บทที่ 32

เผยเซียวขมวดคิ้ว:"นี่บะหมี่อะไร"

"บะหมี่ผักชีค่ะ"กู้อิ๋นพูดอย่างจริงจัง

เป็นบะหมี่ผักจริงๆและเผยเซียวก็ดูออกแล้ว เส้นบะหมี่และผักใบเขียวนั้นก็เด่นชัดเอามากๆ

แต่นอกจากนั้นก็ดูไม่มีอะไรเลยเหมือนกับว่าแม้แต่น้ำมันก็ไม่มีเลยด้วยซ้ำ และเห็นได้ชัดว่าจะเป็นบะหมี่น้ำใสด้วยนี่นา?

เผยเซียวนั่งลงหยิบตะเกียบพลิกไปมา แน่นอนว่ามันเป็นแค่บะหมี่น้ำใสธรรมดาที่ไม่มีรสชาติอะไรเลย

เขาลองชิมไปคำนึง นั่นทำให้เผยเซียวแทบจะอ้วกออกมาเลยด้วยซ้ำ

กู้อิ๋นมองหน้าเขาและกังวลขึ้นมาอีกครั้ง "ไม่..ไม่อร่อยเหรอคะ"

“ไม่มีอะไรสักอย่างเลยนอกจากเกลือ!”

เผยเซียวพยายามรักษาน้ำเสียงของเขาให้สงบ

ในตอนเช้าเธอบอกว่าเธอทำบะหมี่ได้หลายชนิด และเขาก็อยากลองชิมดู แต่ตอนนี้เผยเซียวรู้สึกว่าไม่ควรอยากรู้อยากเห็นเรื่องที่เกี่ยวกับกู้อิ๋นมากเกินไปนัก

ใบหน้าเล็กๆของกู้อิ๋นแสดงออกมา "ฉันก็ทำแบบนี้ตั้งแต่เมื่อก่อนนี่นา!"

เวลาที่เธอได้ลองทำอาหารก็คือตอนที่เธออยู่กับคุณย่าและคุณย่าก็บอกว่าการกินแบบนี้จะดีต่อสุขภาพ

ดังนั้นทุกครั้งที่เธอทำบะหมี่เธอแทบจะไม่ใส่อะไรเลยนอกจากเกลือ

เธอกินแบบนี้มาตั้งหลายปี และชินกับรสชาตินี้มานานแล้ว แต่