Chapter 50

Third person point of view

"Aren't you tired of crying?"

Nanigas ang katawan ni Florence at naramdaman niya ang pagdaloy ng kilabot sa likod niya nung narinig niya ang paraan ng pananalita ni Connor.

Puno iyon ng kalamigan pero nahimigan niya doon ang pagod.

Tinangka ng ate Leslie niya na kumawala sa yakapan nila pero pasimple siyang umiling. This matter is between him and Connor kaya hindi dapat makialam ang kahit sino sa mga kapatid niya.

"But," bulong ng ate niya na puno ng pagtutol.

"I'm fine ate," bulong niya din pabalik para pakalmahin ito at ipakita dito na okay lang ang lahat.

Humiwalay siya ng yakap dito para para harapin si Connor.

Hinarap niya ito at hindi niya maitago ang lungkot at awa na nadama niya para dito, puno ng pagod at panlulumo ang hitsura nito, pero ito yung pagod na hindi gawa ng isang buong araw na pagta-trabaho, na kayang pawiin ng isang oras na pahinga. Ito yung pagod na kahit ilang energy drink pa ang inumin ay hindi mawawala. Ito yung klase ng pagod na