Share
Chapter 37
Devine
''Huwag na huwag mo akong lalapitan! Lumayo ka sa akin!'' sigaw ko nang humakbang siya sa akin palapit.
Ang kapal ng mukha niyang puntahan ako. Ang lakas ng loob niyang hanapin ako at magpakita sa akin! Pagkatapos ng lahat ng ginawa niya? Higit pa sa pinatay niya ako ang sakit na dinulot niya! Siguro nga noh? Ganoon talaga ang makakapal ang mukha!
''Hope... let me explain, I'm sorry...'' His tears fall from his eyes. Garalgal din ang boses niya.
Lalong tinaliman ko ang tingin sa kanya. Pagkatapos ng lahat sorry lang ba ang magagawa niya. Anong akala niya sa akin? Bata na pagkatapos paluin at magsorry. Ayos na agad?
''Ang kapal ng mukha mong magpakita sa akin! Umalis ka na! Umalis na kayo!'' Dinuro ko siya. Sila ni Don Fernando.
Lahat sila manloloko. Pare-pareho silang lahat!
''Hope... please pakinggan mo naman ako.''
''Bakit!? Bakit kita pakikinggan?! Sabihin mo? Noon bang nakiusap ako sa iyo na pakinggan mo ako. Nakinig
Related chapters
Whisper of the heart Chapter 38
DevineWALA akong tulog sa buong gabi. Wala akong ibang ginawa kundi umiyak. Hindi na rin ipinatabi sa akin si Rienver sa pagtulog.Madaling araw na pero hindi pa rin talaga maalis sa isip ko ang mga nangyari sa buong maghapon ko kahapon. Hindi ko inaasahan ang lahat. Akala ko nga tuloy-tuloy na na maayos ang takbo ng buhay ko. Buhay naming mag-ina. Pero hindi pa pala.Bumuntonghininga ako. Hindi ko alam kung saan ako kukuha ng tapang na alisin ng tuluyan si Garrett sa buhay ko. I admit. Mahal ko pa rin siya. Gusto ko siyang bitiwan na... gustong-gusto ko. Pero ang hirap. It's just hard to let go of someone, not when my heart saying no! Kahit mali na. Kahit hindi na dapat.Hindi ko alam kung bakit ko pa siya kasi minahal. At kung bakit nga siya ang pinili ng puso ko. Kasalanan ko ba? Nagmahal lang naman ako.''Sama ka sa amin mamaya,'' Nakangiting pag-aaya sa akin ni Sage. Nang kami na lang na dalawa ang naiwan sa kitchen. Si Manang Josie ay bumali
Whisper of the heart Chapter 39
Devine''S-Sir?! Gulat na reaksyon ni Sage sa nabangga niya. Malalaki ang mga mata niyang nakatitig kay Owen. Napansin ko ang kamay ni Owen na nakahawak sa siko ni Sage. Parang hinigpitan niya pa iyon. Eh.Kunot noong pinagmamasdan ko silang dalawa. Hanggang sa akin naman bumaling ang paningin ni Owen. Salubong ang kilay niya at madilim rin ang mukha niya.Nasaktan ako sa reaksyon niya. Bakit parang galit siya? Ano bang kasalanan ko sa kanya. Naiintindihan kong hindi na siya nagulat na makita ako. Dahil alam kong walang bagay na hindi sasabihin si Garrett sa mga kaibigan niya.''Who told you to absent Miss Santos?'' mahina pero naroon ang galit sa tanong niya kay Sage. Kasabay ng pagbaling niya ng tingin rito.Nakita kong mabilis na hinila ni Sage ang kamay niya. Pansin ko ang pamumula ng pisngi niya, medyo nahiya pa nga siya noong tumingin sa akin.''Day off ko ngayon Sir.''Nakita ko ang mala demonyong pagngisi ni Owen. Siguro umaap
Whisper of the heart Chapter 40
DevineNanlumo ang itsura niya sa sinabi ko. Madilim doon pero. Kita ko ang lungkot sa mga mata niya. pang dumoble ang sakit na nararamdaman ko kanina.''I would rather die,'' mahina na niyang sinabi. Nakita ko ang umagos na luha mula sa mga mata niya.Tumalikod ako sa kanya. Kasabay ng mariin na pagpikit ko. Tahimik din na umagos ang mga luha ko. Sobrang sakit na makita ko siyang ganito. Hindi ko inaasahan na ganoon ang isasagot niya sa sinabi ko.''Fine! Devine! Magpapakamatay ako!''Humakbang ako ng isang hakbang.''Bahala ka sa buhay mo!'' Sigaw ko. Pilit kong tinatatagan ang loob ko. Sobrang nanginginig ang tuhod ko sa kaba.''I would rather die than to live without you!''Naglakad ako palayo sa kanya Nang hindi siya nilingon, pinapakiramdaman ko kung hahabulin niya ako at susunod siya sa akin. Pero hindi ko naramdaman ang presensya niya. Kaya nilingon ko siya.Bigla na lang siyang nawala sa kinaroroonan niya
Whisper of the heart Chapter 41
Devine''Anong ibig mong sabihin?'' Kabado kong tanong kay Sage.''May nangyari ba sa kanya?''Alam kong masakit ang ginawa nila noon sa akin. Pero kahit ganoon ang pinagdaanan ko. Ni minsan ayokong may mawala sa kanila. Ayaw kong mawala sa akin ang Lolo ko. Mahal ko sila kahit hindi ko maramdaman na mahal din nila ako. Hindi ko inisip na palitan sila, kahit pa ganoon nila ako kadaling pinalitan. Pinaalis at itinakwil sa hindi tamang dahilan.Hindi naman sinagot ni Sage ang tanong ko sa kanya. Ang nakita ko lang sa itsura niya ay sobrang lungkot niya. Unti-unting nanlabo ang paningin ko. Hindi pa ako naka-ka-recover sa muling pagpapakita sa akin ni Garrett. Ngayon naman parang may masamang nangyari sa Lolo ko.''Huminahon ka nga,'' pag-aalo sa akin ni Sage. Humakbang pa siya at nilapitan ko. Yumakap ako sa kanya.''Nandito siya.''Unti-unti kong inangat ang tingin kay Sage.''Anong sabi mo?''"I didn't know that they fol
Whisper of the heart Chapter 42
Devine''Minahal niyo po ba ako?'' deritsahan kong tanong kay Lolo. Dumaan ang matinding pagkabigla sa kanyang mukha. Napaawang rin ang labi niya. Ang mga mata niya. Nakatitig lang din sa akin. Matagal bago siya nakapagsalita.''You are loved Iha...'' mabagal na sinabi niya.Napakagat ako ng pang-ibabang labi ko. Sobra ang kirot sa dibdib ko.''Then! Bakit niyo ako nagawang dusain sa hindi tamang paraan? Why you didn't even protect me when everybody torturing me? Bakit hindi mo ako ipinagtanggol noon? Bakit Lo? Bakit hindi mo tinupad ang pangako mo sa akin? Dahil ba mas mahalaga sina Madam Corry sa akin?'' Umiiyak na tanong ko.Mariin siyang umiling. Umiiyak din siya. Akala ko kaya ko nang tanggapin ang lahat hindi pa pala. Kahit pala sabihin ko na hindi ako umaasa sa sukli ng pagmamahal na ibinibigay ko. Masakit din pa lang marinig na sa mga panahon na kailangan ko sila ay wala silang naging pakialam sa akin. Sana namatay na lang talaga ko noon. San
Whisper of the heart Chapter 43
DevineHindi ko alam kung dala lang ba ng pagkagulat ko ang dahilan ng mabilis na pagpintig ng puso ko.''Anong ginagawa mo dito?'' inis na tanong ko sa kanya. Umatras pa ako kaunti para makalayo sa kanya. Dahil sa lapit namin sa isa't-isa. Pero humakbang pa siya palapit sa akin para mapayungan ako.''I am here for you,'' Sagot niya sa mababang boses.Napaihip ako sa hangin at inirapan siya. Ramdam ko ang init na sumisingaw sa mga katawan namin. Kahit pa malakas ang ulan.''For meee??'' Inirapan ko siya.Tumango siya. ''Yup.''Mariin ko siyang tinitigan, nakipagtitigan rin siya sa akin. The way he look at me was intimidating. mariin din ang titig niya. Pero hindi ako nagpatalo sa kanya.''Alam mo. Umalis ka na, umuwi ka na sa inyo.'' Inis na utos ko sa kanya. Muli akong umatras. Naramdaman ko na lang sa likuran ko na nakasandal na pala ako sa sasakyan. Nabasa pa ang likod ko, bwisit!''Then, let's go home together.
Whisper of the heart Chapter 44
Devine''Hindi ka gano'n kahalaga para magselos ako!'' gigil na sagot ko sa kanya. At padabog na tinalikuran siya.Agad akong dumiretso sa may banyo upang maglinis at makapagpalit na rin. Nabasa kasi ako kanina at hanggang ngayon ay hindi pa natutuyo ang aking damit. Basa din si Garrett. Basa siya hanggang ngayon. Napabuntonghininga ako. Uuwi kaya siyang gano'n? Hmft! Bahala siya sa buhay niya!Mabilis akong natapos. Nagsuot na lang ako ng maiksing short at spaghetti. Kami, kami lang naman nila Manang dito. Baka umuwi na rin iyong si Garrett. Wala naman siyang importanteng gagawin dito, saka hindi namin siya kailangan dito.''Manang si Rienver po tulog pa rin ba?'' tanong ko kay Manang Josie nang pababa ako ng hagdan. Agad naman niya akong nilingon. Nasa sala siya at nag-aayos ng kung anong dinala ni Garrett kanina. Nakita kong inilipat niya ang dalawang lata ng lactum sa mesa. Tig limang kilo ang bawat isa no'n. May huggies diaper din na dalawang malalak
Whisper of the heart Chapter 45
DevineKabado ako nang lumabas sa kwarto. Hawak ang anak ko. Hindi ko akalain na gano'n ko kadaling sumuko. Nanlalamig ang mga kamay kong buhat-buhat si Rienver.Hinaplos ko ang ulo niya at hinalikan siya sa noo. Napansin kong medyo mainit siya. Kaya naman lalo akong kinabahan at nakaramdam ng konsensya. Dapat siya ang inuna ko kanina. Hindi ang ama niya.Hindi mapirmi ang kaba sa dibdib ko, nanginginig din ang tuhod ko. Habang umaakyat sa hagdan. Kapag ganitong nararamdaman kong may sakit ang anak ko. Sobrang natatakot ako. Iniisip ko pa lang ang sakit ng ulo na nararamdaman niya. Sobrang nasasaktan na ako.Marahan kong inilapag si Rienver sa aking kama. At agad na kinuha ang thermometer.''Namumula ka anak ah,'' bulong ko. Bago inilagay ang thermometer sa kanyang taenga. Sumisipa-sipa siya at sinisipsip ang kamay niya. Parang wala siyang lagnat kung titignan, ang yabang mana kay Daddy ah, baby.Marahas akong napabuntonghininga nang lumabas
Latest chapter
