เย่เจียเหอได้ขวางประตูเอาไว้ ไม่ได้ยอมที่จะให้เธอเข้าไปเพราะเธอรู้ว่า วังโหรวไม่ได้มาเก็บเสื้อผ้าเสียที่ไหน?แต่เธอมาที่นี่เพราะยั่วโมโหเสียต่างหาก!"หลีกทาง!"วังโหรวหลี่พูดอย่างมั่นใจว่า "คุณเย่ บ้านหลังนี้ ไม่แน่ว่าคุณอาจจะอยู่ได้ไม่นานแล้ว เพราะหากจะพูดกันจริงๆ ต่อไปมันก็จะเป็นของฉันและจิ่งโม่ คุณมีสิทธิ์อะไรมาขวางฉันเอาไว้แบบนี้?"เย่เจียเหอพยายามอดกลั้นอยู่นาน ถึงสามารถระงับอารมณ์ผลีผลามที่จะโจมตีคนได้ความไร้เรี่ยวแรงถาโถมเข้ามาอย่างอธิบายไม่ได้ เธอไม่อยากจะอดกลั้นอีกแล้ว แต่ก็ไม่คิดที่จะไปยื้อแย่งแต่อย่างใดลู่จิ่งโม่ เป็นผู้ชายเธอเธอไม่สามารถคว้าเอาไว้ได้ตอนนี้ เธอไม่สามารถดูแลได้แม้แต่ตัวเอง เธอยอมแพ้แล้ว!ความรักสำหรับเธอแล้ว ช่างเป็นสิ่งของฟุ่มเฟือยเสียจริงๆด้วยวิธีนี้ เย่เจียเหอจึงเอนตัวไปข้างๆ เตรียมที่จะให้วังโหรวเดินเข้าไปทันใดนั้น มีแรงหนึ่งได้จับไหล่ของวังโหรวเอาไว้ และบิดเธอให้เข้ามาก่อนที่วังโหรวจะเห็นใบหน้านั้นได้อย่างชัดเจน ตบหนึ่งฉาดก็ได้ฟาดลงมาที่หน้าเธอเสียแล้ว"หลิงหลิง?"เย่เจียเหอตกตะลึงและไม่รู้ว่าเซี่ยหลิงมาอย่างกะทันหันได้อย่างไรวังโห
เย่เจียเหอได้ตระหนักถึงความร้ายแรงของปัญหาที่จะเกิดขึ้น เธอจึงรีบเข้าไปขวางเซี่ยหลิงทันที "หลิงหลิง ลงไม้ลงมือไม่ได้อีกแล้วนะ ขืนยังทำต่อไป จะมีปัญหาตามมาจริงๆแล้วนะ"เซี่หลิงก็เป็นคนที่มีสติเช่นกัน แต่ครั้งนี้เธอแค่อยากจะสั่งสารผู้หญิงหน้าไม่อายคนนี้ก็เท่านั้นเองดังนั้นเธอจึงเปิดประตู และผลักวังโหรวออกไปเหมือนกับโยนขยะ"ไสหัวออกไป!"เซี่ยหลิงชี้หน้าเธอ แล้วพูดว่า "ต่อไปอย่าเสนอหน้ามาก่อกวนเจียเหออีก ฉันเจอหนึ่งครั้งก็จะกระทืบเธอหนึ่งครั้ง"หลังจากวังโหรวจากไป เย่เจียเหอก็ตบหน้าอกของตัวเอง และพูดว่า "หลิงหลิง เมื่อกี้เธอทำให้ฉันตกใจมากเลยนะ""ไม่ขนาดนั้นหรอก?"เซี่ยหลิงตบหน้าอก แล้วพูดว่า "ต่อไปหากสามีของฉันกล้าที่จะไปมีเมียน้อย ฉันจะให้เมียน้อยคนนั้นเสียใจที่ได้เกิดมาบนโลกนี้เลย!"เย่เจียเหอก็หัวเราะตาม "แต่ก็จริงนะ มันสะใจมากๆเลย! หากฉันรู้ว่าจะมีวันนี้ ฉันก็คงเข้าเรียนเทควันโดตั้งแต่ประถมแล้วล่ะ!"ขณะที่พูด เธอก็รินน้ำให้กับเซี่ยหลิงเมื่อกี้ต่อสู้กันนานขนาดนั้น แล้วก็เหงื่อท่วมตัวแบบนี้ด้วย น่าจะหิวน้ำอยู่แล้วล่ะ"หลิงหลิง วันนี้ทำไมเธอมาหาฉันตั้งแต่เช้าแบบนี้ล่ะ?"เย่
เย่เจียเหอรีบวิ่งเข้าไปอย่างกระวนกระวายใจ แล้วพูดว่า "คุณตํารวจ เรื่องนี้เป็นความเข้าใจผิดกัน พวกคุณอย่าเพิ่งเอาตัวเธอไปเลยจะได้ไหม? เราสามารถชดเชยค่าเสียหายได้ และก็สามารถเชิญทนายความมาจัดการได้ด้วย"ตํารวจพูดอย่างเย็นชาว่า "การจ้างทนายและการชดเชยนั้นเป็นเรื่องในภายหลังแล้ว ตอนนี้ผู้เสียหายได้เข้าแจ้งความแล้ว เราต้องดําเนินการตามกฎหมายนะครับ"พอพูดจบ พวกเขาก็จับเซี่ยหลิงไปแล้วก่อนจากไป เซี่ยหลิงยังพยายามบีบรอยยิ้มให้เธอ และพูดว่า "เจียเหอ ไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอกนะ เดี๋ยวฉันก็ไม่เป็นอะไรแล้ว จริงด้วย อย่าบอกพ่อฉันนะ"ไม่งั้น คนแก่คนนี้คงจะสั่งสอนเธออีกแล้ว!และไม่แน่ว่า เขาอาจจะยังต้องจ่ายเงินชดเชยมหาศาลให้กับวังโหรวเธอไม่ต้องการผู้หญิงแบบวังโหรว ได้รับประโยชน์อะไรเลยและเซี่ยหลิงก็ถูกพาตัวไปแบบนี้ โดยที่เย่เจียเหอตกตะลึงไปอย่างสิ้นเชิงแต่ตอนนี้เป็นเวลากลางคืนแล้ว คุณปู่ลู่ได้พักผ่อนแล้ว เธอไม่สามารถโทรหาคุณปู่ลู่เพื่อขอความช่วยเหลือได้คนเดียวที่ขอได้ก็คือลู่จิ่งโม่แต่หลังจากที่เธอได้โทรออกไป ก็ไม่มีใครรับสายอยู่เป็นเวลานาน มีเพียงแค่สัญญาณสายไม่ว่างดังขึ้นมาเท่านั้นเย่
"เย่เจียเหอ ใครกันที่ให้ความกล้ากับคุณ ถึงได้กล้ามาอาละวาดที่บริษัทแบบนี้?"ลู่จิ่งโม่พูดอย่างเย็นชา "ตอนนี้แทบรอไม่ไหวที่จะประกาศให้โลกรู้ว่าคุณเป็นภรรยาของผมเหรอ คุณคิดจะทำอะไร? คิดที่จะใช้ประชานิยมมาบังคับผมหรือไง?"เย่เจียเหอคิดไม่ถึงเลยว่า เขาจะมองเธอเป็นที่ชั่วร้ายได้ขนาดนั้นจู่ๆ เธอก็เข้าใจได้ทันทีว่า การที่เขาไล่พนักงานต้อนรับออก ไม่ใช่เพราะทวงความยุติธรรมให้เธอแต่อย่างใดเขาแค่เชือดไก่ให้ลิงดู และต้องการให้คนที่มารับรู้ในเรื่องนี้นั้น ปิดปากเอาไว้ให้สนิทและหัวใจของเย่เจียเหอก็สั่นสะท้านอย่างรุนแรงวิธีการและความโหดเหี้ยมแบบนี้ของลู่จิ่งโม่ แม้ว่าเธอจะเรียนรู้ทั้งชีวิตก็คงทำไม่ได้!"ฉันแค่มาขอร้องคุณให้ปล่อยเซี่ยหลิงไป ฉันไม่ได้อยากเปิดเผยความสัมพันธ์ของเราต่อสาธารณะแต่อย่างใดเลย"เย่เจียเหอเก็บนิสัยส่วนตัวในวันปกติเอาไว้ และพูดข้อร้องเขาอย่างถ่อมตัว "เพื่อฉัน เธอถึงไม่สามารถอดทนเอาไว้ได้ หากจะพูดตามความจริงก็คือฉันทั้งหมด!"จู่ๆ ลู่จิ่งโม่ก็หันกลับมาและเดินมาหาเธออย่างมืดมน แล้วพูดด้วยความโกรธว่า "คุณรู้หรือเปล่าว่า โหรวเอ๋อร์ถูกพวกคุณทุบตีเจ็บหนักขนาดไหน? เธอเป็นนั
แต่หากจะเปรียบเทียบผู้หญิงสองนี้ เขาก็ยังหวังว่าเย่เจียเหอจะมาเป็นคุณผู้หญิงของเขาเสียมากกว่าเพราะท้ายที่สุดแล้ว ผู้หญิงอย่างวังโหรว มักจะทำต่อหน้าลู่จิ่งโม่อีกอย่าง พอลู่จิ่งโม่ไม่อยู่ เธอก็จะวางอำนาจบาตรใหญ่ต่อคนพวกนั้นอีกต่างหากเพราะถึงอย่างไร เธอก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ท่านประธานของเขาเลี้ยงเอาไว้ข้างนอก ทำท่าทางราวกับคุณผู้หญิงต่อตัวเขาไปวันๆ เขารู้สึกไม่ชอบใจเธอมานานแล้ว!ดังนั้น ครั้งนี้เซียวหมิงจึงทำตัวไหลไปตามน้ำเพื่อช่วยเย่เจียเหอ……เย่เจียเหอได้ค้นหาโรงพยาบาลที่มีชื่อเสียงหลายแห่งในเมืองเจียงเฉิง และในที่สุดเธอก็พบวังโหรวที่โรงพยาบาลเฉพาะทางกระดูกและข้อเอกชนแห่งหนึ่งลู่จิ่งโม่เลือกวอร์ดวีไอพีที่ดีที่สุดให้เธอ ด้านนอกจะเป็นวิวทะเลสาบธรรมชาติที่ดีแล้ว ภายในห้องยังมีสิ่งอํานวยความสะดวกครบครันอีกด้วยซึ่งในระหว่างนั้นมีคนรับใช้อีกห้าหกคน กำลังปรนนิบัติพัดวีให้กับเธอที่อยู่ในวอร์ดเมื่อเย่เจียเหอได้เห็นภาพแบบนี้ เธอก็รู้สึกเจ็บจี๊ดที่ใจขึ้นมาทันทีดูสิ นี่คือผู้หญิงที่ลู่จิ่งโม่มองว่าเป็นสมบัติเชียวนะ"คุณเย่ วันนี้คุณมาเป็นพิเศษ ไม่ได้เตรียมจะใช้ความรุนแรงกับฉันอีกครั
วังโหรวกัดฟันแล้วพูดว่า "งั้นเธอก็รอหล่อนถูกฟ้องคดีเถอะ! ต่อให้สุดท้ายจะถูกปล่อยออกมา ต่อไปเธอก็จะมีคดีติดตัว และติดตามตัวเธอไปตลอดชีวิต กลายเป็นจุดด่างพร้อยของเธอไปตลอด!"หัวใจของเย่เจียเหอจมลงอย่างรุนแรงเซี่ยหลิงต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้ก็เพราะเธอเป็นต้นเหตุมาถึงตรงนี้แล้ว เธอยังจะมีทางเลือกอย่างอื่นอีกหรือไง?เพื่อให้เซี่ยหลิงออกมาโดยเร็วที่สุด ในที่สุดเธอก็ยอมรับคําขอของวังโหรว"แล้วฉันจะเชื่อเธอได้อย่างไร?" เย่เจียเหอมองเธออย่างสงสัย "ถ้าฉันหย่ากับลู่จิ่งโม่และยอมรับว่าฉันฆ่ายายของเธอ หากเธอกลับคําและไม่ยอมปล่อยคน งั้นฉันจะไม่เสียทั้งขึ้นทั้งล่องหรอกเหรอ?"วังโหรวเหลิงครวญคราง เอียงเธอ "เย่เจียเหอ เธอยังมีทางออกอีกหรือเปล่าล่ะ? ตอนนี้ ฉันกำลังให้โอกาสเธออยู่ ไม่ใช่จะมาปรึกษาหารือกับเธอ! คิดให้มันชัดเจนหน่อยนะ!"เย่เจียเหอก็รู้ว่าแม้ข้างหน้าจะเป็นเหวลึก เธอก็ต้องกระโดดลงไปเพื่อช่วยเซี่ยหลิงออกมาให้ได้"โอเค ตกลง!"เย่เจียเหอพูดคำต่อคำว่า "แต่เธออย่าลืมนะว่า หากเธอไม่รักษาคำพูด ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปอย่างแน่นอน! หากเธอยังอยากจะใช้ชีวิตที่สงบสุขกับลู่จิ่งโม่ ทางที่ดีเธอต้องรักษาส
เหมือนว่าลู่จิ่งโม่จะรับรู้ความผิดปกติของเธอได้ หัวใจของเขาจึงสั่นไหว แล้วรีบถามขึ้นมาว่า "เกิดอะไรขึ้นกับคุณกันแน่? พูดมา!"เย่เจียเหอหายใจเข้าลึกๆ และอดทนต่อเสียงร้องไห้เอาไว้ "ฉันรับประกันได้ว่า การกลับมาของคุณในครั้งนี้ จะไม่ทำให้คุณเสียใจอย่างแน่นอน"เมื่อลู่จิ่งเหอได้คุยสายกับเย่เจียเหอเสร็จ เขาก็มองไปยังหน้าจอที่ดับมืดลงอย่างสงสัยวังโหรวที่อยู่ข้างๆ ยังได้รับบาดเจ็บ แต่เสียงของเย่เจียเหอในโทรศัพท์นั้นไม่ถูกต้องอย่างเห็นได้ชัดเขาไม่อยากยอมรับว่าตัวเองเป็นห่วงเธอ แต่ใจนั้น ช่างไม่รักดี อยากกลับไปดูให้ชัดๆจริงๆวังโหรวดูเหมือนจะเดาออกว่าสายนี้เย่เจียเหอเป็นคนที่โทรมมาท้ายที่สุดแล้ว เพื่อช่วยผู้หญิงคนนั้นออกมา ยิ่งเย่เจียเหอหย่าเร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งดีดังนั้น สายโทรศัพท์นี้คงจะเป็นของเย่เจียเหอเป็นแน่ เธอจะต้องโทรให้ลู่จิ่งโม่กลับไปพูดคุยเรื่องการหย่างอย่างแน่นอนวังโหรวจึงแสร้งทำเป็นว่าเห็นอกเห็นใจคนอื่นทันที "จิ่งโม่ ภรรยาคุณเหรอ? เธอให้คุณกลับบ้านเหรอ?""อืม"เมื่อลู่จิ่งโม่นึกถึงความคับข้องใจที่วังโหรวได้รับในวันนี้ ใจก็แข็งขึ้นแล้วพูดว่า "ไม่ต้องสนใจเธอหรอกนะ"วังโหร
"เย่เจียเหอ?"ลู่จิ่งโม่ตื่นตระหนก จากนั้นก็รีบเข้ามาอุ้มเธอขึ้น และวิ่งไปที่ห้องนอนเขาวางเธอไว้บนเตียง โดยที่เธอก็ยังไม่ตื่นขึ้นมา"เย่เจียเหอ หยุดแกล้งได้แล้ว ลุกขึ้น!"ลู่จิ่งโม่ตําหนิอยู่ข้างๆ ว่า "เดี๋ยวก็ร้องไห้น้ำตาท่วมหน้า เดี๋ยวก็วางแผนหลอกล่อ คุณพูดมาเถอะว่า คุณจะมาไม้ไหนกันแน่?"แต่น่าเสียดายที่ไม่มีการตอบรับใดๆกลับมาเขาเอื้อมมือไปอังที่หน้าผากของเธอ ทำไมมันถึงร้อนขนาดนี้เธอเป็นไข้งั้นเหรอ?ลู่จิ่งโม่หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อโทรหาหมอส่วนตัวทันทีระหว่างที่รอหมอมาที่นี่ เขาก็ไปรองน้ำเย็นในห้องน้ำ และใช้ผ้าขนหนูมาเช็ดให้เธอและเขาก็เหลือบไปเห็นชุดที่เปียกโชกของเธอโดยไม่ได้ตั้งใจเธอใส่มันเมื่อเช้านี้ ตอนที่เธอมาหาเขาดังนั้น ผู้หญิงคนนี้เดินต่างฝนกลับมาใช่ไหม?"มันน่าเสียจริงๆ"ลู่จิ่งโม่สบถคำด่าทอเบาๆออกมา ไม่รู้ว่ากำลังด่าตัวเอง หรือด่าเย่เจียเหอกันแน่เขาออกไปพร้อมกับอ่างล้างหน้า และช่วยประคบหน้าผากให้เธอครั้งแล้วครั้งเล่าจนกระทั่งหมอส่วนตัวมาถึง และฉีดยาลดไข้ให้เย่เจียเหอ ลู่จิ่งโม่จึงสบายใจขึ้นมาได้เมื่อส่งหมอกลับไปแล้ว เขาก็กลับไปที่ห้องนอนข้าง