"I'm going to office na, Love" ani ni Anthony sa akin habang ibinobotones pa ang kaniyang polo.
"Alright. Take care" sagot ko rito saka lumapit sa kaniya para iayos ang kaniyang necktie."I love you" ani nito habang inaayos ko ang necktie n'ya.Ngumiti naman ako rito.Nang maiayos ko na ito ay umalis na rin s'ya kaagad dahil tanghali na. Isa pa ay pinaalis ko na rin s'ya dahil kapag tinamad na naman ito ay aabsent na naman s'ya. Kawawa naman ang tauhan n'ya sa kompanya nila.Nang masiguradong naka lock na ang pinto at mga bintana ay pumasok na ako sa aming kwarto.Nothing to worry naman na ako lamang mag-isa sa penthouse ngayon. Mayroon din naman kaseng CCTV's sa buong bahay.Ginugol ko ang oras ko sa pag gagawa ng wedding gown ni Andrea. Siguro kung sa iba ay hindi nila ito tatanggapin kase sino nga ba naman ang maggagawa ng wedding gown ng isang babae na ang mapapangasawa ay ang lalaking una mong minahal, ang lalaki na pinangakuan ka pero sa iba ginawa.Naisip ko na ito dati. Na tanggihan ang opportunity na ito pero hindi puwede. Masisira ang image ng Enchanté Attire. Isa pa, Business is Business, be professional na lamang, and of course, past is past.I have my Anthony naman na and kuntento na ako sa lalaking ito.Dapat sana ay dati ko pa na appreciate si Anthony. Hindi sana ako masasaktan ng kaganoon.But it was somehow okay. Nang dahil kay Martin ay nasaktan ako, nag grow at ngayon, matatag na at handa nang lumaban.Habang gumagawa ng gown at the same time ay nagmumuni-muni, bigla ko na lamang naisip ang aking nakatatandang 'kapatid'. I wonder how she is. Though, may parte sa akin na nagsasabing deserve n'ya ang nararanasan n'ya ngayon. Actually, kulang pa nga iyon sa lahat ng pasakit at pagwasak nila sa buhay ko. Kung hindi lamang dahil kay Nanay at Tatay ay tuluyan ko nang papalitan ang pangalan ko. I hate Marisse. I hate her name, I hate her for being so weak that time.Nasaan na kaya ang kayamanan namin? Inubos ba ito ng magaling kong kapatid para sa mga wants at luho n'ya sa buhay? How about the millions na ipinagpalit n'ya sa akin bilang kapatid n'ya? How about the bukid? Kamusta na kaya ang mga tauhan namin doon.Nang isipin ang mga bagay na iyon ay lalo akong nakaramdam ng galit. Papaano n'ya nagawa sa akin ito. Kapatid n'ya ako. Dapat kami ang nagtutulungan pero hindi. Tinalikuran n'ya ako kapalit ng pera. At noong oras at panahon na ipinagpalit n'ya ako sa pera, ay oras at panahon rin na kinalimutan ko na s'ya bilang kapatid o kadugo...."Hello, Ma'am" ani ni Danica mula sa kabilang linya."Hello, what is it?" Tanong ko. Ang aking cellphone ay nasa pagitan ng leeg at tainga ko, samantalang busy naman ang mga kamay ko sa pananahi."Ma'am, may makulit po kaseng babae sa labas" pagsusumbong ni Danica."Sino daw s'ya? Anong kailangan n'ya?" Sunod-sunod na tanong ko."Gusto raw po mag apply, Ma'am. E hindi naman po tayo hiring" ani ni Danica. "Vanessa Dela Fuente daw po ang pangalan" dagdag pa nito.Nang marinig ko iyon ay hindi agad ako nakagalaw dahilan para matusok ako ng karayom."Aray" d***g ko habang nakatingin sa daliri ko na may dugong lumalabas."Hala, Ma'am. Anong nangyayari d'yan?" Nag aalalang tanong ni Danica."I'm okay. Namali lang ng konti yung ginagawa ko kaya natusok ako ng karayom" sagot ko na lamang. Lie."Sabihin mo sa babae d'yan na hindi n'ya ba alam na hindi naman tayo hiring" dagdag ko pa.Ano nang nangyari sa 1 million pesos na ipinagpalit n'ya sa akin? Ano na ang nangyari sa ari-arian na iniwan nina Nanay at Tatay?Tsk tsk."Ma'am, pinapasabi po ng owner namin na hindi po kami tumatanggap ngayon ng tauhan. We're not hiring po" ani ni Danica mula sa kabilang linya."Nasaan ang owner nito?" Rinig kong tanong ni 'ate' mula sa kabilang linya."Hindi pa po s'ya nagpapakita sa publiko" sagot ni Danica."Please kahit sa call lamang. Kakausapin ko s'ya. Kailangan ko lamang ng trabaho" pagmamaka awa ni 'ate' mula sa kabilang linya; kausap pa rin si Danica."No" malakas na ani ko. Sapat na siguro iyon para marinig ng dalawa mula sa kabilang linya.Nang masabi ko iyon ay agad ko ring ibinaba ang tawag. This is nonsense. Sayang lamang ang oras ko.Sunod ko namang tinawagan si Clark."What's with the call, pretty Ivy" bungad ni Clark mula sa kabilang linya."Loko ka" bungad ko rin rito saka tumawa."Ano na namang kasalanan ang nagawa ko?" Patanong na ani nito. "Palagi n'yo na lang akong inaaway. Nagiging harsh na kayo sa akin. Ang sasama ng ugali n'yo" madramang ani pa nito."What" ani ko muli. This time, hindi ko na talaga mapigilang matawa."Tinawagan kita because tumawag sa akin ang secretary ko" dagdag ko pa."Ha? E hindi ko nga kilala ang secretary mo e" sagot nito."B***w. Hindi pa ako tapos. Wait ka lang kase" ani ko."Danica, my secretary called me just earlier. She said na may makulit raw na babae na gustong mag apply sa amin. E we're not hiring naman, duh. Wanna know kung anong name nung girl?""Ano?" Tanong nito mula sa kabilang linya."Vanessa Dela Fuente" sagot ko."Loko, kakakita ko lang s'ya sa company mo a month ago, bakit wala na s'ya d'yan?" Tanong ko habang natatawa pa."Wala lang. I just want to" sagot nito.Lalo pa akong natawa, maging si Clark mula sa kabilang linya ay natawa na rin."Ayon lang, kaya ako tumawag" ani ko."What? Ayon lang?" Tanong nito."Yeah, bakit may ineexpect ka pa ba?" Tamad na tanong ko."Alam mo ba na ang dami kong paper works na inaasikaso and tumawag ka pa para lang d'yan?" Ani nito. Mukhang masama na ang loob."Whatever" sagot ko saka ibinaba na ang tawag.Nang tingnan ko ang isang cellphone ko ay nakita ko ang mga message ni Lyka and Anthony.It was 11:16 na pala.Tumayo ako saka pumunta sa kusina para maghanap ng malulutong pagkain.I found sliced of cake sa loob ng refrigerator, kinuha ko iyon saka inilagay sa aking plato.Nang libutin ko ang buong refrigerator ay nakakita ako ng grapes. Aha, mayroon agad na pumasok sa isip ko.Kinuha ko ang grapes na naroon, kinuha ko rin ang yogurt na nakita ko, Honey, and Lemon Juice.Mabilis kong hinugasan ang grapes na hawak ko. Saka inalis ang stems noon.Nang mahugasan ay inilagay ko naman ang mga grapes sa blender saka inilagay ang yogurt, honey and lemon juice.Nang matapos na ito sa pag blend ay kumuha na ako ng baso saka inilagay ang ginawa kong grape yogurt.Bitbit ang grape yogurt na ginawa ko pati ang plato ay bumalik na ako sa kwarto. Nang mailapag ko ang mga dala-dala ko ay bumalik muli ako sa kusina.Mabilis kong kinuha ang strawberries na nakita ko doon saka mabilis rin itong hinugasan.Nang mahugasan ko ito ay inilagay ko na ito sa maliit na bowl. Sunod ko namang kinuha ang natitira ko pang yogurt.Nang maayos na ito ay dinala ko na ito sa kwarto.Doon na lamang ako kakain.I felt so comfortable pala kapag ako lamang mag-isa......Author's Note:Hello, enjoy reading!I'm so sorry po kung hindi ako nakakapag update this past few days. I'm just busy with my school life po huhu."Thank you so much, @Enchanté Attire for inviting me. I am so so excited to finally meet the CEO and Designer of this clothing business. It was such an honor. See you on Saturday 😍" Ito agad ang bumungad sa akin nang ilog-in ko ang page ko sa laptop ko. Two weeks later ay naisipan namin na it is the time para ireveal ang sarili ko. Why not, e ngayon, mahihina na ang kalaban. Makalipas ang isang linggo ay namahagi na rin kami ng invitation all over the Philippines. Mayroon rin sa ibang bansa. Hanggang ngayon ay kabadong kabado pa rin ako. I know na para sa akin rin naman ito pero hindi pa rin maalis sa isip ko na magtampo ang mga kaibigan namin, kaibigan ko. Lalong-lalo na si Patricia. Kasalukuyan akong nakaupo sa harap ng table ko at ginagawa pa rin ang wedding gown ni Andrea. Malapit na itong matapos kaya naman ay hindi ko na masyadong inaalala. Napaka ganda nito. Monday na ngayon at naisipan ni Anthony na sa isang sikat na fashion clothing sa America na lamang ipagawa ang gow
"I am Ivy San Francisco or Marisse Dela Fuente, the CEO and designer of the famous Enchanté Attire"Hindi nakalampas sa pandinig ko ang loud gasps ng mga naroon. I smirked. Surprise, everyone. Agad na nanahimik ang buong crowd. Siguro ay pinoproseso pa rin ang nangyayari. May ilan na nakikipag usap sa kanilang mga katabi, may ilan na kumakain at may ilan na kumukuha ng drinks sa waiters na dumaraan. While me, I'm still at the stage. Nakapalibot na ang mga bodyguards sa akin at sa buong event hall. Even my staffs, nakapalibot rin sila sa buong event hall. I still wondering where's my Boy's, Nanay Lydia and Lyka. Mula noong dumating ako rito ay hindi na sila nahagip ng mata ko. "Ma'am, take a seat" ani ng isa kong staff. Tumango naman ako rito saka naupo sa malaking upuan na nandoon sa stage. "Anong kacheap-an naman 'yung pinagsasabi mo, Miss Ivy. Mahal at magaganda nga ang mga gawa mo, but you, ang pangit pangit pala ng ugali mo. Cheap na nga, story maker pa" ani ni 'ate' Vanes
"Paano ba 'yan, pinaghandaan ko talaga ang pagbabalik ko. Ano na ang mukhang maihaharap n'yo sa publiko?" Sarcastic na ani ni Ivy sa Actosta's."Hi, Adrian and friends" baling nito sa grupo ng mga kalalakihan. "Miss me, guys?" Patanong na ani ni Ivy. "Wait" I trailed off. "Bakit hindi na kayo katulad nang dati? Ang pangit pangit n'yo na tingnan, sayang naman wala na kayong mauuto na babae" ani pa ni Ivy sabay tawa. "Guard, paki-alis na sila dito please. I don't want to see their faces. Nakakasira ng mood, nakakasira pa ng party" ani ni Ivy sa mga guards. Tulad ng ginawa kay Vanessa ay sapilitan din na pinalabas sa Event Hall ang mga Acosta, together with Adrian's friends. As I stood out of the crowd na puro Artista, CEO, Vloggers, fashion designer, and mga taong humahanga sa designs ko, syempre ay hindi nakalampas sa paningin ko si Martin. Martin Javier Solis, my ex-boyfriend, the man who had broke my heart and betrayed my trust. My eyes locked with his, and even from a distan
A flicker of determination sparked in Ivy's eyes. "After the initial shock and heartbreak, I realized that I couldn't let their actions define me. I decided to channel my pain into my work, to rebuild my life and career from the ashes."Isabella leaned back in her chair, a glimmer of admiration in her eyes. "And that's when you released your latest collection, the one that has garnered international acclaim?" Pagtukoy nito sa latest collection ko. Ivy nodded, a faint smile tugging at the corners of her lips. "Yes, 'Resilience' was my way of telling my story, of revealing my strength and determination to the world. Each piece in the collection represents a different facet of my journey, a symbol of empowerment and triumph over adversity."Isabella's gaze shifted to the photographs flashing on the big screen. Isabella's voice filled with reverence. "Wow" a loud gasps came from the people out in the Event Hall. "Ivy, your story is one of redemption, of turning pain into art. It's a st
Kinabukasan ay tanghali na ng magising ako. Agad na tumama ang mainit na sinag ng araw sa katawan ko. Nang akmang babangon na ako ay agad rin akong napahiga dahil sa sakit ng ulo. Da*n. A sudden memory flash on my mind. Lasing na lasing ako kagabi. Mabuti na lamang at nasa private room kami. I don't know kung papaano pa ako nakauwi. Marahil ay may isa sa amin na hindi naman masyadong lasing. Mabuti na rin lamang at walang nakakita sa akin, dahil kung mayroon man, tiyak nakakahiya at pinagpipyestahan na ako ngayon sa social media. Kahit masakit ang ulo ay nagawa ko pa rin na makapaghilamos. Nang matapos na ako sa pag aayos sa sarili ko ay napagpasyahan ko na lumabas na sa kwarto namin ni Anthony. Habang tinatahak ang daan papunta sa kusina ay nadaanan ko si Clark at Kuya Darwin na ganoon pa rin ang soot at masarap ang tulog sa sofa sa sala. Agad kong kinuha ang aking cellphone saka kinuhanan ng picture ang dalawa. Natatawa naman akong pumasok sa kusina. "Good morning, 'nak. Mu
"Kain kayo" ani ko sa mag-ina saka naupo sa tapat nila. Tahimik pa rin si Patricia. Hindi ko siya masisisi kung masama ang loob n'ya sa akin. "Hi, Baby" bati ko sa bata na ngayon ay nakatingin sa akin. Agad naman itong ngumiti. Ang cute cute n'ya. Habang nilalaro ko ang bata na hindi ko alam kung ano ang pangalan ay biglang umimik si Patricia."Bes" ani nito. Mabilis naman akong napalingon rito. "I missed you" ani pa nito. "I am so sorry" tanging usal ko. "I know hindi sapat ang sorry sa pagtatago ko sa inyo, pero, sorry talaga" dagdag ko pa. Mabilis nitong hinawakan ang kaniyang anak saka lumapit ang dalawa sa akin. "Meet your Ninang Marisse, Baby Hance" ani ni Patricia sa kaniyang anak saka itinuro ako. "Hi, Baby" bati ko sa bata. Gaya kanina ay matamis muli itong ngumiti sa akin. "Wait lang, Bes, I'll get some cookies lang muna" ani ko kay Patricia saka mabilis na lumapit sa cabinet para kunin 'yung mga cookies na naroon. "Get some cookies, baby Hance" ani ko sa inaan
"Sure kayo na ayaw n'yo na mag lunch dito?" Tanong ko sa mag-ina. It was almost 11:30 na ng tanghali. Nagpaalam na ang mag-ina na uuwi na sa kanila dahil kanina pa raw nagtetext at tumatawag si Angelo. "Hindi na, beshy. Salamat na lamang. Maybe next time na lang" sagot ni Patricia. "Alright, mag-ingat kayo" ani ko na lamang sa mag-ina saka inihatid sila palabas sa shop ko. "Bye, Ninang Pretty" pamamaalam ni Baby Hance. He's four years old na pala, pero ang cutie niya pa rin. Sobrang tuwid na n'ya magsalita. Lakas talaga ni Angelo at halos sa kaniyang namana ang bata. Nang makabalik ako sa loob ng office ko ay naisipan ko na tingnan ang cellphone ko. Agad na bumungad ang missed calls at text's ni Anthony. Agad ko namang idinial ang number nito. Hindi naman ako nabigo dahil mabilis nitong nasagot ang telepono. "Why the h*ll you're not responding to my messages, kahit sa calls ayaw mo sumagot" bungad nito. He's mad, I know. Parang ngayon ko lamang siya narinig na nagalit sa aki
"I'm sorry" mahinang ani ko kay Anthony pagkasakay ko pa lamang sa tabi ng driver's seat. He didn't say anything or move, increasing my anxiousness. I was about to say sorry to him once again but before I could even utter anything, mabilis na dumampi ang labi niya sa labi ko. Mas lalo ko pang nahigit ang aking hininga nang hapitin n'ya ako palapit sa kaniya.I gulped when he pulled me furthermore making me feel his big manh**d pressed against mine. Nang pakawalan n'ya ako ay mabilis naman akong napasandal sa upuan habang habol pa rin ang paghinga. "I'm so sorry" paghingi ng tawad ni Anthony. ...."So fvcking tight and wet" hinihingal na ani ni Anthony sa akin saka mabilis na umulos. "Ohhh faster" dahil roon ay mas lalo pa niyang binilisan ang paggalaw sa ibabaw ko, nararamdaman ko na rin ang pagtagas ng katas ko"Fvck" napa*ngol ako ng malakas nang hablutin paalis ni Anthony ang kaniyang kahabaan. Nakakapanghina. Ipinasok n'yang muli ang kaniya saka mabilis na b*mayo. "S*i