Chapter 44

Alex's Pov

Dahan-dahang imimulat ko ang aking mga mata nang pagbalikan na ako ng aking malay. Napakunot ang aking noo nang unang kulay na namulatan ko ay ang puting ceiling. Naisip kong patay na yata ako at nasa langit na ang kaluluwa ko. Nakaramdam ako ng lungkot at pagbigat ng aking dibdib. Hindi ko na makikita kahit na kailan ang mga magulang ko pati na rin si Alexa. Ni hindi nga ako nakapagpaalam kay Art bago ako mamatay kahit sa aking isip man lang. Tiyak na malulungkot siya kapag nalaman niyang pumanaw akong bigla lalong-lalo na ang aking pamilya. At kahit si Uriel ang dahilan kung bakit ako nawala sa mundo ay mamimis ko pa rin siya. Hindi ako galit sa kanya kahit kahit na siya ang dahilan kung bakit hindi ko na makakasama ang pamilya ko sa halip ay naiintindihan ko ang galit niya. Kung sa akin nangyari ang nangyari sa kanya ay malamang siya rin ang sisisihin ko sa nangyari. Ang mali lamang niya ay hindi siya marunong makinig sa paliwanag dahil sarado ang utak niya. Ngunit wala