Share

บทที่ 143

“เอ่อ...ท่านอ๋อง เพื่อป้องกันคนที่อยู่เบื้องหลังหนีไป ไม่สู้พวกเราซุ่มโจมตี รอให้พวกเขาติดกับ”

หรงซีกล่าวอย่างไม่พอใจ “เจ้าเป็นเจ้าเมืองชิงเหอ เจ้าตัดสินใจเองดีกว่า”

เว๋ยซื่อเจี๋ยได้ยินคำตอบของหรงซีก็รู้ว่าตอนนี้ท่านอ๋องไม่มีกะจิตกะใจฟังว่าเขาพูดสิ่งใด

“ท่านอ๋องคงเหนื่อยกับการเดินทาง ข้าไม่รบกวนท่านพักผ่อน ขอตัวก่อน!”

เว๋ยซื่อเจี๋ยกล่าวอย่างจนปัญญา

หรงซีโบกมือให้เขาจากไป

เว๋ยซื่อเจี๋ยหงุดหงิดและกังวลอย่างมาก เรื่องของเมืองชิงเหอคับขันอยู่ตรงหน้า

หลังจากเว๋ยซื่อเจี๋ยจากไป หรงซีจัดการกับอารมณ์ของตนเองแล้ว

เขาสั่งให้ลูกน้องแอบเฝ้าดูเว๋ยซื่อเจี๋ย

เขาไม่เชื่อผู้ใดทั้งนั้น เขาเชื่อเพียงตัวเขาเอง

……

หลายวันมานี้เจียงหวานหว่านทำงานอยู่ท่ามกลางผู้ป่วย ไม่มีเวลาว่างแม้แต่น้อย

“ท่านหมอเจียง หลายวันมานี้ สถานการณ์โรคครั้งนี้ก็จะควบคุมได้แล้ว ไม่ระบาดออกไปข้างนอก ล้วนเป็นความดีความชอบข้าท่าน หากไม่มีท่าน พวกเราคงไม่มีวิธีเอาชนะพิษชนิดนี้ในเวลานี้”

เจียงหวานหว่านกล่าวอย่างถ่อมตน “พิษครั้งนี้สกัดมาจากพิษหลายสิบชนิด ข้าเองก็ได้ความช่วยเหลือจากอาจารย์ ถึงได้เข้าใจพิษชนิดนี้”

บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status