Share
Chapter 32
DEVINE
MULI akong sumilip sa banda roon para tignan kung aalis na siya o hindi pa. Pero nakapalaking pagkakamali ang ginawa ko dahil sa direksyon ko rin siya tumingin.
Halos abutin ko na ang aking hinininga dahil sa kaba. Nakita niya ba ako?
Tumuwid ako ng tayo, every corner of this place ay may camera. Ayokong isipin ng kahit alin man sa mga staff, that I am acting like stupid and hiding something.I walked as fast as I could para makaalis sa lugar na iyon, bahala na kung maghintay doon si Sir Xennon. I care about this job but I care for my self and to my son more. Kulang na lang tumakbo ako pero hindi pa ako nakakalayo ay nagsalita na siya.
"Miss, sandali,'' He almost screamed.
Something inside me wanted to stop at lingunin siya, but I shouldn't stop! Hindi ako dapat makita ng demonyong iyan! Hindi pa man kami nagkakausap, nasasaktan na ako. Bakit niya ako tinatawag? Does he need something? Or he recognized my figure? That I am Hope. Noon b
Related chapters
Whisper of the heart Chapter 33
GarrettILANG ulit ako napakurap-kurap. Kinusot ko rin ang aking mga mata dahil baka nagkamali lang ako ng tingin. Alam ko naman na ang bawat tao sa mundo ay may kamukha. Pero hindi ang buong katauhan at hindi ang bugso ng damdamin na maaring maramdaman mo kung sakaling makakita ka man ng kamukha o kahawig ng isang tao. Eyes can be wrong but not the heart! I know I was a bitter man but I believe of what my mom's always told me when I was little. Na hindi kailan man nagkakamali ang puso.Malakas ang kutob ko na si Hope ang nakita ko, kaya mabilis ko siyang hinabol. Ilang beses ko siyang tinawag para sana lumingon siya, pero hindi! Kaya lalo akong nagkaroon ng malakas na kutob na si Hope iyon. Para siyang umiiwas.I know it's crazy, dahil patay na si Hope. Pero hindi ko magawang pigilan ang sarili ko. I was so fucking despirate this time. I know it sounds crazy to call somebody just to prove myself that I am not mistaken!''Yes, Sir?'' Tanong sa akin
Whisper of the heart Chapter 34
GARRETTMAINGAT na tinanggal ng dalawang lalaking maghuhukay ang itim na lapida ni Hope. Matagal na siyang wala at matagal ko na ring pilit sinasanay ang sarili ko na tanggaping wala na siya at hindi na kailan man babalik pa.Pangatlong tira pa lang ng isang lalaki sa hawak niyang pala ay may nahukay na sila. Tunog iyon ng isang lata kung hindi ako nagkakamali. Nakita kong nagtinginan sila, pagkatapos ay nilingon nila ako."Sir... Mababaw lang siya. Parang wala naman pong nakalibing dito,'' Sabi ng isa. Nagkamot pa siya ng batok.Kumunot ang noo ko sa sinabi nila. Agad ko rin silang nilapitan."Give me that,'' Itinuro ko ang pala na hawak ng isa.Agad kong kinuha iyon at pinala ang lupa. Tama nga sila mababaw lang ang hukay na iyon. Muling tumunog ang latang natamaan ng isa kanina dahil natamaan ko rin iyon. Lumuhod ako at hinukay iyon gamit ang kamay ko. Lata iyon ng tsokolate kulay purple at nangangalawang na rin.Dahan-dahan ko iyo
Whisper of the heart Chapter 35
DevineNaging tahimik ang mga nakaraang Linggo na pagtatrabaho ko sa kumpanya ng mga Sevilla. Kahit pa naroon pa rin ang pagdududa ko na baka bumalik rito si Garrett. May mga araw na halos ayaw ko nang pumasok dahil hindi maalis-alis sa isip ko ang pagtawag niya noon sa akin. Pero sa tuwing iniisip ko iyong sinabi ni Sir Xennon at ni Sam na walang dahilan si Garrett para magpabalik-balik dito ay napapanatag ang loob ko. At saka kung talagang nakilala niya ako di sana kinaumagahan ay bumalik siya agad. Saka alam niyang patay na ako.Halos mapatalon na ako sa gulat ng biglang sumulpot sa harapan ko si Ma'am Meryl at may hawak siyang kulay puti at kulay yellow na orchids na nakabalot sa kulay pink na fancy paper.''Oh, Iha may nagpapabigay sa iyo,'' nakangiting saad niya.''Po? Sino po?'' nalilitong tanong ko. Halos malukot na yata ang noo ko dahil sa pagkabigla. Hindi ko naman inaasahan na may magpapadala sa akin ng mga mamahaling bulaklak at paborito
Whisper of the heart Chapter 36
Devine.''Oh... nandito ka na pala Iha?" si Manang Josie. Sinalubong niya ako sa aking pagdating.Nagmanong ako sa kanya. "Tulog po ba si Rienver Manang? Nasaan po siya?'' Tanong ko.Sa tuwing umuuwi kasi ako lagi niyang karga si Rienver na sinasalubong ako. Kaya parang nanibago din ako sa araw na ito.Napasinghap siya at napamulagat sa tanong ko. ''Ah. eh. Nasa loob Iha.'' Alanganin ang ngiti niya at para bang may nagawa siyang mali sa sinabi niya.''Halika na sa loob. May bisita ka.''Napailing ako at ngumiti. Alam ko na agad kung sino iyon. Sino pa ba ang bibisita sa amin, kundi si Sage.Dali-dali akong naglakad papasok sa loob. ''Ikaw talaga Sag-------'' Nabitin ang sasabihin ko noong mapagsino ko ang sinasabi ni Manang Josie na bisita ko.Si Don Fernando? Karga pa niya ang anak ko? Binalot ako ng matinding takot at kaba. Nangatog ng husto ang mga tuhod ko.Maski siya ay tila nagulat sa pagdating ko.N
Whisper of the heart Chapter 37
Devine''Huwag na huwag mo akong lalapitan! Lumayo ka sa akin!'' sigaw ko nang humakbang siya sa akin palapit.Ang kapal ng mukha niyang puntahan ako. Ang lakas ng loob niyang hanapin ako at magpakita sa akin! Pagkatapos ng lahat ng ginawa niya? Higit pa sa pinatay niya ako ang sakit na dinulot niya! Siguro nga noh? Ganoon talaga ang makakapal ang mukha!''Hope... let me explain, I'm sorry...'' His tears fall from his eyes. Garalgal din ang boses niya.Lalong tinaliman ko ang tingin sa kanya. Pagkatapos ng lahat sorry lang ba ang magagawa niya. Anong akala niya sa akin? Bata na pagkatapos paluin at magsorry. Ayos na agad?''Ang kapal ng mukha mong magpakita sa akin! Umalis ka na! Umalis na kayo!'' Dinuro ko siya. Sila ni Don Fernando.Lahat sila manloloko. Pare-pareho silang lahat!''Hope... please pakinggan mo naman ako.''''Bakit!? Bakit kita pakikinggan?! Sabihin mo? Noon bang nakiusap ako sa iyo na pakinggan mo ako. Nakinig
Whisper of the heart Chapter 38
DevineWALA akong tulog sa buong gabi. Wala akong ibang ginawa kundi umiyak. Hindi na rin ipinatabi sa akin si Rienver sa pagtulog.Madaling araw na pero hindi pa rin talaga maalis sa isip ko ang mga nangyari sa buong maghapon ko kahapon. Hindi ko inaasahan ang lahat. Akala ko nga tuloy-tuloy na na maayos ang takbo ng buhay ko. Buhay naming mag-ina. Pero hindi pa pala.Bumuntonghininga ako. Hindi ko alam kung saan ako kukuha ng tapang na alisin ng tuluyan si Garrett sa buhay ko. I admit. Mahal ko pa rin siya. Gusto ko siyang bitiwan na... gustong-gusto ko. Pero ang hirap. It's just hard to let go of someone, not when my heart saying no! Kahit mali na. Kahit hindi na dapat.Hindi ko alam kung bakit ko pa siya kasi minahal. At kung bakit nga siya ang pinili ng puso ko. Kasalanan ko ba? Nagmahal lang naman ako.''Sama ka sa amin mamaya,'' Nakangiting pag-aaya sa akin ni Sage. Nang kami na lang na dalawa ang naiwan sa kitchen. Si Manang Josie ay bumali
Whisper of the heart Chapter 39
Devine''S-Sir?! Gulat na reaksyon ni Sage sa nabangga niya. Malalaki ang mga mata niyang nakatitig kay Owen. Napansin ko ang kamay ni Owen na nakahawak sa siko ni Sage. Parang hinigpitan niya pa iyon. Eh.Kunot noong pinagmamasdan ko silang dalawa. Hanggang sa akin naman bumaling ang paningin ni Owen. Salubong ang kilay niya at madilim rin ang mukha niya.Nasaktan ako sa reaksyon niya. Bakit parang galit siya? Ano bang kasalanan ko sa kanya. Naiintindihan kong hindi na siya nagulat na makita ako. Dahil alam kong walang bagay na hindi sasabihin si Garrett sa mga kaibigan niya.''Who told you to absent Miss Santos?'' mahina pero naroon ang galit sa tanong niya kay Sage. Kasabay ng pagbaling niya ng tingin rito.Nakita kong mabilis na hinila ni Sage ang kamay niya. Pansin ko ang pamumula ng pisngi niya, medyo nahiya pa nga siya noong tumingin sa akin.''Day off ko ngayon Sir.''Nakita ko ang mala demonyong pagngisi ni Owen. Siguro umaap
Whisper of the heart Chapter 40
DevineNanlumo ang itsura niya sa sinabi ko. Madilim doon pero. Kita ko ang lungkot sa mga mata niya. pang dumoble ang sakit na nararamdaman ko kanina.''I would rather die,'' mahina na niyang sinabi. Nakita ko ang umagos na luha mula sa mga mata niya.Tumalikod ako sa kanya. Kasabay ng mariin na pagpikit ko. Tahimik din na umagos ang mga luha ko. Sobrang sakit na makita ko siyang ganito. Hindi ko inaasahan na ganoon ang isasagot niya sa sinabi ko.''Fine! Devine! Magpapakamatay ako!''Humakbang ako ng isang hakbang.''Bahala ka sa buhay mo!'' Sigaw ko. Pilit kong tinatatagan ang loob ko. Sobrang nanginginig ang tuhod ko sa kaba.''I would rather die than to live without you!''Naglakad ako palayo sa kanya Nang hindi siya nilingon, pinapakiramdaman ko kung hahabulin niya ako at susunod siya sa akin. Pero hindi ko naramdaman ang presensya niya. Kaya nilingon ko siya.Bigla na lang siyang nawala sa kinaroroonan niya
Latest chapter
