บทที่ 37

คนที่อยู่นอกห้องทำงานอย่างเจิ้งเฟยและจินเยี่ยนต่างก็ทำท่าเดินผ่านประตูห้องทำงานของเผยเซียวอย่างไม่ได้ตั้งใจ

เดิมทีพวกเธอคิดว่ากู้อิ๋นเข้าไปในห้องทำงานเผยเซียวแล้วจะถูกเผยเซียวด่าสาดเสียเทเสียก่อนจะถูกไล่ออกจากบริษัทซะอีก

แต่ตอนนี้พวกเธอผ่านไปหลายครั้งแล้วแต่กลับไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยสักนิดเลย

พวกเธอมองหน้ากันโดยไม่รู้ตัวและเมื่อคิดว่ากู้อิ๋นจะถูกไล่ออกไปหรือไม่นั้น จู่ๆประตูห้องทำงานก็เปิดออกจากด้านใน

เผยเซียวออกมาด้วยการแต่งตัวเรียบร้อยและเขายังจับ...มือของกู้อิ๋นอยู่ด้วยงั้นหรอ?

แววตาคาดหวังของจินเยี่ยนและเจิ้งเฟยที่อยากจะเห็นกู้อิ๋นถูกไล่ออกนั้นก็แข็งค้างขึ้นมาทันที

แววตาของพวกเธอตกลงไปที่มือที่ประสานกันของกู้อิ๋นและเผยเซียว จนทั้งสองคนลืมที่จะแสดงอาการอะไรออกมา

ตอนนี้ในใจของกู้อิ๋นก็กังวลอยู่เช่นกัน!

มือที่ถูกเผยเซียวจับไปนั้นรู้สึกราวกับว่าถูกน้ำร้อนลวกยิ่งรู้สึกถึงสายตาที่ร้อนแรงของพวกเธอ กู้อิ๋นก็ดิ้นรนอยู่ครู่หนึ่ง!

เผยเซียวหันกลับมองเธอ "อะไร?"

กู้อิ๋นก็เบะหน้าแต่ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป

เจิ้งเฟยและจินเยี่ยนอ้าปากค้างโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาเห็นเสื้อผ้ารุ่นที่ตัดเย็บแ