บทที่ 247

“เห็นแล้วค่ะ” เวินเหลียงนั่งอยู่บนโซฟา ยกแก้วน้ำขึ้นมาจิบคำหนึ่ง

ฟู่เจิงชะงัก เหมือนไม่คิดว่าปฏิกิริยาของเวินเหลียงจะมีแค่คำพูดสองคำ เขาจึงถามหยั่งเชิง “คิดยังไงบ้าง?”

เวินเหลียงมองไปทางเขาและพูดชืด ๆ อีกสองคำ “ไม่มีค่ะ”

ฟู่เจิงนัยน์ตาอึมครึม

“เมื่อไรเราจะไปจดทะเบียนหย่ากันที่สำนักงานเขตคะ?”

ฟู่เจิงตัวแข็งทื่อ เส้นสายตาตกบนตัวเวินเหลียง สายตาครุ่นคิด “เธอก็ยังจะหย่า?”

“ค่ะ”

“แต่พวกเราเปิดเผยกับสาธารณชนแล้ว”

“ใครบอกว่าเปิดเผยแล้วจะหย่าไม่ได้?”

“เพราะอะไร?”

“คราวก่อนฉันก็บอกแล้วไม่ใช่เหรอคะ?”

“เพราะโจวอวี่ใช่ไหม? เพราะเขายอมสละการงานของตัวเองซ้อมคนดึงดูดความสนใจของชาวเน็ตเพื่อเธอ เขาเปิดคลิปเสียงนั่นให้เธอฟังแล้ว?”

เวินเหลียงขมวดคิ้ว มองเขาด้วยความสับสน “หมายความว่ายังไงคะ? โจวอวี่ซ้อมคนเพื่อฉัน? คลิปเสียงอะไร?”

“ไม่มีอะไร” ฟู่เจิงเบนสายตาและส่ายหน้า “งั้นสาเหตุที่เธอจะหย่าให้ได้คืออะไร?”

“ฉันก็แค่อยู่กับคุณต่อไปไม่ไหวแล้ว คุณก็ไปทำตามคำสัญญากับฉู่ซืออี๋ ส่วนฉันก็ใช้ชีวิตเรียบง่ายของฉันไม่ดีเหรอคะ?”

“งั้นก็เพราะฉู่ซืออี๋? เธอจะให้ฉันทำยังไง? ฉันจะรับปากเธอหมด”

“คุณอยากอยู