Chapter 5
Towel
Brenda's POV
Napatulala ako habang pinakiramdaman si Brandon na nakayakap sa akin. Hindi ko alam kung ano ba dapat ang magiging reaksyon ko. Kung normal lang ito na araw ay siguro nasuntok ko na siya. Pero iba ngayon, parang may ibang komokontrol sa aking sarili.
"Hey, are you listening?" tanong niya.
"A-Ano 'yun?" Wala sa sarili kong tanong.
"Brenda?! Are you okay?" nakaramdam ako ng malakas na pagyugyog sa aking balikat.
Nabalik ako sa aking sarili dahil doon. Napatingin ako kay Brandon na may pag-aalala sa mukha na nakatingin sa’kin.
"Ha? A-Ayos lang ako." Mahina kong sabi na nauutal pa sa kaba.
"I'm sorry about that, I didn’t mean what I said, nabigla lang ako." Defensive niyang paliwanag. Tinanguan ko lang siya, hindi makatingin ng diretso dahil sa pagka-ilang.
"Ayos lang, hindi ko naman kasi alam na mag-re-react ka ng gano’n. Binibiro lang naman kita, sorry din." Natahimik kami pagkatapos ko iyong sabihin. I honestly can’t think of anything to say.
Binalik na lang namin ang aming atensyon sa ginagawa hindi alintana ang nakakabinging katahimikan sa pagitan namin.
Ang awkward.
Kinabukasan ay gano’n pa rin ang set up namin, sabay kaming umaalis ng classroom para pumunta sa theater club. Nasanay na rin ako sa mga bulungan ng mga kaklase namin. Mamatay sila sa pag-uusisa!
Pagdating namin doon ay agad naming sinimulan ang aming dapat gawin. Ngayon ko lang napagtanto na mas mahirap pala ang trabaho ng mga props men tapos hindi pa sila masyadong napupuri. Saludo ako sa kanila!
"Brenda, paki tabi nga nitong mga tapos na nating gawin para lumaki ang space rito." Utos sa akin ng president ng art club na agad ko naman ginawa.
Kasama namin silang gumawa ng props dahil forte nila ang mga ganito.
"Okay po." saad ko na lang.
Nilapag ko ang aking hawak at agad nang sinimulan ang paglilipat. Hindi pa ako nangangalahati sa aking ginagawa ay pawisan na ako.
Bubuhatin ko na sana ang sunod na props na ililipat ko nang hindi inaasahang dumulas iyon sa aking kamay.
"Careful." Nanlaki ang aking mga mata nang nasa harap ko na pala si Brandon. Sinalo niya ang nabitawan kong props.
"Salamat, ako na. Kaya ko naman." Binalik ko ang aking hawak sa props pero nagulat ako nang mahawakan ko ang kanyang kamay.
Agad ko iyong binitawan nang makuryente ako sa paglapat ng mga balat namin. ‘Yung totoo, kabli ba siya ng kuryente?
"Let me help you." Napatulala ulit ako habang sinusundan siya ng tingin.
Napahawak ako sa aking dibdib dahil nag-iingay na naman ito katulad noong nakaraan.
"Hindi mo ba ako tutulungan?” parang may sumapak sa akin para mabalik sa realidad dahil sa tanong niya.
“To clear it up, I just offered to help you, not to do it on my own." Masungit niyang sabi na kina taas ng kilay ko.
"Tutulong naman ako." saad ko na sekretong napa-irap.
Sungit! Akala mo naman kung sino, eh hindi naman ako proud sa epekto niya sa akin. Mahaba ang nguso kong bumalik sa ginagawa.
Baka ipa-blater ko pa siya dahil sa ginagawa niyang pangunguryente at pagiging sanhi ng pawawala ng puso ko!
Sigurado akong pinakulam niya ako kaya ako nagkakaganito! Affirmative! Lagot talaga siya kay Itay.
Habang naglilipat ng mga gamit ay hindi ko mapigilang mapanakaw tingin kay Brandon na seryoso sa ginagawa.
Napansin kong magkadikit ang makakapal niyang kilay habang inaayos ang pagkakalagay ng mga props.
Bumaba ang aking tingin mula sa kanyang kilay pababa sa kanyang pilikmata, mataas na ilong at mapupula na labi.
Hindi ko namalayan na napatulala na naman pala ako sa kanya. Nang mapansin ang aking titig ay binalingan niya ako. Agad akong napaiwas ng tingin. Nataranta ako sa kung ano ang dapat kong gawin dahil sa muntik ng pagkahuli.
Muntik pa akong matumba nang madaganan ko ang isang props na nasa aking likuran.
Napahawak na lang ako sa aking noo dahil sa hiya. Kalma, kalma, I took a deep breath to calm myself. Nang kalmado na ay muli kong binalik ang aking tingin sa pwesto ni Brandon at nahagip ng aking mga mata ang pagtaas ng sulok ng kanyang labi.
I know his smiling pero tumalikod siya sa aking kaya hindi ko iyon napagmasdan ng maayos.
Fuck shit! Ngumiti siya!
Firts time ko siyang nakitang ngumiti at hindi ako nagsisinungaling kung sasabihin kong bagay sa kanya ang nakangiti. Uwuuuu!
Nilapag ko na ang huling props na inilipat ko habang malaki ang ngiti dahil sa wakas ay natapos din.
Nilagay ko sa magkabila kong bewang ang aking kamay sabay buga ng malalim na hininga habang nakatingin sa taas.
Pinaypayan ko rin ang aking sarili gamit ang aking t-shirt dahil sa sobrang init. Sa dami ba naman ng inilipat ko.
Hay, napagod ako ng sobra.
“Ah!” tili ko sabay salo ng botted water na biglang hinagis sa akin ni Brandon. Mabuti na lang at nasalo ko.
"Don’t ask ang drink it." Utos niya na nasa ibang direksyon ang tingin.
"S-Salamat, paano ka?" hindi ko inasahan ang kabaitan niya dahil alam kong ako ang dahilan kaya nandito kami at nag-aaksaya ng oras. Pero dapat ba akong magsisi?
Gusto ko pa yatang magpasalamat eh, dahil sa pagbo-volunteer ko ay hindi na ako napapasok sa gulo at hindi na rin masyadong sumasakit ang ulo ni Inay at Itay dahil sa’kin.
Pati nga siguro ang adviser ko ay siguradong nakahinga ng maluwag dahil sa pagiging masunurin kong mag-aaral ngayon.
"Tapos na ako. Sayo na 'yan." Malamig niyang turan at umalis.
Hindi ko namalayang nakangiti na pala ako sa sinabi niya.
Ano ba self?! Anong nginingiti-ngiti mo dyan! Hoy! Hindi kayo talo! Okay? Pangaral ko sa aking sarili. Hindi mo siya bet!
“Dapat tropa mo lang siya!” may diin kong bulong na napapikit pa sa sinabi. Tama! Dapat magkaibigan lang kami.
Paalis na si Brandon nang nilapitan ko siya at inakbayan. I felt his body stilled.
"Uuwi ka na, bro? Sabay na tayo, salamat nga pala sa tubig ah?" malaki ang ngiti kong nakatingin sa kanya. Ngunit nawala iyon nang inalis niya ang pagkakaakbay ko gamit ang kanyang daliri.
"No need to thank me. May pupuntahan pa ako kaya mauna ka na." He said dismissingly.
"Ayos lang sabay na ako, hindi naman ako nagmamadali." Nakasunod lang ako sa kanya habang naglalakad siya.
My mission is to become his friend kaya’di ko siya tatantanan. Napahinto ako nang bigla siyang tumigil sa paglalakad. Napakunot ang noo ko dahil do’n.
"Are you sure?" Nginuso niya ang suot na t-shirt ko.
"Basang-basa ka na ng pawis." Dagdag niya. Napailing naman ako. My heart melts. Is he worried about me?
"Ayos lang 'to, sanay na ako." I shrug and give him thumbs up.
"Hindi mo dapat ginagawa 'yan, magkakasakit ka. Here, dry yourself." Inabot niya sa akin ang extra towel niya. Nagulat ako sa kilos niyang iyon.
Confirm! He’s worried! Ang gentleman naman. Tumagilid ako sabay sapo ng pisngi kong nag-iinit.
"Salamat." I feel like there's something in my stomach that's about to explode.
Bakit ba ako nagkakaganito?
Nagsimula na akong magpunas ng pawis sa aking noo at leeg pati na rin sa aking t’yan. Pupunasan ko rin sana ang aking likod pero hindi ko iyon maabot.
"Brandon paki punas naman ng likod ko." Inabot ko sa kanya ang towel.
“Are you crazy?! Ba’t ka nang-uutos ng gan’yan?” luluwa yata ang mga mata niya sa gulat.
"Sige na. Wala naman 'yang malisya." Saad ko na winawasiwas ang towel sa harapan niya. May pagdadalawang isip sa kaniya pero wala siyang nagawa nang hinila ko ang kamay niya at nilagay doon ang towel.
"Salamat!" I said in a high pitch tone sabay talikod sa kanya.
Naramdaman kong sinimulan na niyang punasan ang aking likod. His hands are so gentle in my back and… shaky?
Ang totoo, siya ba talaga ang babae o ako?
"Tapos na." Binalik niya sa akin ang towel na pinunas niya sa aking likod.
"Girl, 'di ba si Brandon 'yan? Bakit kasama niya ang tomboy na 'yan? Oh my gosh!"
Napalingon ako sa dalawang babaeng nagbubulong bulungan habang nakatingin sa amin.
"It's them. Hindi mo ba alam, nakita sila ng Principal na nagme-make out sa labas ng CR?”
“Nakakahiya, to think na hinahangaan pa naman si Brandon pero gano’n. I'm so disappointed."
"I think may something sa kanila. Nakita mo ba ‘yon? He just wipes the girl’s back! Omg! I’m so jealous!"
"Oh no, that tomboy is a bad influence. She seduced him for sure!" Patuloy ng kasama nito na hindi man lang natakot na marinig namin ang pinag-uusapan nila dahil sa mismong tapat pa talaga namin sila dumaan.
"Tayo yata ang pinag-uusapan nila ah. Teka lang." Akmang susugurin ko ang dalawa ngunit nahatak ako pabalik nang hilain ni Brandon sa aking kwelyo.
"Don't mind them. Let's go." Aniya sa malamig na boses.
"Pero hindi dapat natin binabaliwala ang mga gano’n! Dapat sa kanila kinakalbo ng hindi na umulit!" Umuusok ang ilong ko sa pagkairita, kung hindi lang niya ako pinigilan.
"Then go." Maikli nitong sabi sabay talikod. Nahuli ko pa siyang umirap. Teka nga. Bakit sa akin yata siya nagalit? Hahayaan na lang ba niya ako?
Hinabol ko siya at sumabay sa kanyang paglalakad.
"Hintay naman, towel mo oh." Sinuli ko sa kanya ang towel niya pero sinamaan lang niya ako ng tingin.
"Labhan mo muna bago mo isuli." Busangot niyang saad.
Arte naman!
Chapter 6I Think...Brenda's POVBago pa rin sa akin ang pakiramdam kapag nagkakatinginan kami ni Brandon at ang biglang pagwawala ng aking puso. Kahapon, pagkatapos ko siyang samahan sa locker niya ay nagpresenta siyang ihatid ako sa amin kahit okay lang naman na hanggang sakayan lang. Akala ko galit siya dahil sa masungit niyang mukha pero akalain mo 'yun?Ang daling natapos ng araw at dismissal na namin ngayon sa hapon. Nagi-guilty nga ako kila Mike at Clinton dahil hindi na ako masyadong nakakasama sa kanila nitong mga nakaraang araw.Paano ba naman eh ang dami naming ginagawa. Nakasanayan ko na nga na sabay kaming pumupunta ni Brandon sa theater club."Bran! Hintay naman! H'wag ka namang magmadali, bro!"Walang habas kong pinasok sa aking bag ang aking mga gamit at nagmadaling humabol sa kanya."Teka," ina
Chapter 7Slow motionBrandon's POVMalakas ang kabog ng dibdib ko habang buhat si Delos Santos papuntang clinic.Hindi ko mapigilan ang pag-aalala sa lagay niya dahil sa lakas ng pagkakatama ng noo niya sa props na may halong metal kanina."Nurse, paki asikaso po!" Nilapag ko siya sa pinakamalapit na higaan at mabuting agad naman siyang dinaluhan ng nurse at sinuri ang ulo niya."Anong tumama sa ulo niya?""Tumama po ang noo niya sa metal prop namin, nurse." Kinakabahan kong turan."D’yan ka na muna sa labas maghintay. Gigising din siya." Tumango na lang ako habang hindi napapanatag na palakad lakad sa harap ng pinto."Brandon! Is she okay?" Tiningnan ko ang mga bagong dating. It’s Mina with the art club President, Ms. Clara."Ginagamot pa siya sa loob."
Chapter 8He caredBrenda's POVI didn't think I am capable of falling in love. Namulat ako sa kagawiang parang lalaki kung kumilos at mag salita kaya naninibago ako sa aking nararamdaman.Nagdadalawang isip nga ako kung pagmamahal na ba kaya itong nararamdaman ko o appreciation lang para sa ginawa ni Brandon but there's this part of my heart that is telling me otherwise.I felt like floating everytime I think about it.Kinabukasan ay pumasok pa rin ako kahit anong tutol ni Inay at Itay. Ayaw ko lang maka-miss ng isang araw at baka mapag iwanan ako. Mahina pa naman din ako sa math kaya dapat masipag.When I get in class ay nagulat ako na okupado ang upuan sa tabi ko. A wide smile greeted me from a petite and kikay girl sitting beside my chair."Hi, I'm Christine! I just transferre
Chapter 9 How to be a Girl Brenda's POV After the awkwardatmosphere between me and Brandon ay tuloy pa rin ang pagtuturo niya sa akin. We meet every lunch break at dismissal sa library para turuan ako sa mga lessons na hindi ko maintindihan. Mabuti na lang din at tapos na ang pagbo-volunteer namin sa teatro at nakaka-focus na kami sa pag-aaral. Halos isang linggo na niya akong tinuturuan at kada may-tutorial kami ay na-e-excite ako palagi. Kahit mahirap ang pinagdadaanan ko sa pag-aaral ay inspirado ako dahil siya ang nagtuturo. Katatapos lang ng klase para sa buong araw and it is another time for our tutorial in the library hanggang sa magsira iyon. "Brenda, are you going to the library again?" si Christine na nakasimangot na naman dahil hindi ko siya masasamahan sa pag-uwi. "I'm sorry Christine, kailan
Chapter 10RelationshipBrenda's POVKinabukasan ay panay ang pangungulit ni Christine sa akin kung ano ba talaga ang ibig sabihin ng tinanong ko sa kanya noong nakaraang gabi. Ayaw magpaawat ng ate niyo, ayaw talaga akong tantanan."Com'on, Brends. I'm dying in curiosity here." Pamimilit niya habang naka-angkla ang mga braso sa akin."Then I'm just watching you die." I shrug. Naglalakad kami ngayon pabalik sa classroom mula sa cafeteria.Habang naglalakad nga ay hindi matigil sa kada-dada si Christine."You're so heartless, Brenda! You know I'm here to help you. Com'on tell me, I know it is something serious for you to call me late at night." Napailing na lang ako sa pagiging pursigido niya. Nagsisisi na tuloy ako ngayon kung bakit nagpadalos-dalos ako sa aking desisyon na tawagan siya.Napatingin ako diretso sa kanyang mga mata at alam niya na ganito ako kapag seryoso."Kalimutan mo na lang iyon,
Chapter 11ConcludedBrenda's POVNakasunod ang mga mata ko kina Brandon at Sierra. Hindi ko namalayan na napatulala na lang pala ako habang nakatanaw sa kanila."Huli ka!" Napaigtad ako nang may biglang sumundot sa aking tagiliran. Bigla akong natauhan at inalis sa aking isipan ang nakita."Christine, kanina ka pa?" wala sa sarili kung tanong."Hindi no, kararating ko lang akala ko nga umuwi kana eh dahil sa tagal ko." Nguso niya."Uh, a-ano kasi nauhaw ako kaya bumili mo na ako ng maiinom habang naghihintay. Tara na nga, ang tagal mo eh,pa-famous ka masyado iwan ko sayo!" pabiro kong sabi at nagsimula ng maglakad."Nako sinisi mo na naman ako eh ikaw 'tong sobrang agang dumating sa usapan, ayan tuloy." Lintanya niya habang nakasunod sa akin.Halos shopping lang ang ginawa namin este ni Christine lang pala. She's so obsess with trendy kikay clothes, shoes,stilettos, and even cosmetics. Halos pagsama lang sa
Chapter 12FirstBrenda's POVKinabukasan ay wala ako sa sariling pumasok sa eskwela. Hindi pa rin nag-sink in sa aking isipan ang nangyari kahapon."If I will give you the right, will you be responsible for my heart?""I should be the one asking you that damn question, Dada,""Let's date then.""I actually love it when you call me love."Aaahhh!!!! I’m internally screaming in disbelief.Napakapit ako sa aking ulo nang rumehistro na naman muli sa aking isip ang mga binitawan niyang salita kahapon.Napakagat ako ng labi kalaunan, “Tama na please.” Pagmamakaawa ko sa aking sarili. Halos hindi ako makatulog kagabi, ang laki-laki na rin ng eye bags ko.Hindi ko nga alam kung pano ako nakapunta rito sa school ng ligtas. Ano ang gagawin ko kapag nakita ko siya? Ngingitian ko ba siya? Babatiin o magpanggap na parang walang nangyari?Argh!!! I’m doom!Sa
Chapter 13DateBrenda's POVNakakatawang isiping una naman ang isa't isa sa usapang pag-ibig pero ayaw kong mga-assume muna ngayon sa relasyon naming dalawa dahil hindi ko rin alam sa ngayon kung ano kami at kung saan tutungo itong ginagawa namin.Kinabukasan hindi ko inaasahang...Nasa cafeteria kami ni Christine nang may nag-abot ng maliit na papel sa akin. Hindi ko kilala ang nag-abot, pero sa tingin ko ay napag-utusan lang iyon.Sinubukan ko pang alamin kung sino ang nagpapabigay pero napaka-profesional ng messenger. Saan kaya siya napulot ng nagpapaabot nito?Pinilit ako ni Christine na ipakita sa kanya ang kung anong nakasulat sa papel, peronagmadali akong itago agad iyon hindi man lang inalam kung ano ang nakasulat sa maliit na papel na iyon.I should have known na isa lang iyon sa mga letter na natatanggap ko every now and then. Hindi masyadong importante kaya hindi dapat pinag-aaksayahan ng panahon.