Chapter 2

PININDOT ni Maristela ang dial pad ng telepono upang tawagan si Kristof. Magpapaalam siya dahil kailangan niyang mag-emergency leave. Natapos ang trabaho niya kaninang alas-kuwatro ng madaling-araw at nagising siya mag-aalas-onse na ng tanghali. Ayaw niyang magsabi kay Seig sapagkat aawayin na naman siya nito. Muntik na siyang mahuli ng lalaki at ayaw niyang paghinalaan pa siya. Isinuksok niya ang headset sa magkabilang tainga at kinuha ang dumbbell sa sulok. Umabot muna ng tatlong ring bago may sumagot.

“Classique Bar, how may I help you?” Boses iyon ni Kristof.

Siniguro niyang pasado alas-dose ng tanghali siya tatawag dahil wala pa roon si Seig sa mga oras na iyon.

“Sir Kristof, si Marci po ito. Hindi ako makakapasok mamaya. Emergency leave. Naimpeksyon yata ang sugat ko. Medyo masama ang pakiramdam ko.” Umubo pa siya para epektibo ang pagsisinungaling.

Lahat ng katrabaho niya sa bar ay napansin ang sugat niya kaya hindi na siya mahihirapan pang maghanap ng alibi kung bakit kailangan niyang hindi pumasok. Pupunta siya sa headquarters para personal na tingnan ang mga impormasyon tungkol kay Tomas Lee at para makausap na rin ito. Kasalukuayng naka-detain ang lalaki sa isang isla sa Palawan. Ang kulungang iyon ay tago at walang nakakapasok na kahit sino maliban na lang sa ilang miyembro ng ahensiya.

“Are you alright?”

Nahimigan niya ang pag-aalala sa boses ni Kristof.

“Yep, I’m good. Gamot at kaunting pahinga lang ito,” sabi niya.

Mayamaya pa ay nagpaalam na si Maristela. Ito na lang daw ang bahalang magpaliwanag kay Seig.

Pagkatapos mag-ehersisyo ay nag-shower siya at kumain ng tanghalian. Maya-maya ay nakatanggap siya ng message mula kay Lily. Nasa rooftop na ng condominium building ang chopper na sasakyan niya papunta sa Palawan. Hindi na siya nagdala pa ng damit sapagkat babalik rin naman agad siya. Isang faded distressed skinny jeans at asul na off shoulder tops na tinernuhan niya ng three-inch heel ankle boots ang suot niya. Hinayaan lang niyang nakalugay ang kanyang mahabang buhok. Bukod sa pagiging agent ay isa rin siyang dakilang fashionista. Iyon ang dahilan kung bakit stressed na stressed siya kung paano manamit si Marci.

Umakyat na siya sa rooftop. Naroon nga ang isang itim na helicopter, naghihintay sa kaniya. Nililipad ng hangin ang buhok niya kaya inipon niya iyon gamit ang kamay. Nagsuot siya ng itim na gloves sa kanang kamay para matakpan ang sugat.

Pagkaraan ng isang oras at kalahati ay narating na nila ang secluded island. May patag na lupain roon na ginawa para sa lunsaran ng mga chopper. Sinalubong siya ng isa sa mga security ng lugar. Pagkatapos ipakita ID niya ay dumiretso na sila sa underground establishment ng isla. Sa normal na mga mata ay isa lang itong normal na isla pero ang totoo ay nagsisilbing itong maximum security prison para sa mga nahuhuli nilang mga high-end criminals.

Ang mga kriminal na nahuhuli nila ay hindi under jurisdiction ng gobyerno dahil hired sila ng mga private clients. Masusing screening muna ang ginawa sa mga trabahong natatanggap nila sa mga klinyente, they will not accept any job from a client that wants some person killed. Hindi sila gun for hire.

Dumaan muna siya sa iba’t ibang security measures bago tuluyang nakapasok sa facility. The personnel from the inside have to scan her face and whole body, pagkatapos ay ita-tap niya ang ID sa RFID para malaman ng mga nasa loob kung hanggang saan ang kapangyarihan ng access niya. When she was cleared on the first checking, bumukas ang heavy metal door, isang mahabang hallway ang naghihintay sa kanya. Naglakad siya ng tatlong kilometro hanggang sa marating niya ang hagdan pababa.

When she reached the bottom, may isa uling security check. Ipinatong niya ang dalawang palad sa biometric scanner at nag-punch ng code pagkatapos. Bumukas ang pinto at nakakabinging katahimikan ang sumalubog sa tainga niya.

Ang bawat nakakulong sa lugar na ito ay may kanya-kanyang silid. Ang pinto ng kuwarto ay yari sa makapal na bakal at ang bawat pader at pundasyon ng lugar ay gawa sa pinagpatong-patong na mga bakal at bloke ng bato. Ang kandado naman ng pinto ay mula sa labas kaya imposibleng makatakas ang sinumang nakakulong roon.

Dahil hindi nakikita ang mga nakakulong mula sa labas ay may CCTV camera sa loob pati na rin sa bawat sulok ng facility. May lumabas na isang agent mula sa opisina at binuksan ang isa sa mga prison cell gamit ang passcode.

Pumasok siya sa isang silid. Pinindot niya ang switch ng ilaw at lumiwanag ang buong silid. Anim at walong talampakan ang kabuuang sukat ng kulungan. Ang kama ay yari sa bakal na pinatungan lang ng kutson at may dalawang unan at isang kumot. Sa kabilang gawi ay isang maliit ng banyo. Naroon si Tomas Lee sa kama, nakaupo at matamang nakatingin sa kaniya.

“Virgo,” malamig na sambit nito.

Napangiti si Maristela sapagkat nakikilala pa rin siya ng lalaki. Siya ang naging sanhi ng pagkakakulong nito.

“Lee. I’m so flattered that you still remember me.” Sumandal siya sa malamig na pader. Alerto siya sa lahat ng kilos nito sapagkat anumang oras ay maaari siyang atakihin. Inilabas niya ang litrato ni Aquina Jonovich at pinakita sa lalaki. “Where is he?”

“I don’t know,” matigas na sagot nito. Bakas na bakas ang Chinese accent ng lalaki.

“Okay.” Mula sa bulsa ng pantalon ay inilabas niya ang tatlong stick ng sigarilyo at lighter. Iniipit niya ang isang sigarilyo sa pagitan ng kanyang mga labi at sinindihan iyon. Naghithit-buga siya sa harap ni Lee.

Kitang-kita ang paglunok ng lalaki habang nakatitig sa sigarilyo. Sa dalawang buwan nito sa kulungan ay hindi na ito nakakatikim ng alak o sigarilyo kaya natitiyak niyang naglalaway na si Lee. Sininghot nito ang bawat usok na inilalabas niya.

“Where is he?” muli niyang tanong.

“I don’t know,” pagmamatigas pa rin ng lalaki.

Nahuli niya si Lee sa isang entrapment operation sa isang drug den. Nagpanggap siya na isa sa mga buyer nito. Bukod sa mga ipinagbabawal na gamot ay may nakuha rin silang mga importanteng dokumento mula sa gobyerno ng iba’t-ibang bansa.

Sa isang parisukat na butas sa pinto kung saan pinapadaan ang pagkain ay ipinasok ng guwardiya ang isang bote ng mamahaling alak. Binuksan niya iyon at tumungga.

“Where is Jonovich?” Pinahid niya ang tumulong alak sa gilid ng mga labi.

Nagiging uneasy na si Lee. Mukhang gusto na nitong sunggaban ang alak at sigarilyong hawak niya. Nang maubos ang sigarilyo ay nagsindi pa siya ng isa. Mukhang nataranta ito dahil isa na lang ang natitirang stick.

“He’s nih. He’s in Manila. Transaction stahting,” mabilis na sagot nito habang dinidilaan ang ibabang labi. Nagpalipat-lipat ito ng tingin sa sigarilyo at alak.

Tumango siya at lumapit rito, ibinigay niya sa lalaki sinding stick. Mabilis naman nitong hinithit iyon. Napapikit pa ang lalaki habang humihithit ng sigarilyo, ninanamnam ang bawat nikotinang pumapasok sa baga nito.

“Who is he dealing with?” tanong uli ni Maristela kasunod ang pag-inom ng alak. Si Jonovich ay kunektado sa isa pang drug lord. Ang hinahanap niyang drug lord ngayon ay ang pinuno ng lahat. Matagal na silang nagte-trace ng mga sindikato at napag-alaman nilang iisa lang ang source.

“We koh him Zircon.” Naubos agad ang sigarilyo nito.

Kinuha niya ang isang baso na gilid at sinalinan iyon ng alak, pagkatapos ay ibinigay kay Lee.

Uminom ang lalaki. Nagkandasamid-samid pa ito.

“Now you’re talking. Other information?”

Umiling ito. “No more.” Saglit itong tumigil para mag-isip. “House is Bel-Eh.”

“Bel-Air?”

Tumango si Lee. Wala na itong maibigay sa kaniya. Kinatok niya ang pinto at bumukas iyon.

“Smoke! Alcohol!” sigaw ni Lee nang makalabas siya.

Inilusot naman niya ang sigarilyo sa butas ngunit hindi niya ibinigay ang lighter. Dumiretso siya sa opisina ng namamahala ng lugar upang kunin ang files ni Tomas Lee. Binigyan naman siya nito ng kopya. Nang matapos ay bumalik na siya sa Maynila. Nagkulong siya sa condo unit para pag-isipan ang mga sinabi ni Lee. Kumuha rin siya ng mga footage sa public at private CCTVs na nagkalat sa kamaynilaan sa pamamagitan ng pagpasok sa mga server ng mga camera.

Marci, kumusta ka? Boses iyon ni Seig mula sa voice message ng telepono.

Hindi niya ang pinansin ang mensahe. Tumutok siya monitor ng laptop. Sa isang footage na galing sa CCTV camera ng isang hotel, bagaman maraming tao sa lobby, nakatutok lang ang mga mata niya sa isang tao. She paused the video where the man’s facial view was clear and sent it to Lily. Nakatanggap agad siya ng sagot rito. Kumpirmadong si Aquina Jonovich ang lalaki. May kausap itong isa pang lalaki ngunit nakatalikod sa camera kaya hindi niya malaman kung sino iyon. Ang video na pinapanood niya ay limang oras na ang nakalilipas buhat ng makunan. Kinuha niya ang cellphone at tinawagan si Lily.

“Monitor every CCTV in the city. Jonovich can be everywhere,” utos niya rito. Ayon kay Tomas Lee, makikita si Zircon sa Bel-Air. Iyon pa lamang ang alam niya tungkol sa druglord. Tanging si Jonovich ang makakapaturo sa taong hinahanap niya.

“I will find you, Zircon,” bulong ni Maristela habang paulit-ulit ang footage. Tumunog ang kanyang cellphone. Unknown number ang caller. “Hello?”

“I know you are looking for me, Virgo.” Boses robot ang nasa kabilang linya. “Be careful dear.”

“Who are you?” Mabilis niyang pinadalhan ng email si Lily para i-trace ang tawag na iyon.

“The man who called Zircon.” Nag-end tone matapos banggitin ng lalaki kung sino ito.

Pagkaraan ng limang minuto ay natanggap niya ang sagot ni Lily. Naka-block ang numero kaya walang paraan upang ma-trace iyon. Imposibleng may nanti-trip lang sa kaniya dahil binanggit ang alyas na Zircon at nagtago pa sa kakaibang boses.

Mula sa pinto ay may narinig siyang kumatok. Kinuha niya ang baril sa ilalim ng mesa at dahan-dahang binuksan ang pinto.

“Pizza delivery,” anunsiyo ng lalaking naka-uniporme ng pang-delivery boy mula sa isang pizza parlor.

Hindi siya nagpapa-deliver kaya agad siyang naghinala.

Itinapon ng delivery boy sa kanya ang tatlong box ng pizza at agad siyang binigyan ng suntok. Pero mabilis siyang nakailag bago pa dumapo ang kamao nito sa panga niya.

I have to remove this braces, baka maubusan pa ako ng ngipin sa bawat suntok ng taong ito.

Mula sa bulsa ay kinuha ni Maristela ang isa pang mas maliit na bari. Ang bala nito ay isang tracker. She injected the tracker to the intruder, pagkatapos ay mabilis niyang isinara ang pinto. Ngunit humarang ang paa nito. Ikinasa niya ang baril at ipinutok sa paa ng lalaki. Sumigaw ito dahil sa sakit. Nang alisin nito ang paa ay saka pa lang niya nagawang isara nang tuluyan ang pinto.

Hindi siya nabahalang may makakarinig sa putok na iyon sapagkat may silencer ang baril niya. Bumalik siya sa laptop at pinindot ang camera icon. Lumabas sa screen ang labas ng kanyang unit. May in-install siyang hidden camera sa labas ng flat niya upang ma-monitor ang bawat taong dumadaan sa hallway at para na rin sa security reason. Wala na ang lalaki sa tapat ng pinto. Nakaalis na ito. Ikinunekta niya ang tracker sa laptop upang makita kung nasaan ang lalaki. Kalalabas lang nito. Sa vehicle entrance lumabas.

Isinuot niya ang earbud upang makausap si Lily. Pina-activate niya rito ang drone na konektado rin sa tracker.

“Commencing drone,” saad nito at lumabas sa screen ang aerial view ng lugar.

Sinusundan ng drone ang lalaki. Customized ang drone nila. Transparent iyon upang hindi agad nakikita kapag lumilipad sa ere. Sumakay sa itim na kotse ang lalaki. Sinundan nila ito hanggang sa isang slum area. Walang tao roon. Bumaba ang lalaki pati na ang driver. At bago pa man makaalis ang lalaki ay pinagbabaril na ito ng driver.

“No loose ends, Lily,” iiling-iling na sabi Maristela. “Tracker on subject number two, activate.”

“Target acquired.”

May in-implant na tracker sa driver na galing sa drone. Ang driver na ang susundan ng drone. Sumakay na ulit ito sa sasakyan at umalis lugar naiyon. Patungo ang driver sa Bel-Air Subdivision. Nang makapasok na ito sa entrance ay biglang nawala ang connection nila sa drone.

“What happened, Lily?” naiinis na tanong ni Maristela. Nagsasabi nga ng totoo si Lee na sa Bel-Air makikita ang hinahanap niya.

“Drone destroyed.”

Tumayo siya at isinara ang laptop. Kailangan na niyang lumipat ng matutuluyan dahil alam na ng mga kaaway kung saan siya nakatira. Nilinis muna niya ang traces ng dugo sa may pinto pati na rin sa hallway. She immediately packed all her important things and left. Marami siyang pag-aaring condo units sa iba’t-ibang estates sa iba’t-iba ring pangalan. Pinili niya ang condo unit sa Taguig. Hindi muna niya ini-report ang bagong location.

Iniwan niya ang kanyang kotse. Bahala na ang ibang agents para kunin iyon. Sa pupuntahan niyang condominium ay naroon na ang iba pang sasakyan na puwede niyang gamitin. Ang camera sa kanyang previous location ay connected pa rin sa laptop kaya makikita pa rin niya kung sino-sino ang maaaring manghimasok sa unit. Kagaya sa naunang tirahan may mayroon rin siyang camera dito.

Sa bawat peligrong kinakaharap niya ay hindi na siya nag-aalala tungkol sa pamilyang maaaring maghinagpis kapag nawala siya dahil wala naman siya niyon. She’s an orphan until he met Aquarius, isa sa mga head ng Scorpion Security. Inampon siya nito bilang isang tunay na anak. Nang malaman niya ang tungkol sa ahensiya ay nagpumilit siya na gusto niyang maging isang agent. Pumayag si Aquarius ngunit sa isang kondisyon, kailangan muna niyang magtapos ng pag-aaral. Sinunod niya ang lalaki at narito na siya sa kinalalagyan niya ngayon.

She loved the thrill and adventure of being an agent. Ilang beses na siyang pinagsasabihan ni Aquarius mag-ingat sa mga kilos dahil nag-aalala rin ito hindi bilang isang commander kundi bilang isang ama.

She dialed Aquarius’s private number. Siya lang ang nakakaalam ng numerong iyon.

“Hey, Pops!” bungad niya rito.

“How are you? Nakita ko sa video ang nangyari sa’yo kanina,” nag-aalalang sabi nito.

“I’m fine. Let’s have dinner later,” alok niya rito.

“Of course. I miss my daughter. Three months na kitang hindi nakikita.” Lumambot naman ang puso niya sa sinabi nito. Magkikita sila sa paborito nitong restaurant mamayang ala-siyete ng gabi.

“I miss you too,” malambing na sagot ni Maristela. Bukod sa kanyang ama at kay Jeston ay wala nang iba pang malapit sa kanya ngunit wala na si Jeston. Ito ang partner niya sa trabaho at sa buhay, they met each other in Brazil and both fell in love. Namatay ito tatlong taon na nakalilipas dahil sa isang operation, hinayaan niya itong mamatay kapalit ng paglaya ng isang batang hostage.

Akala niya ay wala na siyang choice ngunit nasa kanya ang lahat upang mailigtas ang dalawa. She can change the plan right at that moment, hindi agad niya hiningi ang tulong ng mga back up dahil sa pride niya. Sa palagay niya ang kaya niyang gawin ang lahat ngunit nagkamali siya, at ang kapalit niyon ay si Jeston. Gabi-gabi niyang napapanaginipan ang ang araw na pinaulanan ito ng bala, kitang-kita niya kung paano ito bawian ng buhay. Ito ang isa pang dahilan kung bakit gustong gusto niyang mahuli si Zircon sapagkat ito ang nasa likod ng hostage taking.

She felt a shiver all over her body. Nilingon niya ang paligid pero wala naman siyang napansin na nakasunod sa kanya. Tumayo siya mula a pagkakahiga at ininspekyon ang buong unit para masigurong walang natatagong intruder. She kept her gun under her pillow when she came back. She always felt that someone is staring at her hanggang sa pagtulog.