บทที่ 101 แต่งตัวแบบนี้จงใจยั่วกันหรือไง?

กู้อวิ๋นซีมักรู้สึกว่า ประโยคนี้แปลกประหลาดนิดหน่อย

แต่นางก็ไม่มีโอกาสจะได้คิดนาน

จวินฉู่หลีก้มศีรษะลง จูบไปบนริมฝีปากของนาง

มือที่ดันอยู่ตรงหน้าอกของเขา สำหรับเขามันไม่สามารถช่วยต้านทานอะไรไว้ได้เลย

กู้อวิ๋นซีกลับยังอยากที่จะผลักเขาออก

ด้วยสัญชาตญาติอย่างหนึ่ง

นางรู้สึกว่าตัวเองงงไปหมดแล้ว ทำไมมักรู้สึกว่า จูบของฉู่หลี ถึงได้เหมือนกลิ่นอายขององค์ชายสี่ขนาดนั้นได้?

จนนางไม่อาจแยกได้เลย

ราวกับว่า ขนาดจูบของฉู่หลีตอนแต่งงานเป็นความรู้สึกอย่างไร นางก็ลืมไปหมดแล้ว

ในหัวสมองว่างเปล่าไปหมด

"อยู่ใต้ร่างของข้า ยังกล้าเหล่อลอยอีกเหรอ?" จวินฉู่หลีหรี่ตาลง ฉับพลันก็จับตัวนางพลิกไปด้านหลัง

กู้อวิ๋นซีตื่นกลัวขึ้นฉันพลีน รีบพูดอย่างร้อนรนว่า "ฉู่หลี อย่าทำแบบนี้! ขะ ข้าอยากมองหน้าเจ้า!"

ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร กู้อวิ๋นซีในคืนนี้ ถึงได้ต่อต้านท่านี้เป็นพิเศษ

การต้องหันหลังให้เขา ทำให้มองสีหน้าของเขาได้ไม่ชัด

ตอนที่มองไม่เห็นอะไร นางกลัวว่าตัวเองจะคิดฟุ้งซ่าน!

หมู่นี้หัวใจของนางค่อนข้างอ่อนแอ

ขนาดตัวนางเองยังไม่รู้เลยว่า เหตุใดตัวเองจึงกลายเป็นเช่นนี้!

เมื่อก่อนนาง กระทำสิ่งใดล้วนมีสติมั