Kinabukasan, malalim na ang gabi ngunit hindi pa rin umuuwi si Anthony. Ang sabi kase sa akin kanina ay inaya siya ng kaniyang kasosyo sa negosyo na mag relax at mag-inom. Sino ba naman ako para pigilan siya, and besides, kaibigan naman na niya ang mga kasama n'ya ngayon. Isa pa ay hindi pa naman alam ng lahat kung sino ang tao sa likod ko. Hindi pa rin nila alam na si Anthony iyon. Well, except na lang kay Patricia, Jhamir, Cedric, and Angelo. Mag-isa ako ngayon na nakaupo sa couch sa kwarto namin ni Anthony habang kumakain ng strawberries with chocolate. I opened an app and watch a drama. Sa bidang pinapanood ay hindi ko maiwasang maisip si Anthony. That man looks like a Hollywood actor. Nothing is more perfect than his sexy eyebrows and intense eyes. Habang busy sa pagkain ay natigilan ako nang makarinig ng sunod-sunod na bell. It was 11:30 na ng gabi. Agad akong lumapit malapit sa pinto saka sinilip kung sino iyong nagdodorbell. Si Anthony pala. "Sandali!" Sigaw ko. Dali
"good morning, Love" bati ni Anthony sa akin kinabukasan."Good morning" bati ko rin rito. "How are you?" Tanong niya. "Still sore?" Tanong muli nito. Humarap naman ako sa kaniya saka inirapan siya. "Fvck you" sagot ko na lamang rito. "Yeah, mamayang gabi na lamang ulit, Love. I'm sure hindi pa makakaya ng katawan mo kung aangkinin na naman kita sa ngayon." P ani nito saka tumawa. "Pero, sino ba naman ako para tanggihan ka diba?" Dagdag pa nito saka mabilis na pumaibabaw sa akin. "Hey you, ang yabang mo na" ani ko rito. "I'm kidding, of course" ani ni Anthony saka umalis na mula sa ibabaw ko. "Get up, let's eat breakfast na" huling sabi nito bago nauna nang lumabas. Pagkalabas ni Anthony ay mabilis naman akong nagbihis saka naglinis ng sarili. ..."Good morning, 'nay, Lyka" bati ko sa mag-ina nang makarating na ako sa kusina. They're all sitting sa kani-kaniyang pwesto at mukhang ako na lamang ang hinihintay. "Good morning, ate""Good morning, 'nak"Bati ng dalawa sa ak
'Omg. Sinasabi ko na nga ba. Kaya pala familiar 'yung lalaki sa post last last day, It was Anthony Montenegro naman pala! Swerte nila sa isa't-isa''Famous owner and famous CEO, accxkkk. Saan kaya ako makakakuha ng ganon huhu. Hirap naman ng requirement. Wala bang para sa mga tamad d'yan? Huhu''Congratulations, both!'I cannot help but to smile dahil sa nakikitang comments sa post ng nag interview sa amin. The comments, makes my heart flutter. Aliw na aliw ako habang nagsscroll sa internet nang maagaw ko ng pansin ang isang comment. 'You deserve all the happiness and love in the world, Marisse' komento ng isang netizen named Vanessa Dela Fuente. I made a fake laugh nang mabasa ang comment nito. Whatever. Ang comment na ito ng kapatid ko ay nareplyan ng maraming komento. Hindi pa rin pala nila nalilimutan ang inispill kong tea noong revealing day ko as a person behind this successful business. Habang busy sa pagsscroll ay hindi ko na namalayan na nakapasok na pala si Anthony sa o
"Ma'am, nandito na po ulit 'yung babae na pumunta dito last time" ani ni Danica sa akin mula sa kabilang linya. Hindi agad ako nakasagot at sa halip ay ibinaba na ang tawag. Ano na naman ang gagawin ni ate dito? At talaga ba hindi s'ya napapagod? Kase, wala na. Wala na siyang kapatid. Simula noong ipagpalit n'ya ako sa pera, simula noong nakipag sabwatan s'ya kina Adrian para sirain ang buhay ko, itinakwil ko na s'ya. "Hmm" ani ni Anthony. Kasalukuyan pa itong nakahiga at nakaunan sa hita ko. "What time is it, Babe?" Tanong nito habang nakapikit pa ang mata. Napasulyap muna ako sa cellphone ko para tingnan ang oras. "2:30, Love" sagot ko. Pagkasabi ko noon ay mabilis itong napabangon. "Ngalay ka na ba? Sorry" ani nito. Ngumiti naman ako rito. "no, Love. I actually loved to watch you sleeping" "I heard your secretary calls you. May unexpected important person or visitor ba?" Tanong nito. Umiling naman agad ako rito. "It was my ate" Napatigil na nakatingin naman ito sa akin.
Lumuluhang nakatingin sa akin si Are. "Marisse, I'm sorry. I know I hurt you in the past, and I regret it deeply. I want to make things right between us"Nang mapahid ang aking luha ay mabilis na akong humarap ng ayos rito. Ayos ka rin pala, ate. After how many years na pagdurusa ko, ngayon, ang lakas ng loob mo na magpakita sa akin para humingi ng tawad. The H*ll. Galit at may pait sa boses na sinagot ko ang kapatid ko. "Vanessa, I can't just forget everything you've done. You hurt me so much, and it's not easy to forgive and forget. Ang kapal ng mukha mo na magpakita sa akin. Para what? Humingi ng tawad?" Natawa na lamang ako sa nasabi. "Sorry, not sorry" ani ko pa. " I understand, Marisse. I know I can't erase the pain I've caused you, but I'm truly sorry" ani ni ate sa mahinang boses. "I'm willing to do whatever it takes to rebuild our relationship and earn back your trust" dagdag pa nito. Hindi ko maiwasang matawa. Did I hear it correctly???"E'di sana, inayos mo ang rel
"It's nice to see you, Mayor Levi" bati ko sa tumatakbong Mayor ngayon sa bayan namin. Kasalukuyan akong nandito sa isang private coffee shop para pag-usapan ang mga hakbang at gagawin namin para sa parating na eleksyon at kampanya."Good morning, Ms. Marisse. I'm sorry, medyo natagalan ako. Traffic" ani ni Mayor sa akin saka naupo sa tapat ko. "Waiter" baling nito sa waiter. Agad naman na dumalo sa amin ang isang waiter saka iniabot sa amin ang listahan nbg menu's. "Order all you want, Ms. Marisse" ani ni Mayor Levi sa akin habang nakatuon pa rin ang mga mata sa meals. "One slice of blueberry cheesecake and grape smoothie" sagot ko maya-maya. Iniabot ko na rin sa waiter ang lists. Habang hinihintay ang order namin ni Mayor ay nagsimula na itong magsalita. "I am so glad na napaunlakan mo ang imbitasyon ko" panimula nito. "I am so glad, too, na kuhanin mo ako sa panig mo, Mayor" ani ko naman rito. "Finally, mawawakasan na rin ang kasamaan ng mga Acosta" dagdag ko pa. Mahina n
“Levi Dion : A Journey of Hope and Determination”Kakatapos lamang ng parade. Lunes na ngayon kaya naman ang simula na ang pangangampanya ng bawat kandidato at kandidata para makuha ang puso at boto ng madla. I stood at the podium, facing a sea of eager faces nang tawagin na ako ni Levi para mag speech at ipangampanya sila ng mga kasamahan niya. Ngayon ay sa City lamang kami mangangampanya, bukas ay sa iba't-ibang baranggay at lugar na. Araw-araw ay isa o dalawang baranggay ang pupuntahan namin. The sun was setting, casting a warm glow over the crowd gathered in the town square. The air was filled with anticipation and excitement as I began my speech."I stand before you today not as just a girl from this town, but as a voice for change, a beacon of hope," My voice echoed passionately. "I believe in Mayor Levi. I believe in his vision for our city, and I believe that together, we can make a difference."The crowd erupted into applause, cheering and clapping for my powerful words. I
One month ago.....The crisp air nipped at my cheeks as I stepped out of my limousine, a smile painted on my face despite the growing unease in my gut. Today was the launch of my latest dress collection, and the crowd that gathered outside the fashion boutique was nothing short of electrifying.There were Vendors sold popcorn and hot dogs to eager onlookers, their excited chatter filling the air like the soundtrack to a Hollywood premiere. I glanced up at the massive banner that spanned the length of the building, featuring my name in bold, elegant letters. It was a far cry from the days when she was building and designing the dresses all by myself. Matapos ng eleksyon at pagkapanalo ni Mayor Levi ay naisipan ko na mag release ng bagong collection ng dresses ko. Anthony and I, minsan na lamang kaming magkita. Ni hindi rin siya minsan umuuwi sa bahay. He said he's busy with his work on their office. I understand it naman. Habang busy si Anthony sa office works n'ya ay busy rin nam