Ilang araw ang lumipas na wala akong ibang inatupag kung hindi pag aaral. I was busy for the past few weeks kasi pahirap na nang pahirap ang lessons namin. Malapit na kasing matapos ang last semester ngayong taon kaya grabeng activities ang pinapagawa ng mga professors ko.
Mommy is always visiting me pero parang walang kwenta 'yon dahil halos hindi ko siya makausap kasi gumagawa ako ng thesis. Kahit saan ako pumunta ay dala-dala ko ang laptop ko para lang mabilis matapos 'yon. Dad took me to his farm last week para mangabayo pero hindi rin natuloy kasi thesis ko ang inatupag ko nang makarating kami roon. Halos hindi na nga ako kumain ng dinner minsan dahil sa sobrang busy. Dinadalhan na lang ako ni yaya Belen ng pagkain sa kwarto 'pag hindi ko maiwan-iwan ang laptop ko. I can't even talk to Elli, Andro, and Elias for 10 minutes straight because of that thesis.
Kahit sa April 25 pa naman ang deadline ay
"Magandang tanghali rin, iha. Gusto niyo bang ihanda ko kayo ng makakain?" tanong ni yaya Belen. Agad akong umiling bago siya ngitian. "No, thank you, ya. Kakakain lang po namin. May kukunin lang po ako sa taas. Nandyan po ba si daddy?" "Ah, ganon ba? Sige. 'Yung daddy mo ay nasa sala, iha. Pumunta na kayo roon kung ipapakilala mo 'yang mga kaibigan mo dahil mamayang alas dos ay aalis na 'yon," sagot niya sa akin. "Salamat po. Una na po kami." Hinawakan ko si Elli sa braso at hinili papaalis doon. Sina Andro at Elias naman ay nasa likod lang namin, nakasunod. Nang makarating sa sala ay boses ni Ria ang nangingibabaw. It looks like they're having fun. "Dad?" tawag ko. Agad na napalingon sa akin si daddy kasabay nina Ria. They're playing cards, sina Ria, Mia, Peter, at Dixie. Ang mga ibang kaibigan
Lumipas ang oras hanggang sa gumabi. Nag punta kaming boracay kanina matapos ng usapang 'yon. Elli, Elias, Andro, and I are in the same room. Narito kami sa unit ni mommy at nag papahinga. They are all tired lalo na si Elli. Tuwang-tuwa siya sa naging resulta ng kulay ng balat niya pero kanina ay halos maiyak siya dahil sa init. Well, beauty is pain, sabi nga nila. Muli kong pinagmasdan ang kwintas na regalo sa akin ni Damian. I wonder what he felt when he saw me giving this to Elli? I didn't mean to do that. Nabwisit lang talaga ako sa kanya nang sobra kaya ko nagawa 'yon. Ibinalik ko sa loob ng kahon ang kwintas at inilapag 'yon sa gilid. They're all asleep, ako na lang ata ang hindi. Maya-maya ay gumalaw si Elli at niyakap ako. I looked at her, smiling. Tanned skin suit her the best, really. Pinikit ko ang mga mata ko at pinilit n
Nang mag gabi ay dumiretso na kami pauwi nina Elli. Kanina, nang makabalik ako ay halos ihampas sa akin ni Elli ang helmet dahil hindi ko raw siya sinama sa pinuntahan ko. I know she's worried pero nagmamadali talaga ako kanina. "Are you telling me that we're gonna stay here for another day? Yes!" excited na sabi ni Elli. Nagkasakit kasi 'yung private pilot nila kaya hindi niya muna kayang mag palipad ng eroplano. Siguro ay sa isang araw pa sila uuwi. "Yes, medyo okay na naman daw 'yung pakiramdam niya pero para makasigurado, hihintayin niya munang bumalik ang normal na temperatura. Mahirap na, baka kung ano pang mangyari sa atin kung sakaling pinilit natin umalis bukas," sagot ni tita Elena. Nagsimula kaming kumain ng dinner. Alam ni mommy na bukas ako uuwi kaya inaasahan niyang maaga akong aalis kinabukasan. Ang hindi niya lang nam
Nilakad ko ang baybayin hanggang sa makarating sa rock formations. Matataas na bato 'yon at paniguradong kaunting maling galaw mo lang ay masusugatan ka. "Tutuloy pa ba ako?" tanong ko sa sarili. Nakakatakot kasi na baka mahulog ako tapos masugatan. Alam ko 'yung feeling non. Ilang minuto akong nakipagtalo sa sarili ko pero sa huli ay tumuloy na rin. Pumunta ako rito mag-isa tapos dahil lang sa mga naglalakihang bato ay hindi ako tutuloy? Ano ako? Weakling? Sinimulan kong akyatin ang mababang bato. Grabe ang pag-iingat ko dahil ano mang oras ay pwede akong mamatay kung nabagok ako rito. "Shit," mura ko nang bahagya akong madulas. Mabuti na lang at nakahawak ako sa isa pang mas malaking bato. Ilang minuto ang tinagal ko roon bago makalagpas. Hingal akong tumalon sa buhanginan at nagpagpag ng damit
Weeks had passed simula noong nangyari 'yung araw na 'yon. These days, I notice that Damian was avoiding me. Hindi naman sa gusto kong lapitan niya ako, napapansin ko lang. Tuwing makakasalubong ko siya ay mag iiba siya ng daan. Tuwing tatawagin ako ni Ria para makisama sa kanila, mag papaalam siyang aalis. Maraming beses 'yon nangyayari sa isang linggo. Parati na kasi akong pinipilit ni Ria na sumama sa kanila tuwing maliligo sila sa dagat, magbo-boodle fight kahit wala namang okasyon, at iba pang mga gawain na ginagawa nila malapit o nasa loob lang ng bahay. Si Mia ang parati kong kakwentuhan tuwing sumasama ako sa kanila. Ayaw kasi ni daddy na maramdaman ko na nag iisa ako rito. I still feel alone though. The only person who understands me here was avoiding me. I guess it's because of my confession? If it is, then it's okay. I understand.
"Mom, I need to go," paalam ko. Ngayon na kasi ang silver jubilee nina daddy at Melania. Dito ako natulog sa unit ni mommy dahil masyadong maingay kagabi sa bahay, tinatapos na kasi 'yung mga design. "Let me see your dress," rinig kong sabi niya bago lumabas ng kusina. She's holding a ladle and wearing a black apron. May tinatry kasi siyang bagong recipe na nakita niya raw sa internet. "Do I look good?" tanong ko. Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa bago nag thumbs up. I'm wearing a sky blue one shoulder slit asymmetric bodycon dress. I paired it with ankle strap heels. Si tita Elena ang pumili nito habang kavideo call ko siya kanina. "Your boobs are firm. I love the look," puri ni mommy. Natawa ako. "Okay, okay. I need to go. It's already 8:00 pm, baka kanina pa ako hinahanap ni daddy," sabi ko. Lumapit ako sa kanya at hinalika
Pakiramdam ko ay paulit-ulit na tinatapakan ang dibdib ko habang tumatakbo ang mga minuto. Nasa lamesa lang ang mga mata ko dahil pakiramdam ko, 'pag muli akong tumingin sa stage ay tutulo ang luha ko ano mang oras. I don't know what's going on infront but I can hear some of the guests are giving them messages. For dad and Melania, for Damian and Ria. This hurts. This hurts a lot. "Thank you, Mrs. Bautista. Next, I would like to call Ms. Azari Kline to give her message for Mr. and Mrs. Lafuente and our soon to be Mr. and Mrs. Alleje." Tila hinampas ako ng kahoy sa narinig ko. Ako pa talaga? Bakit kailangang ako pa? Dad never told me anything about this. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko. Pakiramdam ko ay mas lalo akong maiiyak kung haharapin ko sila. Kagat ang labi akong tumayo at lumap
"Wake up, sleepy head..." Unti-unti kong iminulat ang mga mata ko. I can feel the soreness of my insides because of what we did last night. Speaking of last night, we really did that? Like, omg. I already lose my virginity? "Let's eat breakfast. Aren't you hungry?" tanong ni Damian. Tumagilid ako at tuluyang binuksan ang mga mata. I saw Damian's morning face smiling at me. Nang makita niyang bukas na ang mata ko ay agad niya akong pinatakan ng isa ngunit matagal na halik. Nang pakawalan niya ang labi ko ay inilapit niya ako sa kanya bago ibaon ang mukha sa dibdib ko. "I thought we're gonna eat?" natatawang tanong ko sa kanya. Mas lalong humigpit ang yakap niya na tipong pati ang dibdib ko ay naiipit na. Ngayon ko lang napansin, I'm already wearing something. Puting tshirt 'yon na siguro ay kinuha niya sa closet ko. Ang pang-ibaba ko