TWENTY SEVEN

“Declan, huwag kang masiyadong tumingin kay Thalia! Huwag ka ngang makulit!”

Kinagat ko ang aking ibabang labi para pigilan ang sariling matawa sa sinabi ni Tita Layla. Hnampas niya ang balikat ng asawa na kanina pa nakatingin sa akin kaya’t muntik na itong mapatalon sa kaniyang kinauupuan.

Malakas na umangal si Tito Declan—tulad ng sinabi niyang itawag ko sa kaniya—at kapagkuwan ay tumingin sa akin. “Wala naman akong ginagawa, ah. Saka masama bang tumingin? Hindi ba puwedeng naaamaze lang?” tanong niya sa asawa.

“Kahit na. Kung ako ang nasa posisyon ni  Thalia, maweweirduhan ako sa ‘yo,” giit ni Tita Layla at tumingin sa akin bago tipid na ngumiti. “Pagpasensiyahan mo na ‘tong asawa ko, ha? Kanina ko pa pinagsasabihan pero ayaw talagang makinig. Dito talaga nagmana si Dylan, e.”

“Magulat ka kung kay Darius nagmana ‘yang si Dylan,” naiiling na biro ni Tito Declan na siya namang ikinasimangot