Share
บทที่ 14
Related chapters
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 15
วางสายโทรศัพท์กู้อิ๋นร้องไห้อยู่สักพักถึงได้เช็ดน้ำตาให้แห้ง ในตอนที่ออกมาจากทางเดินฉุกเฉิน เบ้าตายังคงแดงอยู่ชูหรัน แผนกเลขานุการเห็นเธอเข้า เลยถามอย่างเป็นห่วงว่า “ผู้ช่วยกู้ คุณร้องไห้มาเหรอ?”“เปล่า เปล่าค่ะ!”กู้อิ๋นส่ายหัว ใบหน้าเล็กๆทำเคร่งขรึมและจริงจังชูหรันพยักหน้า ตบไหล่ของเธอแล้วเอ่ยว่า “ถ้ารู้สึกเครียดเกินไป ขอลากิจ ลายาวสักหน่อยก็ดีนะ!”ทุกคนทั้งเผยซื่อต่างรู้ ว่าการใช้ชีวิตภายใต้การปกครองของเผยเซียวไม่ใช่เรื่องง่ายถึงแม้ว่าเงินเดือนจะสูงกว่าที่อื่นถึงสองเท่า แต่ในขณะเดียวกันความกดดันที่ได้รับ ถ้าไม่เป็นซึมเศร้าก็นับว่าเป็นคนจิตใจเข้มแข็งพอสมควรเลยกู้อิ๋นมอง ชูหรันด้วยความซาบซึ้งใจ “ขอบคุณนะ ฉันกำลังจะไปขอลาเลยค่ะ”ถ้าไม่ลาหยุด เธอคงจะได้ตายจริง ๆ แล้วล่ะ ช็อกตาย!ชูหรันพยักหน้า แล้วก็ปลอบใจเธออีกสองสามคำก่อนกลับไปทำงานกู้อิ๋นกลับไปที่โต๊ะทำงานของตนและเขียนจดหมายลาหนึ่งฉบับ เดินไปห้องทำงานของลั่วเหยียนไม่รู้ว่าการกู้คืนวิดีโอเป็นยังไงบ้าง แต่ด่านแรกที่เธอต้องขอลาก่อน ก็คือไปให้ลั่วเหยียนอนุมัติเสียก่อนจากนั้นก็ไปแจ้งให้ประธานเผยทราบ เธอถึงจะไปได้ขณะ
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 16
ในช่วงเวลาสั้น ๆ หัวใจของกู้อิ๋นก็ได้รับการกระตุ้นอย่างถึงขีดสุด ในหัวมีแต่เสียง ‘หึ่งๆ’ ตลอดเวลา!เธอรู้สึกว่าตัวเองทนต่อไปไม่ไหวแล้วจริง ๆ!ทว่าเผยเซียว ต่อให้ลั่วเหยียนบอกว่าหาคนที่เก่งที่สุดเจอแล้ว ความเครียดที่เผยออกมาทางคิ้วก็ยังไม่หายไปไหนได้ยินเพียงเขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า “ไม่ทันแล้ว!”ประโยคที่ว่าไม่ทันแล้ว เมื่อกู้อิ๋นได้ฟังก็ไม่เข้าใจ ทว่าลั่วเหยียนกลับเข้าใจดีว่านี่หมายความว่าอะไรพวกเขาไปจากเมืองหนานเฉิงหลายเดือนแล้ว!ท้องของผู้หญิงคนนั้น... เหมือนกับว่าจะมีความเปลี่ยนแปลง และหากคนคนนั้นได้ผลที่ต้องการตามแผนถ้าอย่างงั้นเมื่อผู้หญิงคนนั้นปรากฏตัว ถึงเวลานั้นก็คงมีผลอะไรออกมาให้เห็นบ้าง สำหรับเผยเซียวแล้วนั่นมันแย่มากๆเลยลั่วเหยียน “งั้นตอนนี้ทำยังไงดีครับ?”เผยเซียวไม่มีวันยอมแต่งงานกับผู้หญิงที่แม่เลี้ยงจัดหามาให้เด็ดขาด!ทำยังไงน่ะเหรอ? เผยเซียวยิ้มอย่างเฉยชา “เธอใช้แผนการทั้งหมดไป ก็เพื่อรอเวลานี้ไม่ใช่เหรอ? งั้นก็พังแผนของเธอซะก็สิ้นเรื่องแล้ว!”ผู้หญิงคนนั้นอยากให้เขาแต่งงานกับผู้หญิงที่เธอจัดหาให้มาตลอด แล้วถ้าเขาแต่งงานแล้วล่ะ?กู้อิ๋นฟังแล้วก็ยิ่งไม่เข้าใ
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 17
เมื่อนึกถึงความบังเอิญที่กล้องวงจรปิดตัวนั้นพัง ลั่วเหยียนก็มองไปที่เผยเซียวด้วยความสงสัย “ผู้ช่วยกู้ จะเป็นคนของคุณหญิงหรือเปล่าครับ?”ถึงยังไงกล้องวงจรปิดตัวนั้นก็พังไปแล้ว แถมยังพังในคืนนั้นพอดีอีก มิหนำซ้ำกู้อิ๋นยังเคยดูกล้องวงจรปิดทั้งหมดอีกด้วย...!สถานการณ์แบบนี้ ควรค่าให้คนสงสัยทั้งนั้นหลังลั่วเหยียนเอ่ยข้อสงสัยที่มีต่อกู้อิ๋นออกมา เผยเซียวก็เอ่ยเย้ยหยันขึ้น “เธอไม่กล้าหรอก”ลั่วเหยียนพยักหน้า ก็จริง!ปกติกู้อิ๋นเห็นเผยเซียวก็กลัวจะตายอยู่แล้ว คุณหญิงฉลาดขนาดนั้น จะเลือกที่ไว้ใจคนแบบนี้ก็ไม่น่าใช่“งั้นผมจะไปบอกผู้ช่วยกู้เลยนะครับ”“เก็บเรื่องนี้เป็นความลับเป็นการภายในเอาไว้ก่อน!”ลั่วเหยียนพยักหน้า “ทราบแล้วครับ!”ถึงยังไงก็เป็นการแต่งงานที่ผูกสัมพันธ์ด้านอำนาจ ย่อมต้องปกปิดเอาไว้ ไม่จำเป็นต้องประโคมข่าวให้ทั้งโลกรู้ต่อไปเมื่อจบเรื่อง ด้านประธานเผยก็คงไม่มีปัญหาอะไร แต่กู้อิ๋นจะไม่มีใครกล้าแต่งงานด้วยอีกเลยในด้านนี้ ลั่วเหยียนอดไม่ได้ที่จะเกิดความรู้สึกดีกับบอสของตัวเองเพิ่มขึ้นมาแม้ต้องหลอกใช้กู้อิ๋นชั่วคราว ทว่าหลังแต่งงานก็คิดเผื่อเธอไว้รอบด้านแล้วไม่ง่ายเลยกว่ากู้อิ๋น
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 18
กู้อิ๋นเชิดใบหน้าน้อย ๆขึ้นมา แล้วถามว่า “แล้วถ้าฉันไม่ตกลงล่ะ?”ในเรื่องการแต่งงานนี้ คุณย่ากำชับเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า จะมาทำถูไถไม่ได้ และยิ่งจะมาฝืนแต่ง ไม่ได้เป็นอันขาด!ทั้งหมด ต้องเอาความสุขของเธอเป็นหลักแม้ว่าตอนนี้จะเป็นการเล่นละครตบตา แต่กู้อิ๋นก็ยังไม่ค่อยเต็มใจเมื่อสิ้นเสียง สายตาเย็นชาของลั่วเหยียน ก็ยิ่งเย็นชาขึ้นอีกเท่าตัว “ได้ยินที่ประธานเผยพูดเมื่อกี้แล้วใช่ไหม?”ฉะนั้นถ้าเธอยังปฏิเสธอีกละก็ จุดจบคงมีเพียงแค่...ออกไปจากเมืองก่าง!กู้อิ๋นยังอยากจะพูดอะไรอีก ทว่าเมื่อสบกับสายตาที่เคร่งเครียดของลั่วเหยียน ก็รู้ได้ว่าสถานการณ์ตรงหน้าไม่ง่ายเลยที่เธอจะคัดค้าน จึงทำได้เพียงกลืนคำพูดทั้งหมดลงไปลั่วเหยียนเห็นเธอไม่พูดไม่จา จึงถามไปเลยว่า “สำเนาทะเบียนบ้านล่ะ?”“อยู่ที่พี่สาวฉันค่ะ” กู้อิ๋นก้มหน้าพลางพูดลั่วเหยียนมองเวลาบนนาฬิกาข้อมือ แล้วพูดขึ้นต่อว่า “วันนี้ตอนบ่ายให้คุณลาได้ ไปเอามาซะ”ไม่รู้ว่าเป็นแบบนี้หรือเปล่า แบบว่าตอนนี้กู้อิ๋นรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของการบังคับแต่งงาน!ส่วนฉากการแต่งของตัวเองนั้น เธอเคยคิดถึงดอกกุหลาบและเทียนธรรมดา ๆ และเคยคิดถึงภาพพูดคุยเรื่องสินสอดด้ว
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 19
แต่ที่ต้องซื้อของยังมีอีกสาเหตุหนึ่ง เป็นเพราะว่ารู้จักแม่สามีของกู้หลานเป็นอย่างดีหากไปมือเปล่า ไม่แน่ว่าลับหลังจะทำให้พี่สาวลำบากใจแน่ๆ!กู้อิ๋นเห็นว่าใกล้ถึงห้างสรรพสินค้าแล้ว จึงยืนกรานเอ่ยว่า “ไม่ซื้อเยอะหรอก รีบบอกฉันมาสิ ไม่งั้นฉันซื้อเล็กไปก็น่าเสียดายแย่”“อิ๋นอิ๋น！”“เร็วสิ” กู้อิ๋นเอ่ยขึ้นอย่างหนักแน่นกู้หลานไม่รู้จะทำยังไงกับเธอ จึงบอกขนาดเสื้อผ้าของลูกกับเธอไปจากนั้นก็ตัดสายไปเหยียนฉู่มองกู้อิ๋นทีหนึ่ง “พี่สาวของเธอก็อยู่เมืองก่างเหมือนกัน แต่พวกเธอหนึ่งเดือนถึงจะเจอกันทีงั้นสินะ”กู้อิ๋น “เธอแต่งงานแล้ว ฉันไม่อยากรบกวนเธอ”จากตัวกู้หลาน กู้อิ๋นได้รับประสบการณ์อย่างสุดซึ้ง หลังผู้หญิงแต่งงานไปก็จะไม่ใช่เรื่องระหว่างผู้หญิงกับผู้ชายแล้วคนที่มาพัวพันกับเรื่องนี้เยอะเกินไปจริง ๆ!นี่เป็นสาเหตุว่าทำไมวันนี้ตอนที่ลั่วเหยียนบอกว่าเธอต้องแต่งงานกับประธานเผย เธอจึงปฏิเสธไปโดยอัตโนมัติเนื่องจากตอนนี้แม้ประธานเผยจะใจดำอำมหิต ทว่าเธอก็เพียงเผชิญหน้ากับประธานเผยเจ้านายเพียงแค่คนเดียวแต่หากต้องเข้าไปอยู่ในแวดวงที่แตกต่างจากตัวเองโดยสิ้นเชิง เธอเกรงว่าตัวเองจะรับมือไม่ไหวเมื่อเห
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 20
มองเวลาในโทรศัพท์ก็ดึกแล้วกู้อิ๋นจึงไปเอาสำเนาทะเบียนบ้านที่กู้หลาน และถือโอกาสบอกลาไปด้วย กู้หลานกำลังจัดการที่นอนให้เธออยู่เมื่อได้ยินว่าเธอจะไป ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความหดหู่ “ทำไมจะไปแล้วล่ะ? นอนที่นี่สักคืนสิ”กู้อิ๋นส่ายหน้า “ไม่ได้หรอก พรุ่งนี้ต้องทำงาน!”“แล้วเธอจะเอาสำเนาทะเบียนบ้านไปทำอะไรเหรอ?” ก่อนหน้านี้กู้หลานไม่รู้ว่าเธอมาเพื่อเอาสำเนาทะเบียนบ้านถึงยังไงสำเนาทะเบียนบ้านก็เป็นของที่ใช้น้อยครั้งกู้อิ๋น “ปลายปีทีมบิวดิ้งบริษัทจะไปออกทริปต่างประเทศ ฉันจะเอาไปทำพาสปอร์ตน่ะ”ไม่อยากให้พี่สาวเป็นกังวล เธอจึงต้องโกหกไปถึงยังไงนี่ก็เป็นการแต่งงานตามข้อตกลง ไม่มีอนาคต ต่อไปก็จะหย่ากันอยู่แล้วกู้หลานพยักหน้า จากนั้นก็ไปควานหาสำเนาทะเบียนบ้านออกมาให้เธอ กู้อิ๋นรับมา “ฉันค่อยเอามาตอนมาครั้งหน้านะ!”กู้หลาน “ไม่รีบ!”กู้อิ๋นพลิกดู ข้างในมีเพียงเธอกับพี่สาวสองคน หน้าชื่อของคุณย่าถูกประทับคำว่า ‘เสียชีวิต’ ทับแล้วมองกู้หลานที่รูปร่างดูอ้วนขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะถามขึ้นว่า “พี่จะไม่ย้ายสำมะโนครัวเหรอ?”เมื่อสิ้นเสียง สีหน้าของกู้หลานก็แข็งทื่อ!กู้อิ๋นเข้าใจความหมายอะไรบางอย่างขึ้นมาโดยพ
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 21
กู้อิ๋นลงจากรถตามเผยเซียวอย่างเชื่องช้าระหว่างทางก็ส่งข้อความขอความช่วยเหลือหาเหยียนฉู่ เมื่อเหยียนฉู่ได้รับข้อความก็รู้สึกช็อกเช่นกัน!ไม่คิดว่าราชามัจจุราชที่น่ากลัว จะมีวันที่พาสาวกลับมาบ้านด้วย แถมยังไปคอนโดซ่างเหอหย่วนที่เขาไปบ่อยๆอีกต่างหาก!แล้วที่น่าช็อกยิ่งกว่านั้นคือ คนที่พามายังเป็นกู้อิ๋นอีก......!แบบนี้ถ้าเกิดผู้หญิงในเมืองก่างที่ขี้มโนถึงเผยเซียวพวกนั้นรู้เรื่องเข้า กู้อิ๋นจะโดนถลกหนังทั้งเป็นไหมเนี่ย?เหยียนฉู่ตอบกู้อิ๋นด้วยอิโมติคอน “โชคดีมีชัย ดูแลตัวเองด้วย”อันที่จริงในเมื่อเผยเซียวได้ขอเธอแต่งงานในวันนี้ไปแล้ว ตอนนี้ก็สมควรแก่เวลาที่จะร่วมห้องหอกันแล้วแต่ที่ยังไม่สมควรแก่เวลาก็คือ คนที่ยื่นเงื่อนไขนี้ คือ เผยเซียว!อีกฝั่งดันเป็นผู้หญิงที่โผเข้าหาเขา แต่คราวนี้สุดท้ายดันเป็นเขาที่จับกู้อิ๋นกลับมาบ้าน!เมื่อกู้อิ๋นเห็นข้อความที่เหยียนฉู่ตอบกลับ ก็ด่าเธอในใจยกใหญ่ว่า “คนจะตายอยู่แล้วกลับไม่ช่วย!”อันที่จริงเธอเองก็รู้ ว่าเหยียนฉู่ไม่กล้า!กู้อิ๋นเดินตามเผยเซียวขึ้นชั้นบนอย่างใจตุ้ม ๆ ต่อม ๆ ก่อนที่จะเข้าประตูกู้อิ๋นยังคงพยายามต่อรอง “ให้ฉันไปอยู่หอพักน่า
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 22
บรรยากาศในช่วงเวลานี้ราวกับอุโมงค์น้ำแข็ง!เผยเซียวไขว้ขา ปิดหนังสือในมือแล้วมองเธออย่างมีเลศนัย ประกายระยิบระยับในดวงตาล้ำลึกมากขึ้นกู้อิ๋นก้มศีรษะ ไม่กล้าที่จะหายใจแรงอีก......แย่แล้ว คราวนี้เธอยั่วโมโหเขาแล้วใช่ไหม? เผยเซียวโกรธเพียงน้อยนิด ไห่เฉิงทั้งเมืองก็จะต้องสั่นสะเทือนเป็นเวลานาน ในตอนที่กู้อิ๋นรู้สึกว่าตนเองใกล้จะอกแตกตาย ในที่สุดเผยเซียวก็เอ่ยอย่างเยือกเย็น “คุณกำลังขู่ผม?”“ฉันไม่กล้าหรอกค่ะ!”กู้อิ๋นพูดอย่างร้อนตัวเธอจะกล้าขู่บอสเผยได้ไงเล่า เธอแค่ไม่อยากเสียตัวอีกครั้งเผยเซียวมองท่าทางขี้กลัวอย่างกับหนูของเธอ องศาของมุมปากโค้งขึ้นมีความหมายแฝง“เหอะ ฉันไม่กล้าหรอกค่ะ!”นี่ดูน่าสนใจซะแล้ว! หลอกให้ตายใจแล้วค่อยจัดการงั้นเหรอ? คนขี้กลัวอย่างเธอยังเล่นมุกนี้ไม่เป็นจริง ๆส่วนถุงยางอนามัยนี้ เห็นเธอทำท่าทางกลัวแบบนี้ ก็รู้แล้วว่าเธอไม่ได้เป็นคนเอาไปวาง!ดูเหมือนว่าคนรอบตัวเขา ต้องจัดการให้สิ้นซากซะแล้ว!แต่ทว่าเขาก็ยังประเมินผู้ช่วยสาวของตนเองต่ำไป นึกไม่ถึงว่ายังกล้าที่จะเจรจาเงื่อนไขกับเขาอีก!กู้อิ๋นที่ตื่นเต้นจนฝ่ามือชุ่มเหงื่อ ก็ไม่กล้าที่พูดไร้สาระอีก
Latest chapter
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 210
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 209
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 208
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 207
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 206
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 205
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 204
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 203
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 202
