Chapter 72

Dahil doon ay pinilit ko matulog, ngunit kalagitnaan ng gabi ay ginising ako ni Maxwell dahilan para antok na antok akong magmulat.

“You’re not taking your meds,” seryosong sabi niya habang salubong ang kilay at matalim ang tingin ng asul na mata.

“Huh?”

“Meds, Elle. Meds,” pag-uulif niya at inabutan ako ng tubig. Tinanggap ko na rin ang gamot na inabot niya at inaantok na ininom ‘yon.

Nang mainom ‘yon ay bumalik ako muli sa pagkakahiga sa sobrang kaantukan. Halos isang araw mahigit akong tulog.

Pag gising ko ay naririnig ko ang tinig ni Maxwell sa labas. Dahilan para halos mawala pa ako sa balanse pagkagising. Sumilip ako at tinanaw si Maxwell.

Kausap niya ang doctor ni Maximo. “But he’s getting better right? Just anemic?”

“Yes Mr. Fierez, he’s recovering little by little. Once he woke up, I’ll have him take the therapy session for his arms, I’m afraid it won’t totally heal but at least we’ll be able to save his arms.” Sa sinabi ng doctor ay napalabas ako.

“Is his arm really severe?