Chapter 5: Fetch

Josh Rain Montez

Malakas akong tinawanan ni Sissy dahil sa sinabi ko. “Don’t worry, Josh. Soon mami-meet mo din siya,” saad nito sa akin.

Hindi alam ni Sissy na ang best friend niyang si Aika ang first love ko. At ayaw ko din naman iyong ipaalam sa kanila dahil masaya naman na ako at kuntento sa pagiging magkaibigan namin ni Aika. Ayaw ko lang talaga na tinatrato siya ng ganoon ng ibang lalaki dahil hindi niya iyon deserve.

At dahil ginabi na kami sa daan ni Sissy ay nag-drive thru na lang kami para sa dinner namin. Napansin ko naman na abalang-abala si Sissy sa kakatipa sa cellphone niya. Panay din ang pagtunog nito habang hawak niya.

“Akala ko may flight pa si Rodnie ngayon?” pagkuwan ay tanong ko kay Sissy. Tinutukoy ang boyfriend nitong piloto.

“Mayroon nga. Mamaya ko pa siya makakausap,” tugon naman nito sa akin.

“Eh sino ‘yang kausap mo? Si Aika?” tanong kong muli dito.

“No. Busy na iyon sa jowa niya dahil kasama na niya,” natatawang sagot ni Sissy sa akin na siyang hindi ko naman ikinatuwa. “Si Yannie itong kausap ko. Sabi ko sa kanya bad trip ka dahil hindi tayo nakadaan sa kanya.”

“What?” gulat na balin ko kay Sissy saka ko muling ibinalik ang tingin sa daan na tinatahak namin.

“Yea. ‘Di ba sabi mo kanina naiinis ka dahil hindi na tayo makakadaan sa kanya?” Napalunok ako. Oo nga pala at iyon ang nasabi ko. Pero kailangan pa bang sabihin niya talaga ang bagay na iyon sa Yannie na iyon? Bigla naman tuloy akong nahiya. “Ang sabi ni Yannie ay hindi din pala siya pwede kanina dahil nasa work siya,” dagdag pa ni Sissy sa akin.

“Work?”

“Yup. She is a working student.”

“Ilang taon na ba siya?” pagkuwan ay tanong kong muli kay Sissy habang patuloy ako sa pagmamaneho ng sasakyan.

“20. 2^nd year college siya. Sa P.U.P Biñan siya nag-aaral,” wika ni Sissy.

“Tinanong ko lang naman kung ilang taon na siya. Bakit ang dami mo nang sinabi kaagad sa akin?”

“Sus! Kunwari ka pa eh mukha namang curious ka na din sa kanya,” nakangisi at makahulugang sabi ni Sissy sa akin. Natatawang napailing na lamang ako sa kanya dahil doon. “May gusto ka pa bang malaman tungkol sa kanya?” pagkuwan ay tanong pa niya sa akin.

“Nevermind, Sissy. Mas maganda kung ako mismo ang makikipagkilala sa kanya—” Hindi ko naituloy ang sinasabi ko sa kanya dahil bigla na lamang itong malakas na tumawa sa tabi ko. Napalingon naman ako sa kanya saka mabilis ding ibinalik sa daan ang tingin. “Nababaliw ka na naman diyan,” saad ko dito.

“Tingnan mo naman kasi, sinabi ko sa kanya ang pangalan mo. Alam mo anong reply niya sa akin? Nice name daw pero pass daw siya. Oh my gosh, Josh, pangalan mo pa lang, na-reject ka na kaagad!” Tawang-tawa na sabi ni Sissy sa akin habang pinapakita sa akin ang palitan nila ng text message no’ng Yannie.

Napasinghap ako. “Kapag nakita o nakausap na ako niyan, magbabago ang isip niyan.”

“Taas ng confident ah?” pang-aalaska sa akin ni Sissy at sakto naman na nakarating na kami sa tinutuluyan niya. Inihinto ko ang sasakyan saka ko kinuha ang cellphone ko at bumalin sa kanya.

“What’s her number?” tanong ko kay Sissy.

Mabilis naman nitong inilayo sa akin ang cellphone niya. “Hindi ko ibibigay. Ang sabi ko sa kanya ay magmi-meet muna kayong dalawa—” Hindi na naituloy pa ni Sissy ang sinasabi niya sa akin dahil mabilis ko nang naagaw ang cellphone niya sa kanya saka ako mabilis na bumaba ng sasakyan.

Panay ang sigaw sa akin ni Sissy at mabilis ko namang hinanap sa contacts niya ang number no’ng Yannie. Dalawang beses kong binasa ang number niya at nasaulo ko kaagad iyon bago pa ako maabutan ni Sissy at mabawi ang cellphone niya sa akin. I am very good at memorizing things.

“Magmi-meet muna kayo bago kayo magkapalitan ng number,” sabi ni Sissy sa akin.

“Bakit pa? Ganoon din naman iyon ‘di ba? Gusto mo siyang ipakilala sa akin so, here, ako na ang makikipag-usap sa kanya,” pang-aasar ko kay Sissy.

“No, Josh! Mas maganda kung magkikita muna kayo bago ang ganyan—”

“I’m leaving,” balewalang putol ko kay Sissy saka ako bumalik na sa sasakyan ko. Sinundan naman niya ako pero mabilis kong ni-lock ang pintuan ng kotse ko para hindi niya ako mahuli.

“Josh, sinasabi ko talaga sa iyo!” pagbabanta niya sa akin. Tinawanan ko siya saka ako nagsimulang magtipa sa cellphone ko.

To 09*********:

Hi. Text kita. Ayaw niya ibigay ang number mo. Can I get your number naman ‘di ba? Kinuha ko lang sa phone ni Sissy.

“I’ll make it sure na magugustuhan niya ako kahit pa hindi niya pa ako nakikita,” nakangising sabi ko sa pinsan ko pagkatapos kong mag-text kay Yannie.

Pinanlakihan ako ng mga mata ni Sissy. “Sinasabi ko talaga sa iyo. Huwag kang gagawa ng kalokohan kay Yannie. Yari ka talaga sa akin,” pagbabanta niyang muli na siyang ikinakibit-balikat ko na lamang saka ako tuluyang umalis.

Wala pang ilang segundo ay naramdaman ko ang pag-vibrate ng cellphone ko. Tiningnan ko iyon at nakita ko ang reply ni Yannie sa akin.

From 09*********:

Sino ‘to?

Napangisi ako at mabilis na nag-reply habang dahan-dahan na nagmamaneho.

To 09*********:

It’s Josh Rain.

Pagka-reply ko sa kanya ay itinabi ko na muna ang cellphone ko saka ako nag-ayos ng pagmamaneho pauwi ng condo.

Nang makarating ako sa condo ko ay saka ko tiningnan ang cellphone ko para i-check kung may reply ba sa akin si Yannie, at hindi ako makapaniwala nang makitang wala man lang itong naging reply pagkatapos kong sabihin kung sino ako. Kaya naman nag-text ulit ako sa kanya.

To 09*********:

Is this Yannie ba?

Tanong ko dito dahil baka mamaya ay nagkakamali pala ako ng number na tine-text. Pero sigurado naman akong tama ang nasaulo kong number kanina at malabo na magkamali ako.

Habang naghihintay ako ng reply ni Yannie ay nag-half bath na muna ako bago makapagpahinga ng tuluyan. At pagkatapos no’n ay saka ko tiningnan ang cellphone ko at nakita kong may reply na sa akin si Yannie.

From 09*********:

Oo. Sorry nahihiya kasi ako.

Reply niya sa akin na siyang ikinangiti ko, at pagkatapos ay agad ko din namang ni-replyan.

To 09*********:

Nahihiya? Bakit naman?

Nahiga ako sa kama saka muling nag-vibrate ang cellphone ko dahil sa reply niya.

From 09*********:

Si Ate Rica kasi. Hindi ko alam na seseryosohin niya ‘yong sinabi ko. Joke lang naman ‘yon.

Mabilis akong nagtipa ulit ng reply sa kanya pagkabasa ko ng text niya.

To 09*********:

Ano ba ‘yong sinabi mo sa kanya? Pwede malaman?

Tanong ko dito. Lumipas ang isa, dalawa hanggang tatlong minuto ay wala na naman itong naging reply sa akin. And I can’t imagine na mararanasan ko ito sa kanya. I mean, sanay ako na nire-replyan kaagad ako ng mga babaeng nakaka-text ko. Pero kung sa bagay, hindi pa naman kasi niya ako nakikita kaya siguro ganito siya. But for sure, kung makikita niya din ako ay baka isa din naman siya sa mga babaeng nagmamadali at naghihintay palagi sa atensyon ko.

Lumipas ang limang minuto na walang naging reply si Yannie sa akin. Kaya naman muli akong nag-text sa kanya.

To 09*********:

Bawal malaman? Sorry, baka nagiging uncomfortable ka sa akin. Sabi kasi ni Sissy ay okay ka daw at gusto niyang makilala kita. I’m sorry to bother you.

After 10 seconds pagka-send ko ng text kong iyon kay Yannie ay nag-vibrate ulit ang cellphone ko. Tiningnan at binasa ko ang reply niya sa akin at sa huli ay natagpuan ko na lang ang sarili ko na nakangiti sa sinabi niya.

From 09*********:

Ako dapat ang mag-sorry. Ang sabi ko kasi sa kanya no’n ay sa akin ka na lang.

I saved her number on my contacts saka ako nagtipa ng reply sa kanya.

To Yannie:

Don’t say sorry. Okay lang naman. Mula ngayon, sa iyo na ako.

Nakangiting reply ko sa kanya.

***

Yannie Ace Ruiz

“Sino ‘yan? Iyong Ate Rica mo ulit?” tanong sa akin ni Jomar habang hawak-hawak ko ang cellphone ko at abala sa pagtitipa dito.

“Huh?”

“Kahapon pa kita napapansin na lagi mong hawak ang cellphone mo. Tulad ngayon, imbis kumain ka muna ay inuuna mo pa rin iyan. Sino ba ‘yang lagi mong kausap?” puna ni Jomar sa akin habang nasa kalagitnaan kami ng pagla-lunch sa convenience store na pinapasukan naming dalawa.

Dalawang araw na mula nang magka-text kami ni Josh Rain, ‘yong pinsan ni Ate Rica. Noong una ay nag-aalangan talaga ako na makipag-text sa kanya dahil hindi ko naman siya lubusang kilala. Pero hindi ko din maunawaan ang sarili ko kung bakit ang gaan ng loob ko na makipag-usap sa kanya. Na napansin na din pala ni Jomar ang pagiging abala ko sa paghawak ng cellphone ko. Na bawat text niya ay napapa-reply kaagad ako hanggang sa tuloy-tuloy na ‘yong nagiging pag-uusap naming dalawa.

Nakagat ko ang ibabang labi ko at hindi ko magawang makasagot sa tanong ni Jomar sa akin hanggang sa naagaw niya ‘yong cellphone ko at tiningnan kung sino ang kausap ko. Nanlalaki ang mga matang inawat ko naman siya pero bigo ako dahil nakita niya na nang tuluyan kung sino ang kausap ko.

“Josh Rain?” kunot-noong tanong niya sa akin saka ko mabilis na nahablot ang cellphone ko sa kanya. “Sino naman ‘yan, Yannie?”

Napakamot ako sa batok ko. “Pinsan ni Ate Rica,” tugon ko kay Jomar.

“Lalaki?” tanong niya na tinanguan ko bilang pagtugon. “Bakit kayo magka-text?” tanong niya ulit sa akin.

“Wala lang. Nakikipagkaibigan lang,” tugon ko sa kanya saka ako nag-iwas ng tingin. Pumalatak naman siya saka muling nagsalita.

“Pero hindi mo naman iyan kilala ng lubusan para makipag-usap at makipagkaibigan ka dyan,” saad ni Jomar sa akin.

“Text lang naman. Wala naman sigurong masama dito,” giit ko naman sa kanya sabay subo ko sa pagkain ko.

“Kahit pa—” Natigilan si Jomar sa panenermon sa akin nang biglang may dumating na customer sa store. Wala siyang ibang choice kung ‘di ang tumayo at asikasuhin ang customer na iyon. At pagkaalis niya ay saka naman ako mabilis na nag-text kay Josh Rain.

To Josh Rain:

Text na lang kita ulit mamaya. Medyo madami na kasi akong ginagawa ngayon.

Reply ko dito saka ko itinago ang cellphone ko at nagpatuloy na sa pagkain hanggang sa bumalik na si Jomar. Nag-open kaagad ako ng ibang topic kay Jomar para hindi na namin mapag-usapan ang tungkol sa pakikipag-text ko kay Josh Rain.

“May nagawa ka na bang assignment sa Steno natin?” tanong ko dito.

“Oo mayroon na,” tugon nito sa akin. “Ikaw? Hindi ba at tapos ka na din naman doon?”

Nakangiti akong tumango dito bilang pagtugon. “Eh ‘yong sa P.E natin? Sinong kagrupo mo?” tanong ko ulit dito at bago pa man makasagot si Jomar sa akin ay may dumating na naman na tao sa store. Tumayo ulit si Jomar pero agad ding natigilan nang makita kung sino ang dumating.

“Chelle?” tanong ni Jomar. Mabilis ko naman iyong nilingon at nakita ko si Chelle na matamis na nakangiti kay Jomar. Pero nang dumapo ang mga tingin niya sa akin ay unti-unting naglaho ang mga ngiti sa mga labi nito na para bang nadismaya siya na makita ako ngayon dito.

“Yannie? Anong ginagawa mo dito?” tanong ni Chelle sa akin. Tumayo ako at agad na ngumiti sa kanya.

“Nagpa-part-time job din ako dito. Ipinasok ako ni Jomar,” nakangiting tugon ko kay Chelle.

Chelle Landrito is one of our classmates. She is the top 2 in our class habang ang nangunguna palagi sa buong klase namin ay si Jomar.

Hindi ako nginitian man lang pabalik ni Chelle at sa halip ay ibinalin na lamang niya ang tingin niya kay Jomar. Kung sa bagay ay sanay naman na ako sa ganitong pakikitungo niya sa akin. Noon pa lang ay ganito na talaga siya sa akin. Hindi niya ako masyadong kinakausap sa school kaya wala nang bago ngayon.

“Anong ginagawa mo dito, Chelle?” tanong ni Jomar kay Chelle.

Niligpit ko naman ang mga pinagkainan namin ni Jomar dahil tapos na din naman kami sa pagkain.

“May practice tayo mamaya sa P.E natin,” narinig kong tugon ni Chelle kay Jomar.

“Pero hanggang alas syete pa ng gabi ang pasok ko dito. Pwede bang next week na lang tayo mag-practice? O kaya ay bukas sa vacant class natin?” tugon at tanong naman ni Jomar kay Chelle.

“Hindi pwede,” mabilis na sagot naman ni Chelle kay Jomar.

“Huh?”

“Nandyan naman si Yannie. Pwede naman sigurong mauna ka nang mag-out sa trabaho dahil nandyan naman siya, ‘di ba, Yannie?” balin sa akin ni Chelle.

“Huh? O-Oo naman. Sige lang, Jomar. Kaya ko na naman dito,” saad ko.

“Pero, Yannie—”

“Mamayang alas tres ang practice natin,” mabilis na putol ni Chelle kay Jomar saka ito tuluyan nang umalis.

“Okay lang, Jomar. Kaya ko na dito,” pangungumbinsi ko kay Jomar pagkaalis ni Chelle.

Next month pa naman ang presentation namin sa P.E pero dahil sa alam kong competitive talaga si Chelle kaya siguro ganito niya kaaga gustong may masimulan na sila ng grupo niya.

Mabilis na lumipas ang oras hanggang sa umalis na nga si Jomar at naiwan na akong mag-isa na bantay ng store. Wala namang gaanong customer at kanina ay natulungan na din ako ni Jomar sa paglilinis para mamaya ay magsasara na lang ako nito. Kinuha ko ang cellphone ko mula sa bulsa ko at nakita kong may 3 messages ako. Lahat ng iyon ay galing kay Josh kaya agad kong binuksan at binasa ang mga iyon.

From Josh Rain:

Sige, I’ll wait for your message.

Ito ‘yong reply niya sa akin sa text ko kanina sa kanya. Si Jomar kasi, ang daming tanong tungkol kay Josh at hindi ako komportable doon. Hindi ko alam kung bakit. Pero nang pagsabihan ako ni Jomar kanina tungkol sa pakikipag-text ko kay Josh ay parang napaisip ako. Masama ba talagang makipag-text ako sa taong hindi ko naman talaga kilala ng lubusan? Pero kilala naman siya ni Ate Rica, pinsan pa nga siya. At may tiwala naman ako kay Ate Rica na hindi siya magpapakilala sa akin ng taong hindi katiwa-tiwala. At sa dalawang araw na pakikipag-usap ko kay Josh ay okay naman ako. I mean, nae-enjoy ko ang pakikipag-usap sa kanya.

Binasa ko pa ulit ang dalawa niya pang text sa akin.

From Josh Rain:

Busy pa rin ikaw? Maagang natapos ang game namin, nagyayaya si Ramil sa akin na tumambay sa kanila sa Taguig, but I declined.

From Josh Rain:

Ang busy mo naman palagi. Saan ba ‘yang store na pinapasukan mo? Sa iyo na lang ako pupunta kaysa kay Ramil.

Nanlaki ang mga mata ko sa huling text niya na nabasa ko. May laugh emoji iyon kaya alam kong nagbibiro lang naman siya pero hindi ko alam kung bakit biglang kumabog ang dibdib ko.

To Josh Rain:

Sorry, medyo madami lang akong ginawa. Samahan mo na ang friend mo.

Reply ko dito at ilang segundo lang ay nag-reply na din naman kaagad ito sa akin.

From Josh Rain:

Hindi ka na busy?

Reply sa akin ni Josh with laugh emoji ulit. Na para bang tuwang-tuwa ito sa pagre-reply ko sa kanya. Kaya naman hindi ko maiwasang hindi mapangiti dahil doon.

To Josh Rain:

Busy pa din ako.

From Josh Rain:

Ah. Busy ka pa rin but you make time to reply on my message. (blush emoji)

Pinamulahanan ako sa reply niya sa akin, lalo na sa blush emoji na ginamit niya.

Nagpatuloy kami sa pagpapalitan ng message ni Josh kahit na may kanya-kanya kaming ginagawa. Hanggang sa hindi ko na namalayan ang oras at kinakailangan ko nang magsara ng store.

From Josh Rain:

Malapit ka nang umuwi. Makakapagpahinga ka na. Ang sipag mo kasi masyado.

To Josh Rain:

Ganoon talaga kailangan magsipag (laugh emoji) magsasara lang ako ng store.

From Josh Rain:

Ikaw lang mag-isa magsasara niyan?

To Josh Rain:

Oo. Wala kasi si Jomar, maagang nag-out kanina.

From Josh Rain:

Jomar?

To Josh Rain:

Classmate at friend ko. Siya ‘yong nagpasok sa akin dito sa part-time job ko.

From Josh Rain:

Lalaki?

To Josh Rain:

Oo.

Lumipas ang halos limang minuto ay wala nang naging reply si Josh sa akin. Naghanda ako ng sarili at sa pagsasara ng store nang biglang tumunog ang cellphone ko. Mabilis ko iyong tiningnan at binasa

From Josh Rain:

I-text mo sa akin ‘yong address kung nasaan ka ngayon. Sunduin kita. Mag-isa ka lang pala dyan. Tsk.

Kumabog ang dibdib ko at ilang segundo akong natulala sa screen ng cellphone ko dahil sa text niya sa akin. Pero mabilis akong napaangat ng tingin nang biglang may pumasok sa loob ng convenience store.

“Jomar?” gulat na tanong ko dito. “A-Anong ginagawa mo dito?”

“Ano pa eh ‘di sinusundo ka. Hindi kita pwedeng pabayaan umuwi ng mag-isa,” tugon ni Jomar sa akin saka ito maliit na ngumiti.