DOS 18

YUJI

PANSIN ko kanina pa titig nang titig sa akin si Dos habang kumakain ako at nagc-cellphone. Nakaupo siya sa upuan niya sa likuran ng kaniyang desk. Ako naman ay nandito sa leather sofa.

Hindi ko na natagalan ang mga tingin niyang tagos hanggang kaluluwa. Tumayo na ako at nilapitan siya.

"Why do you keep on staring at me? Hindi ako makapag-cellphone nang maayos nang dahil sa iyo."

Hinila niya ang kamay ko hanggang sa mapaupo ako sa kandungan niya nang nakatalikod. Niyakap niya ako nang mahigpit.

"I'm sorry."

"Bakit ka nagso-sorry?"

"Sa mga nasabi ko na nakasakit sa damdamin mo. I'm such an asshole."

Hindi sinasadyang mapalunok ako. Don't tell me, alam na niyang narinig ko ang lahat. But how? Nakakahiya.

"I'm sorry, wife."

"You don't have to apologize. I understand. Hindi talaga madaling tanggapin ang katulad ko."

"No. That's not true."

"It's okay. Bata pa ako, alam ko nang mahirap akong mahalin."

"No, baby. Please, don't say that. Madali kang mahalin. Kung hindi, bakit baliw na bal