Share
บทที่ 218
Related chapters
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 219
"อย่าลืมว่าหลายคนผ่อนคลายความระมัดระวังในช่วงเวลาที่สำคัญและตกอยู่ในอัมพาต พ่อลูกเราต้องไม่ทำซ้ำข้อผิดพลาดเดียวกัน"หวังจื่อเฟิงจึงหยุดดูถูก หยิบหนังสือและโทรศัพท์มือถือมาพูดว่า "ผมจะโทรหาผู้กองซุนและเพิ่มโทษให้หญิงสาวคนนั้น""จากนั้นก็ใช้เรื่องนี้เป็นโอกาสในการซื้อโฆษณาเพื่อโปรโมต เพิ่มความมั่นใจให้กับผู้ซื้อ ในขณะเดียวกันก็สามารถเตือนผู้ที่สร้างข่าวลือได้""ดูว่าต่อไปจะมีใครยังกล้าพูดเรื่องไร้สาระอีก!"หวังฉีอิ๋งพยักหน้าชื่นชมว่า "ดีมาก เปลี่ยนเรื่องร้ายให้กลายเป็นดี นายโตขึ้นไม่น้อย!"หวังจื่อเฟิงภูมิใจมากจนไม่ลืมที่จะตอบว่า "พ่อสอนมาดี!"เขารีบกดโทรศัพท์ "ฮัลโหล ผู้กองซุน... ผมคิดดูแล้ว การกักขังเจ็ดวันมันสั้นเกินไปหน่อย ไม่งั้นสิบห้าวันเถอะ... คุณพูดว่าอะไรนะ?"หวังจื่อเฟิงเปลี่ยนสีหน้าทันทีและน้ำเสียงก็สูงขึ้นมาก"ปล่อยคนไปแล้ว! ทำไมถึงปล่อยไป ทำไมล่ะ?"สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างต่อเนื่อง จากประหลาดใจเป็นโกรธ ไปจนถึงหมดหนทางและกัดฟัน"เกิดอะไรขึ้น?" หวังฉีอิ๋งขมวดคิ้วหวังจื่อเฟิงตอบว่า "ปล่อยคนไปแล้ว! ว่ากันว่าผู้บริหารอาวุโสของเกาซื่อกรุ๊ป โทรหาหัวหน้าของพวกเขาเพื่อข
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 220
ตอนฟางจื่อเสวี่ยออกจากวิลล่ากวนหูก็มืดแล้ว และเดินไปที่ป้ายรถเมล์ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกหนาวสันหลังและมองกลับไปโดยไม่รู้ตัวไม่มีอะไรอยู่ข้างหลัง เธอส่ายหัวเยาะเย้ย "ทำไมต้องอ่อนไหวแบบนี้ด้วย?"คงจะเป็นความกดดันทางจิตใจที่เกิดจากประสบการณ์ไปโรงพักเมื่อกี้หรืออาจจะเกิดจากการที่อุณหภูมิลดในเวลากลางคืนหลังจากเธอขึ้นรถเมล์จากไป ด้านกระถางดอกไม้ที่อยู่ไม่ไกลก็มีเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งขับออกมาอย่างช้า ๆบนรถมีคนสองคน เสื้อหนังและหมวกกันน็อกคลุมอย่างแน่นหนา ติดตามรถเมล์ไปอาคารเล็กๆ ที่ทรุดโทรมซึ่งสร้างขึ้นในศตวรรษที่ผ่านมา ฟางจื่อเสวี่ยและแม่เช่าอยู่ที่นี่เดิมทีพวกเธอมีบ้านอยู่ เพื่อรักษาแม่ จึงจำเป็นต้องขายในราคาต่ำหนึ่งห้องนอนและหนึ่งห้องรับแขกบนชั้นสี่ ก็คือบ้านเช่าของเธอทันทีที่ฟางจื่อเสวี่ยปลดล็อกประตู มีร่างหนึ่งก็ตามมาอย่างรวดเร็ว มือข้างหนึ่งจับลูกบิดประตูและมืออีกข้างปิดปากเธอเหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ฟางจื่อเสวี่ยยังไม่ทันได้ตั้งตัว ก็ถูกคนที่อยู่ข้างหลังผลักเข้าไปในห้องหลังจากนั้นไม่นานก็มีชายร่างสูงอีกคนหนึ่งเดินเข้ามาปิดประตูและล็อคประต
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 221
"แล้วค่อยฆ่าแม่เธอที่นอนอยู่ในโรงพยาบาล ให้เธอแม่ลูกไปเจอกันที่ยมโลก!"หลัวจื่อยิ้มอย่างน่ากลัว เลียริมฝีปากแล้วพูดว่า "ลูกพี่ สาวที่อ่อนวัยแบบนี้ ฆ่าเลยน่าเสียดายไหม?""พี่ดูดี ๆ อ่อนกว่าพวกแต่งหน้าหนาในสถานบันเทิงไม่รู้กี่เท่า คนนี้อ่อนวัยจริง ๆ!""ปากข้างบนงัดไม่ได้ ก็งัดข้างล่างก่อนเถอะ ไม่แน่ว่าข้างบนอาจจะเปิดตามไปด้วยก็ได้?"ดูเหมือนว่าลุงม่อจะไม่สนใจเรื่องสกปรกเช่นนี้ แต่เขาก็ไม่ได้ห้ามหลัวจื่อแล้วกล่าวว่า "ตามใจนาย ฉันต้องการแค่ผล ไม่สนใจกระบวนการ""ได้เลย ขอบคุณลูกพี่!"หลัวจื่อตื่นเต้นมาก ก้าวไปข้างหน้าดึงผมของฟางจื่อเสวี่ยและดึงเธอขึ้นมา"ปล่อยฉันนะ!" ฟางจื่อเสวี่ยใช้ทั้งมือและเท้าดิ้นรนอย่างหนัก“เพียะ!”หลัวจื่อตบหน้าทันทีตบจนสายตาฟางจื่อเสวี่ยเต็มไปด้วยดาว หูส่งเสียงหึ่ง ๆ ทิ้งรอยตบบนใบหน้าอย่างเห็นได้ชัด"ยิ่งดิ้นรนมากเท่าไหร่ หลัวจื่อก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นเท่านั้น ฮ่าฮ่าฮ่า!"พูดจบ เขาก็ลากฟางจื่อเสวี่ยเข้าไปในห้องนอนข้าง ๆ โยนเธอลงบนเตียงโดยตรง หมาร้ายก็กดขึ้นมาเหมือนกินอาหาร"ฉึก!"เสื้อคลุมของฟางจื่อเสวี่ยถูกฉีกออก เผยผิวที่ขาวราวหิมะและละเอียดอ่อนหลั
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 222
"ปล่อยกู!"หลัวจื่อเท้าลอยจากพื้นดิ้นทุรนทุรายปล่อยคำหยาบคายออกมา"แกอยากตายหรือไง รู้ไหมว่ากูเป็นใคร กล้าทำแบบนี้กับกู แกตายแน่!"ลั่วอู๋ฉางยกมือดึงผ้าห่มขึ้นมา คลุมตัวของฟางจื่อเสวี่ยที่เปลือยเปล่าและพูดว่า "ไม่เป็นไรแล้ว!""คุณลั่ว ฮือฮือ!"ฟางจื่อเสวี่ยกอดผ้าห่มและร้องไห้อย่างหนักเหมือนสายฝนในความเป็นจริง หลังจากที่ฟางจื่อเสวี่ยบอกเธอเกี่ยวกับเรื่องคืนยา ลั่วอู๋ฉางคิดว่าเธออาจจะได้รับการแก้แค้นจากตระกูลหวังไม่มีเหตุผลอื่น!เพราะผู้ชายอย่างหวังจื่อเฟิงเป็นคนเลวอย่างไร้ขอบเขตการติดต่อหลายครั้งก่อนหน้านี้ ลั่วอู๋ฉางได้เห็นเขาอย่างชัดเจนมานานแล้วเป็นไปตามคาด หวังจื่อเฟิงหาคนมาจริง ๆถ้าลั่วอู๋ฉางมาไม่ทัน ชีวิตของฟางจื่อเสวี่ยคงจะถูกทำลายไปหมดแล้ว"ตุ้บ!"ลั่วอู๋ฉางสะบัดมือ หลัวจื่อก็ลอยออกจากประตูและกระแทกพื้นอย่างแรงหลัวจื่อกระแทกเป็นชิ้น ๆ เจ็บปวดอย่างมากเขาเงยหน้าขึ้นอย่างยากลำบาก และสิ่งแรกที่เขาเห็นคือแขนขวาที่ถูกหัก ปากลุงม่อกำลังมีเลือดไหลไม่หยุด"ลูกพี่ ทำไมพี่ก็?" หลัวจื่อตกใจมากลุงม่อฝืนยิ้มอย่างน่าเกลียด เผยให้เห็นฟันที่เปื้อนเลือด "เจอปัญหาหนักแล้ว!"
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 223
ลั่วอู๋ฉางยกเท้าขึ้นอีกครั้งและเล็งไปที่เป้าของลุงม่อ "หวังจื่อเฟิง ให้เงินพวกนายเท่าไหร่ ให้พวกนายไร้ศีลธรรมทำร้ายผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้?"ลุงม่อจะร้องไห้แล้ว!ในเมื่อนายรู้ทุกอย่างแล้วจะถามทำไม?"โทรหาเขา" ลั่วอู๋ฉางสั่งลุงม่อไม่กล้าปฏิเสธเลย หยิบโทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋าด้านขวาด้วยมือซ้าย หาหมายเลขหนึ่งด้วยนิ้วสั่นแล้วโทรออก"เรื่องเรียบร้อยแล้วใช่ไหม? เร็วขนาดนี้เลย สมกับเป็นลุงม่อ มอบหมายเรื่องให้นายคิดไม่ผิดเลย!"ในลำโพงมีเสียงตื่นเต้นของหวังจื่อเฟิงออกมา"รีบบอกฉันซิ ตกลงจัดการได้ยังไง?"ลุงม่อยิ้มอย่างขมขื่นไม่รู้จะพูดอย่างไรหากไม่ได้รับอนุญาตจากลั่วอู๋ฉาง เขาก็ไม่กล้าพูดอะไรส่งเดช"หวังจื่อเฟิง ขอเตือนให้นายระงับการขายยาขับโรคเดี๋ยวนี้ รับคืนยาที่ขายไปแล้วทั้งหมด และคืนเงินเต็มจำนวนให้กับลูกค้า" ลั่วอู๋ฉางกล่าวอย่างเย็นชาหวังจื่อเฟิงสะดุ้ง จากนั้นเขาก็เริ่มด่า "แกแม่งเป็นใคร? มีสิทธิ์อะไรมาออกคำสั่งกับฉัน?""ฉันขอเตือนแกให้ระมัดระวังคำพูดและการกระทำ อย่าสร้างข่าวลือเรื่องไร้สาระ และอย่ายุ่งเรื่องของคนอื่น ไม่เช่นนั้นฉันจะแจ้งตำรวจมาจับแก!""ไม่ฟังคำเตือน งั้นก
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 224
"ผมจะพาพวกเขาไปเอง!"เฉียวจินซงได้ยินนี่ต้องเกิดเรื่องใหญ่แล้วให้ลูกน้องจัดการ เขาต้องไม่วางใจแน่ ต้องมาด้วยตัวเองถึงจะได้ชายสองคนที่นอนอยู่บนพื้นกลัวจะตายไปนานแล้วเก็บศพอะไร?เรายังไม่ตายเลย เอาศพมาจากไหน?ลั่วอู๋ฉางวางโทรศัพท์ ยิ้มให้ฟางจื่อเสวี่ยที่อ่อนละมุน "ของเก็บเรียบร้อยแล้วหรือยัง?""ยังค่ะ…ฉันจะเก็บเดี๋ยวนี้" ฟางจื่อเสวี่ยกลับไปที่ห้องนอนสิบนาทีต่อมา เฉียวจินซงก็นำทีมมาถึง"ลุงม่อ หลัวจื่อ!"เฉียวจินซงเห็นผู้ชายสองคนบนพื้นก็ตกใจอย่างเห็นได้ชัด"ทั้งสองคนเป็นอาชญากรคนสำคัญที่ตำรวจต้องการตัว และเป็นบุคคลเป้าหมายที่หน่วยผู้พิทักษ์ของเราให้ความสำคัญกับการช่วยจับ เดิมทีคิดว่าพวกเขาหนีไปต่างถิ่นแล้ว ไม่คิดว่าจะยังหลบหนีอยู่ในเมืองจิงไห่อยู่!"สอดคล้องกับสุภาษิตโบราณว่า ไม่สนใจว่าใครจะเป็นยังไง สนใจเพียงแค่ว่าตัวเองต้องดีที่สุดสถานที่ที่อันตรายที่สุดก็ปลอดภัยที่สุดเช่นกัน"คุณเฉียว ช่วยหน่อยนะ" ลั่วอู๋ฉางกล่าวเฉียวจินซงรู้สึกยินดีและรีบพูดว่า "ท่านไม่ต้องเกรงใจ สั่งมาได้เลย""หารถแล้วพาเพื่อนของผมไปส่งโรงพยาบาลแห่งที่หนึ่ง" ลั่วอู๋ฉางชี้ไปที่ฟางจื่อเสวี่ยที่ถือ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 225
"ลูกชายคุณไปไหนแล้ว?" เฉียวจินซงเห็นว่าเขาดูไม่เหมือนกำลังโกหกหวังฉีอิ๋งยักไหล่ "ผมก็ไม่ทราบ!""คนหนุ่มสาวชอบค้างคืน ลูกชายของผมโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ไม่จําเป็นต้องรายงานที่อยู่ต่อผู้ปกครอง"ในเวลานี้ สมาชิกในทีมคนหนึ่งเดินมาและรายงานเสียงกระซิบข้างหูของเฉียวจินซง"เพิ่งได้รับข่าวที่แน่นอนจากด่านศุลกากร หวังจื่อเฟิงนั่งเครื่องบินไปต่างประเทศเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน""หยุดเขา สั่งให้เครื่องบินบินกลับ!" เฉียวจินซงสั่งทันทีสมาชิกในทีมลำบากใจ "เกรงว่าไม่ได้!""เครื่องบินลำนี้เป็นของสายการบินต่างประเทศ ตอนนี้ได้ออกจากน่านฟ้าประเทศมังกรไปแล้วและไม่อยู่ภายใต้การควบคุมของเรา นอกจากนี้หวังจื่อเฟิงยังได้รับกรีนการ์ดแล้ว ดังนั้นเราจึงทำอะไรไม่ได้แล้ว"หวังฉีอิ๋งทำหน้าภาคภูมิใจโดยไม่ปิดบังด้านที่ตัวเองรู้แม้แต่น้อย ก็เกือบจะสลักคําว่า "พวกนายจะทำฉันได้" ไว้บนหน้าผากแล้วเฉียวจินซงโกรธมากจนหน้าอกสั่นอย่างรุนแรง กัดฟันและโบกมือ "หยุดทีม!""คุณเฉียว ไม่เข้ามาดื่มชาสักถ้วยเหรอ? กลับเร็วขนาดนี้เลยเหรอ!" หวังฉีอิ๋งแสร้งทำเป็นกระตือรือร้นและภูมิใจมากหลังจากที่เฉียวจินซงจากไป หวังฉีอิ๋งก็ถอนหายใจ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 226
"ข้อมูลเชื่อถือได้ไหม?"หลิวตงฉี่ขมวดคิ้ว เขาและรุ่นพี่มีข้อพิพาทกันในหลาย ๆ ด้านแต่เมื่อพูดถึงยาขับโรค ทั้งคู่ก็มีทัศนคติที่ไม่เชื่อเหมือนกันหลี่เหวินหัวพยักหน้าอย่างหนักแน่น "ฉันขอให้ห้องปฏิบัติการกลางทำการวิเคราะห์ข้อมูลสามครั้งติดต่อกัน ไม่มีทางที่จะมีข้อผิดพลาดใด ๆ""ประเด็นที่สำคัญที่สุดคือคุณลั่วคิดว่ามีบางอย่างผิดปกติกับยานี้ งั้นมันก็ต้องมีปัญหา!"ในความเป็นจริง เป็นทัศนคติของลั่วอู๋ฉางที่ทำให้ความเชื่อของพวกเขาแข็งแกร่งขึ้นมิฉะนั้น พวกเขาจะไม่ผลักดันการวิเคราะห์ข้อมูลอย่างแข็งขันขนาดนี้ยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะสรุปผลอย่างง่ายดาย"ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว จะรออะไรอีก?" หลิวตงฉี่เงยหน้าขึ้นและพูดด้วยสีหน้าแน่วแน่หลี่เหวินหัวยิ้มอย่างหนักแน่น "ฉันก็มีความคิดแบบนี้เช่นกัน!""เรื่องครั้งที่แล้ว ทำให้ฉันรู้สึกล่วงเกินคุณลั่ว แต่เขาไม่สนใจเรื่องในอดีต ให้อภัยความผิดพลาดของฉัน เรียกได้ว่าเป็นความเมตตาของหมอ""ถือโอกาสนี้พอดีพวกเรามาแก้ปัญหายาขับโรค ถือว่าช่วยคุณลั่วแบ่งเบาภาระแล้ว"หลิวตงฉี่ "ต้องการแจ้งคุณลั่วไหม?""ไม่ต้อง! เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่ต้องรบกวนคุณลั่วหรอก เร
Latest chapter
