Share

บทที่ 49

หญิงสาวมองข้อเท้าเธอทีหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้พูดมากอะไร เธอนั่งลงข้างเวินเหลียง ก่อนจะใช้ศอกกระทุ้งเวินเหลียง “ฉันชื่อซูเฉิน คุณล่ะชื่ออะไร?”

“เวินเหลียง”

ซูเฉินขยับเข้ามาข้างตัวเวินเหลียง แล้วกระซิบว่า “เมื่อกี้ฉันเห็นคุณเข้ามากับฟู่เจิง ทำไมคุณถึงรู้จักกับเขาได้ล่ะ?”

เวินเหลียงเบือนหน้าไปมองซูเฉิน จากนั้นมองประเมินเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า

ซูเฉินแต่งตัวดูแล้วดูแพงและมีราคามาก แต่ความจริงนั้นเป็นคอลเลกชันที่ตกรุ่นไปแล้ว กระเป๋าที่สะพายอยู่ที่แขน เป็นคอลเลกชันเก่าของแบรนด์ที่คนไม่ค่อยนิยมใช้กัน

เห็นเวินเหลียงเงียบ ซูเฉินก็ถามต่อว่า “ดูจากการแต่งตัวแล้ว ฟู่เจิงคงจ่ายเงินให้คุณไม่น้อยเลยใช่ไหม? คนมีเงินอย่างพวกเขาเหล่านี้อ่อยค่อนข้างยากใช่ไหม?”

“เรื่องนี้ฉันไม่ทราบค่ะ”

“อย่าทำแบบนี้สิ ถ่ายทอดประสบการณ์ให้ฉันสักหน่อยสิ? คุณไม่รู้ ของฉันคนนี้น่ะใจแคบมาก ช่วยเขามาตั้งนานนม เขาเพิ่งจะพาฉันมาออกงานเลี้ยงนี่แหละ ฉันอยากเขี่ยเขาทิ้งตั้งนานแล้ว”

“ฉันไม่ทราบค่ะ ฉันไม่ได้อ่อยเขา” เวินเหลียงยกแก้วเหล้าและขนมหวานแล้วลุกเดินหนีออกไป ก่อนจะหาที่นั่งตำแหน่งใหม่

เมื่อซูเฉินเห็นดังนั้น เธอก็แค่นเสียงฮึทีหน
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status