DOS 22

YUJI

DALAWANG LINGGO ang lumipas, saka lang ako nagkalakas ng loob na pumunta sa mansion ni Dos. It was two in the afternoon. I texted him first, letting he know that I'm coming.

Siguro kahit alam ko na ang buong katotohanan, nahirapan pa rin akong gawin ito dahil hindi ko kaya. Si Dos, siya ang nagbigay sa akin ng masasayang alaala na kahit kailan, hinding-hindi ko malilimutan.

Tinanggap niya ako, minahal, inalagaan at pinasaya. Oo, totoong sumaya ako sa piling niya. Pero hindi ko alam na iyon lang pala ang nag-iisang totoo sa lahat nang pinaramdam niya sa akin.

Hindi niya ako tinanggap... at lalong hindi niya ako minahal. It was all an act. And now, even if it hurts me, I'm ready to let him go.

Tatapusin ko na ang bagay na sinimulan ko. Tatapusin ko na ang kahibangan na ito. Tatapusin ko na ang kasal namin.

"Yuji." Tumayo siya mula sa pagkakaupo sa gilid ng kama. Dumiretso na ako dito sa kuwarto niya.

Nakikita ko ang lungkot at sakit sa mga mata niya habang nakatingin sa akin. Wow.