Chapter 17

PIKIT matang dinadama ni Hope ang malamig na simoy ng hangin. Nakaupo siya sa bench na may sandalan, sa tabi mismo ng fountain. Dalawang araw at pangatlong gabi na siya na nasa bahay ni Sam. Ang mga nagdaang gabi ay hindi katulad ngayon na maliwanag at maraming bituin. Naroon pa rin ang lungkot sa puso niya sa mga nangyari. Pero  pilit niyang iwinawaksi sa isipan niya ang nakaraan. She wanted to start a new life... pero wala siyang ideya kung paano. Napabuntunghininga siya at tumingala sa itaas.

"Talking to the moon?"

Agad na napalingon si Hope sa likuran niya. Nang marinig si Sam.

Marahan siyang umiling na sinamahan ng ngiti.

"Nasisiyahan lang ako dahil napakaganda ng buwan, piruin mong makulimlim maghapon pero pagsapit ng gabi, napakaliwanag at napakaganda ng langit,"  natutuwang bigkas nito. 

Nakahahalina kasi ang paligid. Malamig ang simoy ng hangin at ang liwanag din, dala ng maliwanag na buwan, samahan pa ng nagniningning na mga