Chapter 23 : Passenger Seat

Isinubsob ko ang aking mukha sa manibela dahil pagod na pagod na ako.

“I don’t think that sleeping on the steering wheel is a good idea, Miss Anonymous.”

Napamulat ang mga mata ko noong marinig ko ang boses na iyon. Hindi ko naman na kailangang mag-angat ng tingin para malaman kung sino ang nilalang na bigla na lang sumulpot. Una, napapadalas ang pagsulpot niya sa landas ko. Pangalawa, siya lang naman ang tumatawag sa akin ng Miss Anonymous.

Nanatili akong nakasubsob sa manibela ng sasakyan ko at nahahapo akong sumagot sa kanya, “pwede bang time out muna, Heartbreak Prince? Hindi ko na kasi kaya, masyado na akong mahina kaya pass muna ako sa pakikipag-asaran sa iyo.”

“Gano’n ba? Sayang naman, nasa mood pa man din ako para makipag-asaran,” tila natatawa pa niyang sabi.

Napabuntong-hininga na lamang ako bago nag-angat ng ulo para isara ang pintuan ng kotse ko at para na rin itaboy ang mayabang na ito. Iyon nga lang, hindi ko natansya ang distansya sa pagitan naming dalawa. Nakadungaw pa