Chapter 33

"Bakit umuwi kayo agad? Di ba may two days pa kayo dapat doon?"

Makahulugan akong tumingin kay Rachelle. Napa-o naman siya at sinenyasan ako na mag-uusap kami.

"Later. Magpapahinga na muna kami ni Heather," sagot ko naman habang karga ang aking anak na napagod sa biyahe. Dinala ko na siya sa aming silid. Pagkababa ko sa kaniya sa kama, agad niya akong niyakap.

"I'm sad, mommy. Please, hug me." Niyakap ko siya ng mahigpit, sakaling sa paraang ito ay maibsan ko ang lungkot na nararamdaman niya. Pinigilan ko ang sarili kong maiyak dahil sa awa ko sa aking anak. Kailangan kong maging matapang at matatag.

Pagkaraan ng tatlumpong minuto, nakatulog din siya. Dahil sa mga bagay na bumabagabag sa akin, hindi man lang ako dalawin ng antok.

Bumangon ako at kinumutan ang aking anak, dahil malakas ang buga ng AC. Sinadya kong hinaan ang temperature upang makatulog siya ng mahimbing.

Nagbihis ako bago ko inayos ang aking laptop, upang masimulan ko na ang trabaho. Hindi puwedeng wala akong gi