บทที่ 294

พอนึกถึงว่าโม่จุนมีความรู้สึกกับมู่จิ่วซี จะช้าหรือเร็วเขาก็ต้องพบว่า เมื่อตอนนั้นทั้งสองคนแต่งงานกัน เขาที่เป็นพ่อบุญธรรมของมู่จิ่วซีก็จะได้เป็นผู้ใหญ่ของโม่จุนแน่นอน

"อัครมหาเสนาบดี เจ้ากับจวนแม่ทัพใหญ่ใกล้ชิดขนาดนี้จะดีจริงๆ หรือ?" โม่จุนกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

"โม่จุน เจ้าหมายความว่าไง นี่ยังจะมีอะไรไม่ดีอีก หรือเจ้าคิดว่าท่านพ่อกับท่านพ่อบุญธรรมข้าร่วมมือกันก่อกบฎหรือไง?" มู่จิ่วซีกล่าวอย่างโมโห

"ซีเอ๋อร์!" มู่เทียนซิงถูกมู่จิ่วซีทำให้ตกใจกลัวจนเหงื่อเย็นๆ ไหลออกมา

ไป๋ชินเตี่ยนเองก็ตกใจจนหน้าซีดขาว : "ซีเอ๋อร์ อย่าพูดสามหาว"

"ท่านพ่อกับท่านพ่อบุญธรรมของข้าล้วนซื่อสัตย์ภักดีต่อแคว้นเกาอวิ๋น โม่จุน เจ้าอย่ามาหวาดระแวงกันดีกว่า แบบนี้จะทำให้คนอื่นเสียน้ำใจ"

"ข้าไม่ได้พูดอะไรเลย ก็แค่คิดว่าไม่เหมาะสม"

"ข้ายอมรับเขาเป็นพ่อบุญธรรมแล้วเกี่ยวอะรไกับเจ้าด้วย เรื่องนี้เจ้ายังจะยุ่งอีกหรอ? นี่เจ้าจะยุ่มย่ามมากเกินไปแล้วไหม?" มู่จิ่วซีก็ขมวดคิ้วแน่นมากขึ้นในทันที

มู่เทียนซิงและอัครมหาเสนาบดีไป๋ก็มองตากัน พวกเขากังวลเล็กน้อยกับความคิดของโม่จุน เขาคงไม่คิดจริงๆ ว่าพวกเขาร่วมมือกันหรอกใ