Devine
Hindi ko alam kung dala lang ba ng pagkagulat ko ang dahilan ng mabilis na pagpintig ng puso ko.
''Anong ginagawa mo dito?'' inis na tanong ko sa kanya. Umatras pa ako kaunti para makalayo sa kanya. Dahil sa lapit namin sa isa't-isa. Pero humakbang pa siya palapit sa akin para mapayungan ako.
''I am here for you,'' Sagot niya sa mababang boses.
Napaihip ako sa hangin at inirapan siya. Ramdam ko ang init na sumisingaw sa mga katawan namin. Kahit pa malakas ang ulan.
''For meee??'' Inirapan ko siya.
Tumango siya. ''Yup.''
Mariin ko siyang tinitigan, nakipagtitigan rin siya sa akin. The way he look at me was intimidating. mariin din ang titig niya. Pero hindi ako nagpatalo sa kanya.
''Alam mo. Umalis ka na, umuwi ka na sa inyo.'' Inis na utos ko sa kanya. Muli akong umatras. Naramdaman ko na lang sa likuran ko na nakasandal na pala ako sa sasakyan. Nabasa pa ang likod ko, bwisit!
''Then, let's go home together.
Devine''Hindi ka gano'n kahalaga para magselos ako!'' gigil na sagot ko sa kanya. At padabog na tinalikuran siya.Agad akong dumiretso sa may banyo upang maglinis at makapagpalit na rin. Nabasa kasi ako kanina at hanggang ngayon ay hindi pa natutuyo ang aking damit. Basa din si Garrett. Basa siya hanggang ngayon. Napabuntonghininga ako. Uuwi kaya siyang gano'n? Hmft! Bahala siya sa buhay niya!Mabilis akong natapos. Nagsuot na lang ako ng maiksing short at spaghetti. Kami, kami lang naman nila Manang dito. Baka umuwi na rin iyong si Garrett. Wala naman siyang importanteng gagawin dito, saka hindi namin siya kailangan dito.''Manang si Rienver po tulog pa rin ba?'' tanong ko kay Manang Josie nang pababa ako ng hagdan. Agad naman niya akong nilingon. Nasa sala siya at nag-aayos ng kung anong dinala ni Garrett kanina. Nakita kong inilipat niya ang dalawang lata ng lactum sa mesa. Tig limang kilo ang bawat isa no'n. May huggies diaper din na dalawang malalak
DevineKabado ako nang lumabas sa kwarto. Hawak ang anak ko. Hindi ko akalain na gano'n ko kadaling sumuko. Nanlalamig ang mga kamay kong buhat-buhat si Rienver.Hinaplos ko ang ulo niya at hinalikan siya sa noo. Napansin kong medyo mainit siya. Kaya naman lalo akong kinabahan at nakaramdam ng konsensya. Dapat siya ang inuna ko kanina. Hindi ang ama niya.Hindi mapirmi ang kaba sa dibdib ko, nanginginig din ang tuhod ko. Habang umaakyat sa hagdan. Kapag ganitong nararamdaman kong may sakit ang anak ko. Sobrang natatakot ako. Iniisip ko pa lang ang sakit ng ulo na nararamdaman niya. Sobrang nasasaktan na ako.Marahan kong inilapag si Rienver sa aking kama. At agad na kinuha ang thermometer.''Namumula ka anak ah,'' bulong ko. Bago inilagay ang thermometer sa kanyang taenga. Sumisipa-sipa siya at sinisipsip ang kamay niya. Parang wala siyang lagnat kung titignan, ang yabang mana kay Daddy ah, baby.Marahas akong napabuntonghininga nang lumabas
Devine.''She's the legal wife, Girl...''''He's just using her!''Kumunot nang husto ang noo ko, sa narinig mula sa kabilang mesa. There... I saw a girl, na makapal ang lipstick. Though she looks pretty. I hate her style. Mukhang intrimitidang kabet! Nakakainis talaga ang mga kabet!''Maritess?'' Tinapik ni Sage ang kamay ko.Sinamangutan ko siya. ''Paano kaya nakakatulog ang mga kabet sa gabi no? Hindi kaya nila naiisip na may nasasaktan din silang tao?'' inis sa sinabi ko kay Sage.Bumuntong hininga siya. "Haven't you move on? Hindi ba okay na kayo ni Garrett?''Malumbay akong bumuntonghininga.''Once you accepted a person who once did you wrong. You should forget what he had done...'' Dagdag pa niya.Ngumisi ako sa kanya. A smile with bitterness. Sana nga no? Ganoon kadaling kalimutan ang lahat. Akala ko din dati. Na once were okay, makakalimutan ko ang sakit. Hindi pa pala.Naramdaman ko ang mul
Devine ''Kung plano lang naman akong paikutin, umalis ka na lang.'' Tumayo ako at naglakad paalis doon. Sandali kong sinulayapn si Manang Josie na tila nabigla din sa sinabi ko dahil sa panlalaki ng mga mata nito. ''Hon, what are you talking?'' tanong niya. He opened his arms, kunot na kunot ang noo niya. Na tila hindi makuha ang ibig kong sabihin. Ganoon naman siya magaling sa drama, magaling magpanggap at magkunwari na totoo siya. Bumuntonghininga ako. Isang hakbang muna paakyat sa hagdan ang ginawa ko, bago ko siya sinagot. ''Huwag ka nang mag maang-maangan, I already know your plan. You want a divorse at the right time. Ginagamit mo lang ako. You wanted to hurt me again. Gaano ba kalaki ang kasalanan ko sa iyo, para ganituhin mo ako?!'' Sigaw ko, hindi ko napiglan na kumawala ang mga luha ko. Ang sakit sakit na. Umasa akong magiging maayos na ang lahat, na totoo lahat ang sinasabi niya. Iyon pala. Drama lang. Parte lang ito ng plano niya.
Pinaglaruan ko ang mga daliri ko habang nakaupo sa gilid ng kama. Katatapos ko lang iayos ang kumot ni Rienver. Kalalapag lang sa kanya ni Garrett, siya na kasi ang nagpatulog dahil naligo ako.Hinihila na ako ng antok. Pero hindi pa ako pwedeng matulog dahil basa pa ang buhok ko. May minsan itinataas-taas at winagwag ang buhok ko para sana madaling matuyo. Para makapagpahinga na rin ako ng maaga. May pasok na kasi ako bukas. Naging mabigat ang loob ko nang maalala si Sam. Bukas ay lalapag na sila dito sa Pilipinas, bagay na hindi man lang niya sinabi sa amin ni Sage. Dapat kami muna ang nakaka alam no´n bago ang ibang tao. Pakiramdam ko tuloy parang mas pinagkakatiwalaan pa niya ang ibang tao, kaysa kaming mga matalik niyang kaibigan. Hindi kaya may galit siya sa akin, kaya hindi niya sinabi sa akin na uuwi na siya sa Pilipinas? Ni hindi nga lang niya rin sinabi na may girl friend na pala siya at sa kanila pa sila tutuloy.Napabuntonghininga na lang ako ng
Para akong binuhusan ng yelo nang marinig ang sinabi ni Garrett. Pakiramdam ko ay biglang naputol ang paghinga ko. Wala sa sarili akong napayakap sa sarili ko habang marahan na umuupo. Ito ba ang dahilan kung bakit hindi ko makontak si sage kagabi? Sobrang kinakabahan na ako. Hindi ko alam kung saan ko siya uumpisahan na hanapin. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Paano kung may masamang nangyari sa kanya?``Calm down... honey, kilala ko si Owen. I know hinding-hindi niya pababayaan si Sage...'' malumanay na sinabi sa akin ni Garrett.Lumuhod siya at niyakap niya. ``Paano kung siya mismo ang gumawa ng masama sa kaibigan ko?'' Tuluyang kumawala ang mga luha sa mga mata ko. Sising sisi ako bakit ko pa kasi siya pinayagan na sumama. Kaya ba mabigat ang pakiramdam niyang sumama noon? I thought she might enjoy their trip. Pero ito lang pala ang mangyayari sa kanya.Narinig ko ang pagbuntonghininga ni Garrett. ``Pinapahanap na sila sa mga coastguard ng Isla. Huwag k
Three days had passed pero hindi pa namin nahanap sina Sage. Uuwi na sana kami kahapon pero humirit pa ako ng kahit isang araw pa kay Garrett na agad din naman niyang pinayagan.``What!? Sige pupunta na kami agad diyan.''Napalingon ako kay Garrett. Dahil sa sinabi niya sa tawag. Hindi ko alam bakit bigla akong kinabahan ng husto. Halos mabitawan ko na rin ang hawak kong baso dahil sa panginginig ng aking mga kamay.Napansin ko ang pag-igting ng kanyang panga. Ganoon din ang galit na gumuhit sa kanyang mga mata. Halos wala nang pagitan ang kanyang mga kilay dahil sa pagsasalubong ng mga ito.``A---anong nangyari?'' Paos na tanong ko sa kanya nang makalapit siya sa akin.''We have to go honey. Nakita na sina Owen at Sage.''''A--ano... Ku--kumusta ang kaibigan ko?'' Puno ng kabang tanong ko sa kanya.''She's fine...'' malumanay na sinabi niya. Kaya naman gumaan ang pakiramdam ko. Sobrang excited na akong makita siya. Hindi niya lang al
DevineMainit at nakakakiliti na halik ang nagpagising sa akin sa umaga. Bahagya akong umungol kasabay ng aking pag-inat. Narinig ko ang bahagyang pagngisi ni Garrett kasabay ng kanyang pagbulong.''Good morning, honey.'' malambing na saad niya. Saka niya ako hinalikan sa may batok.Hinaplos ko sandali ang kanyang pisngi, saka ko siya hinarap. Ang gandang gumising sa umaga sa ganitong paraan. Kasama ko ang lalaking pinakakamahal ko. Iyong bawat umagang imumulat ko ang aking mga mata, siya ang una kong makikita. Iyong uumpisahan ko ang araw na yakap niya ang unang magpapasigla sa akin. Iyong umagang halik niya at maiinit niyang haplos, tapos iyong malambing niyang boses ang gigising sa akin. Hindi ko naman hiniling sa Dios ang ganitong bagay. Pero binigay pa rin niya. Napaka-swerte ko dahil sobra pa sa hiniling ko ang binigay ng Dios. Sinong mag-aakalang ang lalaking halos patayin na ako para lang mawala ko sa landas niya ay mamahalin ako ng higit pa sa paraang i