Share
บทที่ 36
Related chapter
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 37
คนที่อยู่นอกห้องทำงานอย่างเจิ้งเฟยและจินเยี่ยนต่างก็ทำท่าเดินผ่านประตูห้องทำงานของเผยเซียวอย่างไม่ได้ตั้งใจเดิมทีพวกเธอคิดว่ากู้อิ๋นเข้าไปในห้องทำงานเผยเซียวแล้วจะถูกเผยเซียวด่าสาดเสียเทเสียก่อนจะถูกไล่ออกจากบริษัทซะอีกแต่ตอนนี้พวกเธอผ่านไปหลายครั้งแล้วแต่กลับไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยสักนิดเลยพวกเธอมองหน้ากันโดยไม่รู้ตัวและเมื่อคิดว่ากู้อิ๋นจะถูกไล่ออกไปหรือไม่นั้น จู่ๆประตูห้องทำงานก็เปิดออกจากด้านในเผยเซียวออกมาด้วยการแต่งตัวเรียบร้อยและเขายังจับ...มือของกู้อิ๋นอยู่ด้วยงั้นหรอ?แววตาคาดหวังของจินเยี่ยนและเจิ้งเฟยที่อยากจะเห็นกู้อิ๋นถูกไล่ออกนั้นก็แข็งค้างขึ้นมาทันทีแววตาของพวกเธอตกลงไปที่มือที่ประสานกันของกู้อิ๋นและเผยเซียว จนทั้งสองคนลืมที่จะแสดงอาการอะไรออกมาตอนนี้ในใจของกู้อิ๋นก็กังวลอยู่เช่นกัน!มือที่ถูกเผยเซียวจับไปนั้นรู้สึกราวกับว่าถูกน้ำร้อนลวกยิ่งรู้สึกถึงสายตาที่ร้อนแรงของพวกเธอ กู้อิ๋นก็ดิ้นรนอยู่ครู่หนึ่ง!เผยเซียวหันกลับมองเธอ "อะไร?"กู้อิ๋นก็เบะหน้าแต่ไม่ได้ตอบอะไรกลับไปเจิ้งเฟยและจินเยี่ยนอ้าปากค้างโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาเห็นเสื้อผ้ารุ่นที่ตัดเย็บแ
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 38
แต่ถูกเขาจับมือแล้วปล่อยไป......เผยเซียวเหลือบมองเธอโดยไร้ซึ่งความอบอุ่นในแววตา "ลั่วเหยียนยังไม่ได้คุยกับเธอให้ชัดเจนอีกหรอ"“อะไรนะคะ?""ก็ข้อตกลงของเราจะถูกเก็บเป็นความลับ!""ใช่ หัวหน้าลั่วก็พูดแบบนั้นค่ะ"แต่นี่มันเกี่ยวอะไรกับการแอบแต่งงานล่ะคะ มีอะไรที่ต่างกันเผยเซียว:"แล้วลั่วเหยียนได้บอกเธอหรือเปล่าว่าไม่ว่าใครก็ตามถามถึงคืนนั้นที่หนานเฉิงเธอต้องบอกว่าเป็นเธอ"“ค่ะ” กู้อิ๋นพยักหน้า!ก็มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ นี่ไม่พูดถึงเรื่องคืนนั้นก็ยังดีแต่เมื่อพูดถึงเรื่องคืนนั้น ตอนนี้ในหัวใจของเธอก็ได้รู้สึกอึดอัดขึ้นมาอยู่บ้าง"งั้นเธอคิดว่าการแต่งงานของเราควรเก็บความลับไหมล่ะ" เผยเซียวถามกู้อิ๋นไม่มีปฎิกิริยาตอบโต้และมองเผยเซียวด้วยสายตาที่ตกตะลึงเมื่อเห็นท่าทางที่โง่ๆ ของกู้อิ๋นเผยเซียวก็ระเบิดขึ้นมาทันทีในชั่วพริบตา กู้อิ๋นก็ตั้งสติขึ้นมาได้ "ฉันขอโทษค่ะคุณเผยฉันนึกว่าการแต่งงานจะถูกเก็บเป็นความลับตลอดไป""หึ เธอคิดว่าฉันอยากจะแต่งงานแบบหลบๆซ่อนๆอย่างงั้นหรอ?"เผยเสี่ยวยิ้มเยาะมันก็ไม่ใช่เรื่องที่จะมาหลบๆ ซ่อนๆ ได้ตลอดไป มันจำเป็นต้องหลบๆซ่อนด้วยเหรอ?กู้อิ๋นคิดมาเส
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 39
เผยเซียวผลักกู้อิ๋นไปทางเผยซู่ก่อนจะพูด "พาพี่สะใภ้ไปเดินเล่นแล้วทำความคุ้นเคยกับที่นี่ก่อนไป!""พี่คิดได้แล้วหรอ? พี่จะกลับมาอยู่ที่นี่แล้วหรอ? เผยซู่เลิกคิ้วเผยเซียวไม่ตอบอะไร คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันเป็นปมและยังปลดปล่อยรังสีความน่ากลัวที่คนที่อื่นไม่อาจมองข้ามผ่านไปได้ออกมา!เห็นเผยเซียวไม่พูดอะไร เผยซู่จึงจับมือกู้อิ๋นด้วยรอยยิ้ม "เดี๋ยวฉันดูแลเอง พี่ไปเถอะ"เผยเซียวพยักหน้าเหลือบมองกู้อิ๋นแล้วพูด "รอฉันครึ่งชั่วโมง โอเคไหม?""ค่ะ!"กู้อิ๋นรู้สึกกังวลเป็นอย่างมากเธอไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในตอนนี้แม้ว่าในขณะนี้จะไม่มีการเผชิญหน้ากันแต่เธอก็รู้สึกหดหู่มากๆ ตั้งแต่วินาทีแรกที่ได้ก้าวเท้าเข้ามาที่นี่เผยเซียวเพิ่งจะก้าวเข้าไปได้เพียงสองก้าวเผยซู่ก็มองไปที่ด้านหลังของเผยเซียวแล้วตะโกนว่า "พี่!"น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความกังวลเผยเซียวหยุดนิ่งไปซักพัก แต่ก็ไม่ได้หันกลับไปมอง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "อะไร?"เผยซู่เตือนด้วยเสียงทุ้มต่ำ "อย่าทำให้พ่อโกรธนะ แล้วก็อย่าตกหลุมพรางง่ายๆอะไร นั่นด้วยล่ะ!"เมื่อได้ยินคำเตือนนี้กู้อิ๋นก็ยิ่งหวาดกลัวมากขึ้น นี่เป็นบ้านหรือเป็นสถ
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 40
เผยสิงเฟิงมีอาการไออย่างรุนแรงข้างๆ กันมีภรรยาตัวน้อยที่น่ารักของเขาคอยลูบหลังให้เขาอยู่เผยเซียวจับมือกู้อิ๋นแล้วเดินตรงออกไปที่ประตูเผยสิงเฟิงที่อยู่ข้างหลังนั้นจึงโกรธมากยิ่งขึ้นก่อนจะตะโกนขึ้นมาอีกครั้ง"ไอ้ลูกเนรคุณ ไอ้ลูกเนรคุณ!"เวลาเพียงไม่กี่นาทีแต่ความขัดแย้งที่ระเบิดอยู่นี้เป็นสิ่งที่กู้อิ๋นไม่เคยเห็นมาก่อนหลังจากออกมาจากตฤหาสน์ตระกูลเผย กู้อิ๋นก็มองเผยเซียวอย่างประหม่า ก่อนหน้านี้เธอรู้แค่ว่าเขามีแม่เลี้ยงคนหนึ่งแต่ไม่คิดเลยว่าเพราะแม่เลี้ยงคนนี้จะทำให้ความสัมพันธ์ของคนในบ้านสับสนขนาดนี้!เผยเซียวดึงเธอเข้ามาแล้วกดริมฝีปากนุ่มของเธอเข้าด้วยกัน "แชะ~!"เพียงเสียงเดียวก่อนจะตามมาด้วยภาพที่อยู่ในโทรศัพท์จากนั้นเผยเซียวก็ปล่อยเธอใบหน้าของกู้อิ๋นเปลี่ยนเป็นสีแดงและเธอก็รู้สึกกลัวมากยิ่งขึ้น "ประ...ประธานเผย......"เผยเซียวมองเธออย่างหยอกล้อ "ไม่ชินหรือไง?"ในขณะนี้ใบหน้าของเขาไม่มีความเข้มงวดหรือความดุร้ายเหมือนตอนที่อยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลเผยเลย ความอ่อนโยนในสายตาของเขาทำให้กู้อิ๋นตกตะลึงไปการเปลี่ยนแปลงนี้ทำให้กู้อิ๋นรู้สึกสงสารใจอย่างอธิบายไม่ถูกกู้อิ๋นก้มหน
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 41
คืนนี้เผยเซียวมีนัดไปคุยงานกับลูกค้า จึงอยากจะพากู้อิ๋นไปส่งไว้ที่ซ่างเหอหยวนก่อนแต่กู้อิ๋นอยากกลับหอพักของเธอ เธอคิดถึงเหยียนฉู่!ที่จริงแล้วตั้งแต่ที่กู้อิ๋นเข้าไปในคฤหาสน์ตระกูลเผยได้ไม่นาน เหยียนฉู่ก็โทรหาเธอจนนับครั้งไม่ถ้วน และตอนนี้เธอก็ได้แยกกับเผยเซียวแล้ว ดังนั้นเธอจึงรีบโทรกลับไปหาเหยียนฉู่ในทันทีเหยียนฉู่รีบรับสายก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่ตกใจ "ทำไมไม่รับสายฉัน เธออยู่ไหนเนี่ย?""ฉันอยู่ชั้นล่างของหอพัก เมื่อกี้ฉันอยู่กับคุณเผยก็เลยไม่กล้ารับสาย" กู้อิ๋นพูดด้วยความตกใจเห็นได้ชัดว่าจนถึงตอนนี้แล้วเธอก็ยังไม่หายตกใจจากความวุ่นวายของคฤหาสน์ตระกูลเผย“รีบขึ้นมาที่ห้องฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ" เหยียนฉู่ว่า"จะให้เอาอาหารไปให้เธอด้วยไหม?""ไม่ต้องแล้ว ฉันกินไม่ลง!" เหยียนฉู่พูดเมื่อได้ยินเหยียนฉู่พูดว่าเธอกินไม่ลงกู้อิ๋นก็รู้สึกแย่มากๆๆ ก่อนจะรีบเดินขึ้นไปชั้นบนเพื่อนร่วมห้องทั้งสองของเธอชอบที่จะออกไปเที่ยวในตอนกลางคืนกัน และโชคดีที่คืนนี้พวกเธอไม่อยู่ห้องเมื่อกู้อิ๋นเข้ามาในห้องเธอก็เห็นเหยียนฉู่นอนอยู่บนโซฟาอย่างหมดอาลัยตายอยากเมื่อเห็นกู้อิ๋น เหยียนฉู่ก็กระโดดขึ้นจาก
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 42
เห็นการแต่งกายของกู้อิ๋นแล้วเดิมทีเธอก็เป็นทายาทเศรษฐีที่ถูกให้ออกจากบ้านเพื่อมาหาประสบการณ์ เพียงแค่มองปราดเดียวก็รู้แล้วว่านี่เป็นรุ่นลิมิเต็ดที่ถูกสั่งตัดโดยเฉพาะจึงถามด้วยความสงสัย "ทำไมเธอแต่งตัวแบบนี้ ไปไหนมา""คฤหาสน์ตระกูลเผย!""ประธานเผยพาเธอไปพบพ่อแม่ของเขาแล้วหรอ?" เหยียนฉู่ตกใจดูเหมือนว่าการแต่งงานของเผยเซียวกับกู้อิ๋นนี้จะเป็นเพื่อให้ครอบครัวตระกูลเผยรู้เลยนะเหยียนฉู่รู้ความขัดแย้งภายในบ้านตระกูลเผยมาโดยตลอดและตอนนี้เธอก็ยิ่งห่วงกู้อิ๋นมากขึ้นไปอีกพูดถึงการพบพ่อแม่ กู้อิ๋นก็รู้สึกสับสนนั่นถือเป็นการพบพ่อแม่หรือเปล่านะ......!สายตาของคนพวกนั้นที่มองมาที่กู้อิ๋นเหมือนอยากจะกินเธอเลยกู้อิ๋นพยักหน้า "จะถือว่าเป็นการพบพ่อแม่ก็ได้""ทำไมไม่กินข้าวเย็นด้วยกันล่ะ?""ยังจะต้องกินข้าวอีกเหรอ พวกนั้นไม่กินฉันก็ถือว่าดีแค่ไหนแล้ว!" กู้อิ๋นพูดเสียงเบาๆโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอนึกถึงสิ่งที่เผยเซียวพูดกับเผยสิงเฟิง เธอรู้สึกว่าการแต่งงานครั้งนี้จะไม่จบลงง่ายๆ หรอกที่แย่กว่านั้นก็คือยังมีปัญหาอีกมากมายทันทีที่เหยียนฉู่ได้ยินเรื่องนี้ เธอก็รู้ว่าที่กู้อิ๋นไปคฤหาสน์ตร
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 43
เหยียนฉู่และกู้อิ๋นทั้งสองคนรู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออกในสมองของทั้งสองคนได้ยินเหมือนมีบางสิ่งระเบิดจนราบเป็นหน้ากลองแล้วคำว่า"กู้คืน"หลั่งไหลเข้ามาในสมองของทั้งสองคนลั่วเหยียนเทน้ำจากห้องน้ำชาเสร็จเรียบร้อยแล้วออกมาก็เห็นเหยียนฉู่และกู้อิ๋นยังยืนอยู่ที่เดิมนิ่งๆเขาขมวดคิ้วแล้วถาม "มีอะไรเหรอ?""อ๊ะ?" กู้อิ๋นรู้สึกตัวขึ้นมาทันทีความเร็วของการหายใจในตอนนี้นั้นวุ่นวายไปหมดจบแล้ว จบแล้วจริงๆ จบแล้วจริงๆ คราวนี้………!"มาดูกันว่านี่ใช่วิดีโอนี้หรือเปล่า” ลั่วเหยียนเรียกใช่วิดีโอนี้หรือเปล่า นี้ยังต้องคอนเฟิร์มอีกเหรอ? ไม่ต้องคอนเฟิร์มแล้วก็ได้มั้งพวกเขาสองคนทำลายไปแค่ส่วนนั้น ถ้ามียังมีเหลืออีก พวกเขาก็คงเช็คดูหมดแล้วล่ะมั้ง?เหยียนฉู่รีบสะกิดกู้อิ๋นอย่างรวดเร็ว กู้อิ๋นตกใจจนหายใจไม่ออก "ฉันไปห้องน้ำก่อนนะคะเดี๋ยวมา!"ลั่วเหยียนพยักหน้าและถือน้ำเข้าไปข้างในเมื่อเหลือแค่เหยียนฉู๋และกู้อิ๋นสองคน ในตอนที่พวกเธอมองหน้ากัน พวกเธอก็รู้สึกว่าใบหน้าของแต่ละฝ่ายขาวราวกับผีในความมืดกู้อิ๋นหันกลับมาและตั้งท่าเตรียมจะหนีแต่เหยียนฉู่ก็จับเธอเอาไว้แล้วถามว่า "เธอจะทำอะไร?""ฉันจะไปค
มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 44
ฉีหลานและฉินหานจากไปแล้ว!ในห้องทํางานเหลือแต่กู้อิ๋นและลั่วเหยียนสองคนเท่านั้นลั่วเหยียนมองไปที่กู้อิ๋นด้วยดวงตาที่ลึกล้ำและคมกริบเหงื่อเย็นไหลออกมาบนหลังของกู้อิ๋นและเธอก็ไม่กล้าที่จะมองลั่วเหยียนเลยกู้อิ๋นพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "คือว่า...ถ้าไม่มีอะไรก็ ฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ?""เธออยู่ในห้องของคุณเผยเมื่อตอนนั้นตั้งสองชั่วโมงเลยหรอ?" ลั่วเหยียนถามอย่างเฉียบขาดหัวใจของกู้อิ๋นเต้นเร็วขึ้นในช่วงสองชั่วโมงที่ผ่านมานั้นไม่เห็นใครเข้าไปอีกเลยจริงๆ แต่ในขณะเดียวกัน...ก็ไม่เห็นกู้อิ๋นออกมาเช่นกันตอนนี้ลั่วเหยียนอาจจะแค่ถามเฉยๆเท่านั้นเอง แต่กู้อิ๋นกลับรู้สึกหวาดผวาเป็นอย่างมากเมื่อรู้สึกถึงการจ้องมองที่คมกริบนี้กู้อิ๋นก็รู้สึกหวาดผวามากๆ จึงพูดตะกุกตะกักขึ้นไปอีก "ใช่ค่ะ เพราะ...เอ่อเพราะ...เพราะว่าคุณเผยอาเจียนไปหลายครั้งในคืนนั้นฉันก็เลยอยู่ทำความสะอาดน่ะค่ะ"บรรยากาศในตอนนี้เงียบสงบยิ่งขึ้นไปอีก!เท้าของกู้อิ๋นรู้สึกชาขณะที่เธอยืนอยู่ตรงนั้น และเธอก็กลัวว่าลั่วเหยียนจะถามอะไรเพิ่มอีกเพราะเธอกลัวจนจะทนไม่ไหวแล้วจริงๆ!ลั่วเหยียนมองดูเธออย่างลึกล้ำอยู่อย่างนั้นเป็นเวลาเนิ
Latest chapter
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 210
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 209
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 208
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 207
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 206
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 205
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 204
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 203
- มีลูกของประธาน เธออยากจะลาออกแทบทุกวัน บทที่ 202
