CHAPTER 29- CLOSING THE DOOR

["Let's go, Ryler!"

"Wait, can I talk to Trice..."

"No!" ]

Napakuyom ako dahil sa senaryong iyon kanina. Pakiramdam ko ay nawalan ako ng energy sa katawan, eh. Napasinghap na lang ako at tuluyang bumaba ng sasakyan. Tahimik na pumasok ako sa camp.

Shit! What's happening to me? Bakit ang weird ng nararamdaman ko? Bakit... Gusto ko makausap si Ryler?

Napahinto ako sa paglalakad a ng muling naglaro sa aking isipan ang mukha nito. Pumayat siya at parang mas naging matured ang mukha. Ang lungkot ng mga mata at para bang nakikiusap ito sa akin.

Another shit, Beatrice! Hindi mo dapat siya iniisip. Sinaktan ka niya. Sinira ka niya tapos ngayon mukhang concern ka pa?

"Trice! Ang tagal mo naman, saan ka ba kasi pumunta?" may halong maktol na salubong sa akin ni Lovimer.

Hindi ko siya tiningnan. Ayaw ko ng kausap at mangunguulit ngayon. Gusto ko mag-isa.

"Hello? Kinakausap kaya kita," saad niya na naman.

Matunog na buntonghininga ang pinakawalan ko.

"Pwede ba? Huwag mo muna akong guluhin?"