บทที่ 64

"หา!”

สมาชิกแผงขายปลาถึงกับตกใจ

ไม่มีใครคิดว่าหวังเอ้อโกวจะกล้าหาญถึงขนาดกล้าฟ้องร้ององครักษ์ฟางด้วยซ้ำ

“กัวเหลียง รีบไปหาผู้มีพระเจ้าของเจ้า ข้าจะไปที่ศาลาว่าการเพื่อเจรจาบางอย่าง เผื่อผู้ที่โบยไม้กระดานจะผ่อนแรงลงบ้าง!”

กัวฉางออกคำสั่งแล้วรีบไล่ตามเขาไป

คนของศาลาว่าการออกแรงในการโบยผู้ตีกลองที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ขึ้นอยู่กับเงินสินบนที่จ่าย

หากพวกเขาไม่ได้รับเงิน อาจจะโบยตีถึงขั้นกระดูกหักกันไปข้าง แต่หากพวกเขาได้รับสินบน อย่างน้อยอีกฝ่ายก็ยังมีชีวิตอยู่หลังจากการถูกโบย

หวังเอ้อโกววิ่งไปจนถึงที่ทำการอำเภอ และรีบตรงไปที่กลองเติงเหวินอย่างไม่รอช้า

ท่าทางของผู้เฝ้าประตูสองคนเปลี่ยนไป รีบขึ้นไปหยุดบุคคลนั้นด้วยดาบโดยตรง!

ขณะที่เขารีบก้าวออกไป กัวฉางที่ไล่ตามมาก็ก้าวไปข้างหน้าและคว้ามือพวกเขาไว้ “นายท่านทั้งสอง โปรดช่วยข้าหน่อย พวกเรามาเรียกร้องความยุติธรรมเท่านั้น น้องชายของข้ายังเด็กเกินกว่าจะถูกทุบตีจนตาย กรุณาเบามือให้เขาทีเถิด!”

เงินสองก้อนหล่นลงบนมือของพวกเขา ขุนนางทั้งสองชั่งน้ำหนัก จากนั้นมองหน้ากันแล้วตอบรับ “พวกเจ้านี่ค่อนข้างรู้ความ ไม่ต้องกังวลไป น้องชายของเจ้าจะไม