"Marisse" pagtawag ng kung sino man.
"Wake up, aalis na tayo mamaya" dagdag pa nito."Okay, coming" sagot ko.Sa boses, alam ko na kung sino ito. It was Anthony.Agad na rin akong bumangon saka naghilamos bago lumabas sa kwarto."Kain muna" ani ni Darwin pagkalabas ko.Agad naman akong naupo sa tabi nila."Sino ang nagluto ng pagkain natin ngayon?" Tanong ko sa dalawa habang kumakain kami."Uhmm, actually it was me. Why, h-hindi mo ba nagustuhan ang lasa?" Sagot ni Anthony."No no no, it was good. I'm just asking" usal ko. "Ang dami nito" dagdag ko pa."Yeah, just like the old days" sagot ni Anthony. "Ang payat mo na ngayon" puna niya sa sarili ko. Maski ako ay napansin rin iyon. Pilit ko na lamang na nginitian si Anthony.Habang kumakain at kung minsan ay mayroong ilang kwentuhan ay ini-on naman ni Darwin ang TV."Headline: Bangkay ng isang babae, natagpuang s*nog sa bahay sa Wood Street, Batangas City""Guys, look" ani ni Darwin. Almost whispered.Agad naman kaming napatingin sa TV. Nanlamig ang buong katawan ko nang makita ang headline sa isang balita.Maya-maya pa ay pumasok na ang reporter."Ayon sa ulat, ito ay hinihinalang si Marisse Dela Fuente, 20 anyos. Ayon sa report na ibinigay ng mga police, ang nasabing dalaga ay nakidnap dati, dalawang taon na ang nakalilipas. At kagabi, isang tawag ang kanilang natanggap na mayroon daw na nasusunog na bahay sa gitna ng gubat. Ayon sa report ay dito siguro ginawa ang krimen tungo sa dalaga"Hindi ko na naenjoy ang pagkain dahil roon. So, dahil sa news, ang alam ng lahat ay patay na ako. Mayroon sa aking puso na masaya dahil matatahimik na ang buhay ko. Gusto ko na lamang ng payapang buhay. Ngunit, mayroon rin naman sa isip ko na nalulungkot dahil sa nangyari. Lalo na at mayroon pa rin ilang importanteng tao ang ngayon ay nagdadalamhati sa fake death ko.Nang makakain kami ay pinalaghanda na agad kami ni Darwin. Siya na lamang daw ang maglilinis ng pinagkainan namin.Agad akong naligo saka naghanap ng masosoot. 2:28 pa lamang ng makatapos kami. Bitbit ni Anthony at Darwin ang aming mga maleta, ako naman ay bitbit ang iba ko pang bag na may laman na damit. Mayroon rin akong bagong cellphone na ibinigay ni Darwin kanina lang.Binilin n'ya rin na huwag akong mag open ng social media accounts para sa kaligtasan ko.Nang makarating kami sa rooftop ay mayroong ilang lalaki roon. Ito siguro ang sinasabi ni Darwin kagabi na bodyguards n'ya na hindi naka soot ng uniform.At tama nga ang hula ko. Tauhan nga ito ni Darwin."Ingat kayo, Sir, Ma'am. Kami na po ang bahala sa inyo. Ngayon po ay mayroon na din sa Isla na bodyguards. Don't worry po, lahat po sila ay hindi naka uniform. Magiging kapitbahay n'yo po sila doon" ani ng isa.Nginitian ko na lamang ito."Thanks, Tim" ani ni Darwin rito.Inalalayan naman ako ni Anthony paupo doon sa helicopter.Nang makaupo na si Darwin sa tabi namin ay agad na kaming lumipad.I'm pretty sure na mamimiss ko ang bayan na pinagmulan ko, pero kailangan ko rin na lisanin ito para sa ikabubuti ko."Hey, you can sleep if you want. Malayo pa tayo" ani ni Anthony sa gilid ko.Napapag gitnaan ako ni Anthony and Darwin."Saan nga ba ang island nina Cedric?" Tanong ko rito."Sa Cebu" sagot ni Anthony."Anthony, kamusta na nga pala si Patricia and Angelo? Okay na ba sila?" Tanong ko rito."Yes, they we're so good. I don't know kung mag girlfriend and boyfriend na ba sila. Parang oo, parang hindi. But I think, may label na sila. Nahihiya lang sigurong magsabi si Angelo sa amin, you know, we're friends" sagot ni Anthony saka natawa.Napatango naman ako rito. "I'm so glad to hear that" ani ko saka ngumiti. "Sana lamang ay hindi siya lokohin ni Angelo" dagdag ko pa."I'm sure he won't. Takot lang non sa amin" ani ni Anthony saka natawa."How about Cedric, where is he? Parang one week ko lang s'yang nakita nung Senior High School pa lang tayo, ah" usisa kong muli."Uhuh, he's in Italy na. Kinuha na s'ya ng family n'ya. Mag-isa na lang kase s'ya rito sa Pilipinas nung Senior High tayo, so ayon" pagkwento nito."So, half s'ya?" Tanong kong muli.Natawa naman ito. "No, may business kase doon ang family n'ya. Bale, dalawa lamang silang magkapatid. Si Cedric at ate Celine. Si ate Celine ang nagmamanage ng isang business nila roon, while Cedric, sabi n'ya, nagtatraining na raw s'ya for CEO" pagkwento nito."Wow" tanging sagot ko. "Buti at inoffer n'ya ang island nila, right?" Ani ko pa."Yeah, mabait naman 'yon, hating gabi rito sa atin nang tumawag ako sa kaniya kase nga nasabi sa akin ni Kuya Darwin na ganoon, he saw you and you know, ayon, s'ya na ang nag offer na doon daw muna tayo sa island nila. Though, sa kaniya naman nakapangalan ang island na 'yon" kwento n'ya.Naluha naman ako. Kung dati ay puro luha dahil sa sakit ngayon ay dahil sa relieved."Hey, may nagawa ba akong mali? May nasabi ba akong mali?" Sunod-sunod na tanong ni Anthony."Anthony, ano ba 'yang ginawa mo" ngayon ay nakisali na rin si Darwin.Umiling naman ako sa kanilang dalawa. "Tears of joy lamang ito, guys. Thank you so so much sa lahat ng effort n'yo. I know, hindi sapat ang salitang 'thank you' pero, I'll promise, I'll do my everything para makahiganti sa kanila".Pagkatapos kong sabihin ang bagay na iyon ay sabay naman akong niyakap ng dalawa."Ahem" tikhim ni Anthony.Agad namang bumitaw si Darwin mula sa pagkakayakap sa akin.Maya-maya pa ay nakatulog na ako."Marisse, wake up. We're here na" boses ni Anthony. Nakatulog nga pala ako.Nang luminga ako sa paligid ay isang maliit na bahay na mayroong kubo sa itaas, sa tabi ng bahay na iyon ay mayroong iba pang maliliit na bahay.Sa hindi kalayuan ay mayroon rin akong nakita na dagat, mayroon ring kakahuyan.Hindi ko maiwasang mapahagulhol. Agad na nag flashback sa akin ang lahat ng nangyari. It was so fvcking traumatic."H-hey, Marisse. Why are you crying so loud?" Tanong ni Anthony."Dagat, kakahuyan" sagot ko na lamang."Oh crap, Kuya Darwin" ani ni Anthony sa pinsan."Marisse, huwag kang aalis dito sa loob ng helicopter, okay? Mag uusap lang kami saglit sa labas" ani ni Darwin. "Kuya, pakibantayan nga po pala si Marisse dito sa loob" bilin niya sa tauhan.Magpoprotesta pa sana ako nang maiwan na nila ako sa loob.Samantala ay hindi pa rin ako matigil sa pag-iyak.Tulad ng sinabi ni Darwin ay bumalik rin kaagad sila ni Anthony pagkaraan ng ilang sandali.Agad namang tumabi ang dalawa sa akin. Ang mga gamit namin ay naroon na raw sa loob ng magiging bahay namin. Agad kong tiningnan kung anong oras na. 7 na pala ng umaga."Marisse" pagtawag ni Anthony.Natigil naman na ako sa pag-iyak saka hinarap siya."Hmm?" Tanong ko rito habang pinupunasan ang luha."Let's go outside. Punta na tayo sa magiging bahay natin para makapagpahinga ka na ng ayos" ani ni Anthony.Agad naman akong umiling na parang bata. "P-please, ayoko, Anthony. Natatakot ako" parang batang sumbong ko rito."Don't. Huwag kang matakot, okay? We're here for you, always. At promise namin sa'yo, hinding-hindi ka na masasaktan ng iba. Safe ka dito" ani ni Anthony."Sa dagat naman at kakahuyan, don't. Huwag ka rin matakot. Maging matapang ka, Marisse. Labanan mo ang takot na nararamdaman mo" si Darwin or should I say, Kuya Darwin.Ilang sandali pa kaming nanatili sa loob bago nila ako napalabas sa helicopter.Abot abot ang kaba at panginginig ng tuhod ay nagawa ko pa rin na makalabas sa helicopter sa tulong ng dalawang mag-pinsan, pati na rin ng mga tauhan ni Darwin."So, starting today, this is your room na, Marisse" ani ni Anthony saka binuksan ang pinto ng isang kwarto. Ang ganda. Simple lamang ito ngunit alam ko, safe ako rito. Nauna na akong pumasok sa silid. Sumunod naman si Anthony at Darwin. "Lapag ko na 'to rito ah" ani ni Kuya Darwin saka ibinaba sa kama ang mga bagahe at bag ko. Tumango naman ako rito. "Guys, labas muna ako. Kukunin ko lang 'yung stocks ng pagkain na pinakuha ko sa mga tauhan ko" aning muli ni Kuya Darwin. "Sure, cousin" si Anthony na ang sumagot. "Okay lang ba na ayusin ko ang mga gamit mo? Lagay ko na sa cabinet ang mga damit mo" ani ni Anthony nang maka-alis ang kaniyang pinsan. "No, no, no, Anthony. Ako na. Kaya ko naman" sagot ko rito saka ngumiti. "Okay, if that's what you want" ani ni Anthony. "Labas lang muna ako, Marisse. Puntahan ko lang ang kwarto ko" pamama-alam ni Anthony. Tumango naman ako rito. "Kung may kailangan ka, huwag kang mahiyang magsabi" bilin nito bago umalis. Nang maka alis ito ay i
Like Kuya Darwin said, umalis na nga ito nang sumapit ang hapon. Ngayon ay naririto lamang ako sa aking kwarto, as usual ay nakahiga na naman. Bilin ni Kuya Darwin na huwag raw muna akong gumamit ng cellphone, huwag na rin daw akong manood sa TV ng news or kahit paraan. Naiintindihan ko naman. Bago umalis si Kuya Darwin ay dumating na ang pamilya ng mga tauhan ni Kuya Darwin. Naroon na ang mga ito sa kalapit lamang na bahay namin. They are all aware of my identity, of course. Dumating na rin ang magiging kasambahay namin dito. Mag-ina sila and they really love each other. Parang kami lang ni Nanay noong nabubuhay pa siya. Para maiwasan ang boredom ay napag-isipan ko na bukas na bukas rin ay magtatanim ako ng halaman sa labas ng aming bahay. Maybe, ayain ko rin si Anthony kung hindi siya busy. Habang nagmumuni-muni ay bumukas ang pinto ng kwarto ko. Iniluwa noon si Anthony. Agad naman akong ngumiti rito nang tumabi siya. "How are you?" Tanong nito. "Mas better" sagot ko saka n
After 3 years...."Baby" paos kong paggising kay Anthony, pero wala itong imik. Hindi pa din ako maka-alis dahil nakapatong ang legs nito sa akin. Ugh, ayaw akong pakawalan!"Hey, Baby" pag-ulit ko pero wala pa rin itong imik. "Anthony, hindi ka na nakakatuwa. Mamayang tanghali ay nandito na si Kuya Darwin para sunduin tayo. Next month ay magbubukas na ang clothing business ko" mahabang ani ko rito, pero wala pa rin talaga. Nakakainis. "Hey, Ivy. Early in the morning and you want that thing again?" Pikit mata na sabi ni Anthony. I can't help but to blush kapag naalala ang nangyari kagabi. Ohmyghosh. Sa isang iglap ay nasa ibabaw ko na naman si Anthony. I can't help but to m**n when he pinned himself and fvck me fast and out. "Ughh, fvck" Anthony growled before starting to svck my throbbing nipples. "Hmmmm, Anthony, ahhhh" I don't know but I can't stop and help myself to let him owe me all over again. "I'm coming" nang masabi ko iyon ay mas lalong bumilis ang ulos niya, all I h
Tanghali na ng magising ako. Babangon na sana ako nang maramdaman kong may braso na naman na nakapulupot sa akin. Agad akong humarap rito. Si Anthony pala. Mahimbing pa rin ang tulog nito. Siguro ay madaling araw na siyang nakauwi. Pinagmasdan ko nang maigi ang kaniyang mukha. Napaka gwapo. Papaanong hindi ko man lamang na appreciate ang taong 'to dati noong High School pa lamang kami. I mean, na appreciate ko s'ya. As a friend nga lamang. Napaka-gwapo n'ya. Ang matangos niyang ilong, morenong balat, kulay lupa na mga mata, at mapupulang labi. Dagdag pa ang mukhang inosente niyang mukha. Halimaw nga lamang pagdating sa kama. Natawa na lang ako sa naisip. "Pagtulog ko pa lang, kilig na kilig ka na agad" ani ni Anthony. Kagulat naman. "Kapal mo naman" depensa ko. "Kahit hindi ka umamin, alam ko naman na kilig na kilig ka talaga" ani nito. "Good morning. I love you" dagdag pa nito. "Good morning. Love you so much" bati ko rin saka bumangon na. Nang makakain kami ay nauna nang
"Yes babe, bye" ani ko kay Anthony saka pinatay ang telepono. Tumawag kase ito para paalalahanan na mag-ingat ako sa site. I'm now on the way na para pumunta sa site kung saan ay sinisimulan nang itayo ang aking shop. Infiarness, hindi ko nakikita ang mga tao na sumira ng buhay ko. I wonder kung ano na ang ganap sa kanila. Matagal na kase akong walang balita sa kanila, I think three to four years na ang nakalilipas?Nang makarating sa site ay naghanap na agad ng mapapag parkingan ang aking driver. Iginaya naman ako ng isa kong bodyguard papasok sa mismong site. "Good morning, ma'am" ani ng Engineer rito. "Good morning, too, Engineer Legaspi" bati ko rito. Gayundin sa construction workers na narito; binati ko rin sila. "I really appreciate this, Engineer" ani ko saka pumasok sa ginagawa pa lamang na shop. It was a big big shop! Ang bilis nilang gumawa ng shop, maya-maya pa siguro ay may second floor na ito. "Well, para sa napaka ganda kong client" ani nito saka ngumiti. Nginit
"Sleep tight, babe" ani ni Anthony sa akin nang sandaling mahiga na kami. "Good night, babe" ani ko rito saka natulog na. "Omg, ate Ivy. Laman na ng balita at dyaryo ang shop mo" ani ni Lyka sa akin. Kakagising ko lamang. Teka, ano ba ang pinagsasasabi ng batang ito. "Ha?" Tanong ko, naguguluhan. "Ate naman! Mag open ka kaya ng social media mo, o kaya ay magbasa ka din minsan ng dyaryo" natatawang ani nito sa akin. Mabilis naman akong naupo sa tabi nito saka hinablot ang dyaryo na hawak n'ya. "See ate" ani nito nang mabasa ko na. "Papaano?" Tanong ko, naguguluhan pa rin. "Tinatanong pa ba 'yan? E'di syempre ang ganda ganda kaya ng mga designs mo. Pak na pak" sagot nito. "How come? E kakabukas ko lamang n'yan last week" tanong kong muli. "Syempre, design ba naman ng isang Ivy San Francisco iyon, e'di goods na goods. Sikat na sikat agad" natatawang sagot ni Lyka. "Look ate oh, palaisipan daw kung sino ang owner at designer ng mga damit na 'yon" natatawang aning muli ni Lyka
"Good morning, princess" bati ni Anthony pagkamulat ko pa lang. "Good morning" bati ko rin. "Bangon na, tanghali na" ani ni Anthony. "Di ko kaya" mahinang ani ko. "Ha?" Tanong nito, naguguluhan. "M-masakit ang puson ko" sagot ko rito. "Meron ka ba ngayon?" Tanong nito. Sinamaan ko naman ito ng tingin. "Malamang"Nang maisigaw ko iyon ay dali-dali siyang bumangon saka nagbihis. "Dito ka lang. Babalik rin ako" ani nito saka mabilis na lumabas sa kwarto. Problema non. Naiwan naman akong nananatiling nakahiga habang hawak hawak ang puson na namimilipit na sa sakit. Ika-26 nga pala ngayon. Buwanang dalaw ko na naman. Agad na kumalat ang takot sa aking sistema. Tuwing nagkakameron kase ako ay hindi rin maiiwasan na magkaroon ako ng lagnat, sipon, at ubo. Habang nag-iisip ay biglang bumukas ang pinto. Iniluwa noon si Anthony na humihingal. "Saan ka galing? Ba't ganiyan ka?" Tanong ko rito. "Pumunta lang ako sa pinaka-malapit na convenience store. I brought you this" ani nito s
Hello, dear Readers! I just want to say Thank you huhu. Napaka unexpected po ng numbers of reads, follows sa akin and sa pag-add ng story ko sa library n'yo; pagbabasa. Maraming maraming salamat po! Parang kailan lang, sobrang saya ko kapag mayroong 3 reads or views ang story ko hanggang sa mag fifty reads na s'ya, and kanina lang, pagkagising ko, I was shocked sa dami ng number of reads or views + followers pa and kanina pagkatapos ko kumain, chineck ko ulit and omg, am I dreaming?! Ang bilis naman huhu. Salamat po ulit! At dahil d'yan, Sabi ko sa sarili ko, hindi pwede na hindi ako mag uupdate ngayong araw kahit may pasok pa ako mamaya. Lol. So here. Enjoy! -----"Naku, sino kaya ang nasa likod ng successful na clothing industry na Enchanté Attire" ani ng isang Ginang sa kabilang table, hindi kalayuan ang pwesto nila sa pwesto ko. "Oo nga, Mars, pati 'yung anak ko, si Nicole, naku halos araw-araw na yata na nandoon sa Shop na 'yon, araw-araw din bumibili, baka daw matetyempuhan n'