บทที่ 92

ชาร์ลีพยักหน้า “พักผ่อนให้เพียงพอ ถ้านายฟื้นตัวแล้วนายค่อยไปเปิดร้านอาหารก็ได้ ถ้าฉันต้องการอะไร ฉันจะไปหานายก็แล้วกัน”

ดักลาสอุทาน “ได้เสมอเมื่อนายต้องการ!”

จากนั้นชาร์ลีกล่าวเสริมว่า “อ้อ อย่าบอกใครเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ล่ะ ฉันไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าฉันเป็นใคร เข้าใจใช่ไหม?”

ดักลาสพยักหน้า “เข้าใจแล้ว ไม่ต้องห่วง ฉันจะเก็บความลับนี้ไปจนตายเลย!”

ชาร์ลียิ้ม “ฉันจะให้คนสองคนดูแลนาย นายแค่พักผ่อนให้เพียงพอ ถ้างั้นฉันขอตัวก่อนนะ”

เมื่อถึงบ้าน ชาร์ลีไม่ได้วางแผนที่จะบอกแคลร์เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น เนื่องจากเขาไม่ต้องการให้เธอรู้มากเกินไป จะปลอดภัยกว่าถ้าเธอไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับตัวตนของเขา

วันรุ่งขึ้นขณะที่เขากำลังซื้อของชำ ชาร์ลีได้รับโทรศัพท์ เมื่อเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเขาก็รู้ว่ามันเป็นลูกสาวของร้านวินเทจดีลักซ์ จัสมิน มัวร์นั่นเอง

ชาร์ลีอดรู้สึกแปลกใจไมได้ เขาสงสัยว่าจัสมินต้องการอะไรจากเขา

ในขณะที่เขารับสาย ปลายสายจัสมินพูดขึ้นว่า “คุณเวดคะ ฉันขอโทษจริง ๆ ที่รบกวนคุณแบบนี้”

ชาร์ลีถามว่า “แจกันยูฮูชุนที่ผมทำวันนั้น มีปัญหาเหรอครับ?”

จัสมินตอบว่า “โอ้ ไม่ ไม่ใช่อย่