Chapter 42

Pagkapasok sa opisina niya ay halos masapo ko ang mukha nang sampalin niya ako ng isang bundle ng pera at sampalin gamit ang palad.

“Ma’am—”

“Be my slave,” gigil niyang sabi.

“O-Opo,” napayuko ako at tinanggap ang alok niya.

“I’m not interested in knowing your name so I’ll call you my slave, ilalagay ko ang desk mo dito sa loob ng opisina ko para mabantayan ka. Huwag na huwag kang pupuslit!”

“Opo ma’am, o-opo..” Naiiyak kong sabi, huminga ito ng malalim at maya-maya ay pinapasok niya na ang desk ko sa loob.

Dahil doon ay naging taga-linis rin ako ng opisina niya, pati pagbili ng kape ay ako rin, kahit lunch niya.

Hanggang sa tumagal ako ng isang buwan sa kanila at araw-araw masakit ang buong katawan ko, ngunit sa loob ng isang buwan na ‘yon ay mahigit kalahating milyon ang hawak kong pera.

Kaya naman tinanggap ko na lang, pagkauwi ay sinalubong ako ni Maxwell ng may pag-aalala.

“What happened to your cheek?” His long slim fingers gently traced it, and his eyes showed concern.

“Honey,”