Chapter 69.2

“SIGURADO KA NA ba, friend?” sa muli ay tanong ni Shaelza. Ilang beses na ba niya itong tinanong mula kaninang nagbabalot pa kami ng mga gamit ko’t gamit na rin ng aking mga anak. Ngayon ay nagtitiyempo kaming dalawa na babain na ang mga gamit at ihatid sa kaniyang sasakyan.

Nakapagdesisyon na ako, kagabi pa lang.

“Hello, friend. Napatawag ka?” bungad na tanong ni Shaelza nang sagutin niya ang tawag ko. Napabuntong-hininga ako at mukhang napalakas iyon. “May problema ba?” tanong niya. Kababakasan ito ng pag-aalala.

Nagpunas ako ng aking luha. “Mag-empake ka na rin dadalhin kita.” Kung gagawin ko man ito ay kailangan kong isama ang kaibigan ko. Hindi ko gugustuhin na mapahamak siya nang dahil lang sa akin.

“Saan?