บทที่ 95 สายตาของเขา

“ฉันต้องบอกเธอกี่ครั้ง! ลงไป! ลงไปสิวะ นาง**!”

วิกเตอร์ยังคงฟาดเข็มขัดลงบนหลังของชาร์ล็อตอย่างไม่ลดละ แต่เธอไม่ยอมแพ้ เธอยืนขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า

วิกเตอร์เป็นคนอ้วนและเตี้ยกว่าชาร์ล็อต เมื่อชาร์ล็อตยืนอยู่ข้างหน้าเขา จ้องมองเขาอย่างเย่อหยิ่งและเย็นชา เขาสัมผัสได้ถึงบรรยากาศอันตรายที่มาจากเธอ หัวใจของเขาเต้นผิดจังหวะ แต่ในไม่ช้าเขาก็สงบลงได้

ขณะที่เขาจ้องมองไปที่ผู้หญิงที่ดูอ่อนแอแต่มีความมุ่งมั่นตรงหน้าเขา บนใบหน้าบิดเบี้ยวของเขาก็เผยรอยยิ้มแสยะอันชั่วร้าย ในขณะที่เขาหย่อนเข็มขัดลง จากนั้นเขาก็ลงมือจัดการชาร์ล็อตด้วยตัวเอง เขาวางมือรอบคอของเธอขณะที่เขาพยายามจะบีบคอเธอ

“ไม่…”

แขนขาของชาร์ล็อตถูกมัด ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าเธออยู่ภายใต้ฤทธิ์ยา ไม่มีทางไหนที่เธอจะต่อต้านแรงผลักของไอ้อ้วนวิกเตอร์ในสภาพปัจจุบันของเธอได้ ดังนั้น เธอจึงล้มกระแทกลงกับพื้น

แรงกระแทกทำให้สมองของเธอว่างเปล่า แต่ความเจ็บปวดอันแสนสาหัสที่หลังของเธอดึงเธอกลับมาสู่ความเป็นจริง

“เธอรู้อะไรไหม ชาร์ล็อตที่รักของฉัน? ความดื้อรั้นของเธอคือสิ่งที่ฉันชอบมากที่สุดในตัวเธอ ดังนั้น จงพยายามอย่างเต็มที่และต่อสู้อย่างส