บทที่ 249

พอได้ยินคำพูดของเจียงมู่ ฟู่เจิงก็ชะงักไป หัวเราะด้วยความรู้สึกโง่งม “ทำไมฉันไม่เข้าใจเหตุผลง่าย ๆ ที่นายพูดนะ?”

เขานึกถึงตอนที่กำลังมีอารมณ์เร่าร้อนกับเวินเหลียงบนเตียง พอรับสายจากผู้จัดการส่วนตัวของฉู่ซืออี๋และรู้ว่าฉู่ซืออี๋หายตัวไป เขาก็ดึงดันจะไปให้ได้

เวินเหลียงรั้งตัวเขาไว้หลายครั้ง แต่เขาก็ยังไป

ในตอนนั้นเขายังว่าเธอด้วยความโมโหอีกว่าไม่มีความเห็นใจสักนิด

ตอนนี้คิด ๆ ดูแล้ว คำพูดนี้ทำร้ายเธอขนาดไหน

ทำไมเวินเหลียงต้องเห็นใจคนที่ทำลายชีวิตคู่ของเธอด้วย?

ถ้าตอนนี้มีคนบอกเขาว่าโจวอวี่หายตัวไป เขามีแต่จะปรบมือเรียกว่าดี

“ความจริงต่อให้นายติดค้างฉู่ซืออี๋ ก็ไม่ควรยอมให้มากเกินไป ตอนนั้นหลังจากเรื่องนั้น ทุกคนเอาแต่โทษนาย แต่พวกเขาคิดว่านายกับฉู่ซืออี๋เป็นผู้ใหญ่กันแล้ว นายไม่ใช่ผู้ปกครองของฉู่ซืออี๋ กลางค่ำกลางคืนเขาวิ่งออกจากมหาลัยไปเป็นปัญหาของเขาเอง แถมที่โดนจับเรียกค่าไถ่ โดนโจรเรียกค่าไถ่ปู้ยี่ปู้ยำก็ไม่เกี่ยวกับนาย ตอนนั้นแจ้งความคือวิธีการที่ดีที่สุด ไม่งั้นนายคนเดียวจะช่วยได้หรือเปล่ายังไม่รู้ และไม่แน่ว่าตัวเองจะโดนไปด้วย ฉันรู้ว่านายรู้สึกผิดถึงได้ชดเชยกับฉู่ซืออี๋ให