บทที่ 293

มู่จิ่วซีขมวดคิ้วและกล่าว: "แต่หากพระชายาสามถูกลอบสังการจนตายไปจริงๆ พวกเราก็เป็นไปได้ที่จะไม่ต้องช่วยนางและมอบธัญพืช 10,000 ตันให้ไม่ใช่หรือไง?"

"ฮาๆ เซียวหลิงเย่ว์ได้เผยตัวตนของนางเองออกมาแล้ว ดังนั้นหากนางตายไป องค์ชายสามก็จะบอกว่าองค์หญิงเจ็ดแห่งแคว้นซีเย่ว์ถูกลอบสังการตายในแคว้นเกาอวิ๋น ความขัดแย้งของทั้งสองแคว้นก็จะยิ่งรุนแรงขึ้น เกรงว่าธัญพืชแค่ 10,000 ตันคงไม่อาจประนีประนอมได้" โม่จุนก็กล่าวขึ้นมาในทันที

"ดังนั้นหากพระชายาสามตาย พวกเราก็ต้องประนีประนอมเรื่องนี้ให้สงบ เลยต้องมอบธัญพืชกับองค์ชายสามมากขึ้น" เสียงของมู่จิ่วซีก็กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม

โม่จุนก็พยักหน้าและกล่าว : "ถึงอย่างไรต่อให้พวกเขากลับไป จักรพรรดิแคว้นซีเย่ว์ก็คงจะก่อปัญหาขึ้นมาอย่างแน่นอน บอกว่าเพื่อล้างแค้นให้กับองค์หญิงเจ็ด ต่อให้เขาไม่ได้ก่อปัญหาขึ้นมาในทันที แต่เฟิ่งหล่าวคนหกล่ะ?"

อัครมหาเสนาบดีไป๋ก็รีบกล่าวขึ้นมา : "ตอนนี้องค์ชายสามได้ธัญพืชมาเพิ่ม 10,000 ตัน ซึ่งถือว่าพอจะขายผ้าเอาหน้ารอดไปได้ งั้นเรื่องขอลองค์หญิงเจ็ด เกรงว่าเขากลับไปแล้วก็คงจะไม่พูดออกมา"

"เมื่อมองแบบนี้ พระชายาสามก็ช่างน่าสงสารจริ