Chapter 66.2

Mabilis akong tumungo sa comfort room ng malaking bahay ng mga Davies at nang makarating ay kaagad kong ni-lock ang pinto.

Napahawak ako sa lababo at halos hingalin dahil sa pagpipigil ng pag-iyak. Sumasakit na rin ang dibdib ko dulot ng pagkirot dahil sa emosyong pilit kong itinatago. Iyong luhang gustong umagos sa mata’y tumungo sa puso’t nilamon ng alat at pait. 

Hindi masama ang pagtago sa tunay na emosyon. Ngunit mas pipiliin mo na lang na ilabas ito kaysa bumara sa iyong dibdib. Gusto kong umiyak, pero ayaw nang lumabas ng luha.

Sinisisi ko ang aking sarili kung bakit ako nagkaganito, pero ayaw ko namang maturuan. Pilit nagmamatigas at inaako ang pinsalang nagawa. Ngunit tama ba iyon kung may buhay na namang nawala? Sa pagkakataong ito’y kasalanan ko na...

Locked Chapter

Ituloy basahin ang aklat na ito sa APP