Kabanata 39

MIKAY

"Adam salamat," nakangiting saad ko nang makababa ako sa kanyang sasakyan. Bumaba rin siya.

Kakauwi ko lang galing sa school, nahihiya nga ako kay Adam dahil pinaghintay ko pa siya ng halos dalawang oras eh. Si Dean kasi ang lupet magpareview, tipong hindi kami titigilan hangga't hindi napipiga ng husto ang utak namin.

"Maliit na bagay," pagbibiro nito saka pa ginulo ang buhok ko. "Alam mo namang malakas ka sa akin eh."

Binalingan ko ng tingin ang mukhang tahimik na bahay ni Damon. "Buti na lang may duty si Damonyo ngayon," saad ko saka ako marahas na bumuntong hininga.

"Why? Does Damon still treats you bad?"

Umiling ako. "Hindi naman, kaya lang minsan hindi ko magawang hindi matakot sa kanya eh."

Kasi naman kakaiba talaga ang awra ng isang iyon eh. Hindi ko talaga masundan ang ugali niya. Mamaya okay siyang kausap tapos biglang ang hirap na naman niyang kausap. Ay ewan ko na talaga sa kanya.

"Basta salamat ah. Pasensya na rin sa istorbo. Alam ko namang busy ka eh," saad ko.