Chapter 87

Narinig ko na bumukas ang pintuan ngunit nanatiling nakapako ang mga mata ko sa files na binabasa ko. Akala ko ay secretary ko lang ang pumasok kaya hindi na ako nag-abala pa na bigyan ito ng atensyon. Ngunit nang maramdaman ko na umupo siya sa sofa ay napilitan na rin akong mag-angat ng mukha. “Lunch?” Nakangiting tanong sa akin ni Alexander sabay angat ng hawak nitong paper bag.

Nanatiling walang ekspresyon ang mukha ko ng tumingin ako sa kanya, “I’m not hungry, you may leave now.” Walang emosyon kong sagot bago muling ibinaling ang tingin sa papel na nasa aking harapan. Bigla namang bumukas ang pinto at dumungaw ang ulo ni Athan, “ Zanell, let’s go!” May pag-aatubili na wika nito, halatang nagmamadali ito dahil mabilis din niyang isinara ang pintuan. Hindi na nito napansin ang presensya ni Alexander.

Mabilis kong dinampot ang aking bag at nagmamadali na tumayo upang sumunod kay Athan. Pasalamat na lang ako sa biglaang pagsulpot ni Athan may dahilan na ako para makatakas sa panin