Share

บทที่ 255

ฟู่เจิงขมวดคิ้วเป็นปมมุ่น ดวงตามืดสนิท “เธอไม่เชื่อคำพูดของฉันเหรอ?”

เวินเหลียงหลุบตาลง นิ่งไปพักหนึ่ง “ฉันเคยเชื่อคุณมาก แต่ตอนนี้มันไม่สำคัญแล้ว”

เขาใช้ความจริงเป็นบทเรียนแก่เธอ ให้เธอเข้าใจว่าที่แท้ก็เชื่อถือคนที่ร่วมเรียงเคียงหมอนทั้งหมดไม่ได้

เพราะอีกฝ่ายคือคนที่หลอกเธอได้ง่ายที่สุด เป็นคนที่หลอกใช้ความเชื่อถือเธอของเธอปั่นหัวเธอง่ายที่สุด

เขาทำลายความเชื่อมั่นที่เธอมีต่อเขาเอง

ฟู่เจิงนิ่งไป ความขื่นขมส่งมาถึงลำคอ “อาเหลียง ฉัน...”

เวินเหลียงขัดคำพูดของเขา “ไม่ว่ายังไงฉู่ซืออี๋ก็บาดเจ็บเพราะคุณ คุณจะทิ้งเขาอยู่โรงพยาบาลไม่สนใจไม่ได้ ไปเยี่ยมเขาเถอะ ฉันจะกลับไปทำงานแล้ว”

เธอหมุนตัวจากไป

ฟู่เจิงยื่นมืออยากคว้าอะไรบางอย่าง

แต่สุดท้ายแขนเสื้อของเธอก็เคลื่อนออกจากมือของเขาไป ไม่หลงเหลืออะไรทั้งนั้น

ฟู่เจิงหดหู่ยืนอยู่กับที่ รับกรรมที่ก่อ

……

ฉู่ซืออี๋ฟื้นจากการหมดสติ โพรงจมูกเต็มไปด้วยกลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อ

ข้างตัวมีแต่หวังเหยียน

“อาเจิงล่ะ?” ฉู่ซืออี๋ถามอย่างอ่อนแอ

หวังเหยียนส่ายหน้าแล้วชี้ไปนอกประตู “เขาไม่ได้มาโรงพยาบาล แต่ส่งเลขาคนสนิทมาแทน”

ความผิดหวังแล่นผ่านดวงหน้าฉู่
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status