บทที่ 97

“เจ้าก็รู้ว่าก่อนหน้านี้จ้านอ๋องนิสัยเยือกเย็นเพียงไร การบุกเข้าไปในพระราชวังเพื่อคนอื่น หากเป็นเมื่อก่อนนี้อย่าได้แม้แต่คิดว่าเขาจะทำ แม้แต่หลี่จิ้งหย่านอนหลับยังไม่กล้าฝันว่าตนจะได้รับการปฏิบัติเช่นนี้”

พระชายาองค์รัชทายาทหัวเราะเบาๆ

เซียวเย่หลันไม่รู้จะเอ่ยต่อไปเช่นไรดี

ในใจนางอารมณ์ซับซ้อนยิ่งนัก

ท้ายที่สุดแล้วจึงได้หยิบยกเรื่องราวของพระราชนัดดาน้อยออกมา แล้วไปเล่นซ่อนหากับเขา

“บอกไว้ก่อนเล่าว่าอย่าได้ไปซ่อนบริเวณที่มีน้ำ อย่าได้ไปในป่า ให้ซ่อนอยู่ในห้องเท่านั้น มิเช่นนั้นข้าจะไม่เล่นด้วย”

เซี่ยเชียนฮวันยื่นนิ้วก้อยออกไปทางพระราชนัดดาน้อย

“ก็ได้” พระราชนัดดาน้อยไม่พอใจนัก แต่ทำได้เพียงตอบตกลง

เมื่อมองไปยังเจ้าหนูน้อยตัวอ้วนกลมวิ่งไปข้างหน้า เซี่ยเชียนฮวันก็อารมณ์ดีขึ้นมากทีเดียว

นางเดินเล่นช้าๆ อยู่ในจวนเซวียนชินอ๋อง

แล้วค้นหาทีละห้องๆ

ตรงมุมหักศอก เซี่ยเชียนฮวันเดินผ่านหญิงสาวคนหนึ่งไป

ทันใดนั้น หญิงสาวก็หยุดฝีเท้าลง หันกลับมายิ้มให้เซี่ยเชียนฮวัน “กำลังหาพระราชนัดดาน้อยอยู่หรือ?”

“อืม”

เซี่ยเชียนฮวันหยุดลงเช่นกันแล้วพยักหน้าตอบอย่างมีมารยาท

หญิงสาวร่างเล็ก ใบหน้า