Nanatili silang dalawa sa private room hanggang tanghali bago sila umalis. Hinatid na ni Waylon si Quincy sa hotel. Sa hotel lobby, nang makasalubong nila si Saydie, nagliwanag ang mata ni Quincy, tumakbo siya palapit habang may malaking ngiti at balak na yakapin si Saydie. “Baby!” Inunat ni Saydie ang kamay niya at pipigilan si Quincy sa paglapit, “Sino nagsabi sayong tawagin mo ako sa pangalan ko dito?” Sobrang nalungkot ang ekspresyon ni Quincy. “Ang tagal na kitang hindi nakikita, bakit hindi mo ako payakapin kahit saglit lang?” Hinawakan ni Saydie ang kaniyang kwelyo. “Bakit hindi mo ako sinabihan bago ka pumunta sa East Islands?” ‘Wala ring nagsabi sa akin na kasama pala siya sa team na pinadala ng mga Goldmann dito.’Pinilit na ngumiti ni Quincy. “Nag-aalala ako sayo.” “Mag-alala ka muna sa sarili, bata. Wala akong oras dito para protektahan ka.”Masayang ngumiti si Quincy at hinawakan ang kamay ni Saydie. Huwag ka mag-alala. Baka hindi pa ako magaling pagdating sa
Hinawakan ni Cameron ang kubyertos niya at nagsimulang kumain habang nilapag naman ni Sunny ang kaniyang kutsara. “Aalis na si Willy. Anong nararamdaman mo doon?” Napahinto ng ilang sandali si Cameron, yumuko siya at nagpatuloy sa pagkain. “Anong inaasahan mong iisipin ko? Mananatili ba siya dito dahil lang sa gusto kong mag-stay siya?” Nagliwanag ang mata ni Sunny. “Paano ka naman nakakasiguro na hindi niya yun gagawin? Baka mag-stay siya rito kung sasabihin mo lang ang hiling mo.” Biglang nagulat si Cameron. Tinaas niya ang ulo niya at tiningnan nang ilang sandali si Sunny. “Dad, hindi ko talaga maintindihan ang sinabi mo. Bakit hindi mo direktang sabihin sa akin? Gusto ko rin ito tanungin sayo. Gusto mo ba siya maging anak?” Hindi alam ni Sunny ano ang sasabihin niya. Sobrang kumuyom ang kaniyang kamao at malapit na niyang buksan ang ulo ni Cameron para tingnan ano ang problema sa utak niya. Pinakalma ni Sunny ang sarili niya at mahinahong sinabi, “Tama ka. Gusto ko nga
Tumawa ang katulong habang sumasagot, “Bakit naman sobrang mali ang pagkakaintindi mo sa intensyon ni Mr. Southern Sr? Nag-iisa ka lang niyang anak kaya kahit ikasal ka na, anak ka pa rin niya. Bakit ka naman niya hahayaan na lang sa dahil lang nagpakasal ka na?” Sumagot din ang isang katulong, “Tama, kahit na sinasabi nila na daughters and dead fish are no keeping wares, nangyayari lang iyon sa ilang sitwasyon. Mahal na mahal ka ni Mr. Southern Sr. Hindi kailanman mangyayari na hindi ka na niya kikilalanin bilang anak pagtapos mo magpakasal. Laging nakaalalay sa isang babae ang pamilya niya.”Kumunot ang noo ni Cameron.‘Parang sobrang kakaiba talaga ang panaginip na iyon kumpara sa katotohanan. Bakit sobrang sama ni Dad sa panaginip ko? Siguro masyado ko lang ito iniisip at kinabahan ako at natakot.’Nagtinginan ang dalawang katulong at nagawanan. “Ms. Southern, sa tingin naming lahat si Mr. Goldmann ang karapat dapat.”Nagulat si Cameron. “Gusto mo ba yan ipaliwanag?” “Gwapo
Hinaplos ni Cameron ang noo niya at hindi na siya tumingin ng diretso kay Waylon. “Okay, binabawi ko na ang sinabi ko, okay? Hihingi pa ako ng tawad sayo.”Tiningnan siya ni Waylon. “Hindi naman totoo yung sorry mo.”Tumingin si Cameron sa kaniya. “Ano bang gusto mo?”Walang ekspresyon sa ngiti ni Waylon. “Sinabi mo sa harap ng mga katulong na manloloko akong tao. Siguradong masisira ang reputasyon ko dahil doon kaya ‘di ba dapat ikaw ang dapat sisihin?”Sobrang nagulat si Cameron.Sobrang nagulat si Quincy na nakatago sa likod ng pader. Kinamot niya ang mata niya.‘Ayan ba ang kilala kong panganay na anak ng mga Goldmann? Pinaglalaruan niya yung babae.’Si Sunny naman ay hindi makapaniwala. Hindi niya inaasahan na mas maharot pa si Waylon kumpara noong binaba pa siya.May sasabihin sana si Cameron nang may bigla siyang narinig na gumalaw. Lumingon siya at agad napansin na nakikinig sila Quincy at Sunny sa usapan nila ni Waylon.Nagulat ang dalawang tao sa likod ng pader nang
Ibig sabihin may specific template na ang shop na ginagamit nila para kay Waylon. Lahat ng measurements niya at sizes ay iisa lang kaya ang gagawin na lang ng mananahi ay mag gugupit ng tela at diretso na sa production.Binalik ni Cameron ang shirt sa gift box. “Bakit hindi mo agad sinabi sa akin? Kinuha ko pa tuloy measurements niya para sa shirt na ito.”Pero lahat naman pala ng measurements niya ay nakarecord na sa system ng shop, hindi na niya kailangan na magbigay pa ng measurement ni Waylon.Tumawa si Daisie. “Hindi ko inaasahan na sobra kang mong pagtutuonan ng pansin ang isang shirt.”“Bayad ko lang naman ito sa kaniya.” Sinara niya ang takip ng gift box, pinasok niya iyon sa gift bag at tumayo siya. “Sige, uuwi na muna ako.”Hinatid ni Daisie si Cameron sa pinto at pinanood ang pag-alis niya. Isasara na sana niya ang pinto pero bigla niyang nakita ang dalawang kotse na nakaparada sa kabilang kalsada at sinundan ang direksyon na pinuntahan ni Cameron. Kumunot ang noo ni
Hawak ni Cameron ang mata niya sa sakit at nag-igting ang panga niya. “Hindi ka sumusunod sa patakaran!”Hinawakan siya ng lalaki sa buhok at ngumisi. “Magaling ka talaga makipaglaban, kaya kailangan namin gumamit ng mga trick. Hindi nakakatuwa, hindi ba? Sarili mo lang ang masisisi mo dahil anak ni Mr. Southern Sr.!”Hindi madilat ni Cameron ang mata niya. Hindi siya naging maingay sa pagharap sa mga masasamang tao na ito.“Sige, Ms. Southern, sumama ka sa amin.” Hinampas siyang lalaki at nawalan siya ng malay. Isinakay niya si Cameron sa sasakyan at mabilis na nagmaneho palayo.Samantala, isang sasakyan ang sumunod habang si Waylon na nasa passenger seat ay sinusubukan na tawagan si Cameron pero walang sumasagot.Nagmaneho si Quincy. “Sa tingin mo ba may nangyari sa kaniya?”Nasabi ni Saydie na magaling si ‘Ms. Southern’ makipaglaban tulad niya. Imposible na may nangyari sa kaniya.Nakatingin si Waylon sa screen at kumunot. “Kahit ang pinakamagaling makipaglaban ay hindi lagin
“Aray…”Habang unti-unting bumabalik ang malay ni Maisie, tanging ang pumipintig lamang niyang ulo at masakit niyang katawan ang kaniyang nararamdaman, para bang nabangga siya ng sasakyan. Nagsalubong ang mga kilay niya sa sakit ngunit wala siyang lakas para labanan ito.Halos hindi niya maaninag ang anino ng lalaking nasa dilim ngunit naamoy niya ang kakaiba nitong Gucci cologne, binabalot nito ang hangin sa paligid.Nanatiling tahimik ang lalaki habang dinidikit nito ang katawan sa kaniya, hinahalikan at dinidilaan ang kaniyang makinis na leeg…Kasabay nang bukang-liwayway, suminag na ang araw.Biglang idinilat ni Maisie ang kaniyang mga mata. Nagulantang siya nang makita niya ang sariling nakahubad sa kama katabi ang isang taong hindi niya nakikilala. Nakatalikod ito sa kaniya.Namutla ang mukha ni Maisie nang bumalik sa kaniya ang mga alaala mula kagabi. Hindi iyon panaginip lang!Paano siya napunta rito?Ang tanging naaalala lang ni Maise mula sa mga nangyari kagabi ay nag
Sa airport ng royal capital of Bassburgh…Sa gitna ng hindi mabilang na mga turista, isang mag-ina ang lumabas. Lahat ng tao ay nakatingin sa kanila.Ang totoo, isang ina at tatlong magagandang bata ang kasama niya.Mahinhin at napakaganda ng babae. Ang kumuha sa atensyon ng mga tao ay ang napakagandang batang babae na buhat-buhat nito sa isang braso. Kulot at makapal ang buhok ng batang babae, dahilan para magmukha siyang manika.Ang dalawang magkamukhang dalawang batang lalaki na sumusunod sa kaniya ay napakaganda rin ng features ng mukha, isang pares ng makikinang at kulay amber na mga mata, kulay dark brown na buhok, at napakaputing mga balat. Parang hindi sila totoo!Inalis ng babaeng nakatayo sa harapan ng BMW ang kaniyang sunglasses. Pinapanood niya si Maisie Vanderbilt na karga-karga ang isang bata at ang dalawa pang nakasunod rito, napasingjap siya sa gulat. “Grabe, Zee! Tatlo kaagad ang anak mo sa isang pagbubuntis lang?”Wala siyang masabi nang makita niya ang apat! Hi