บทที่ 307

หลินเฟิงหัวเราะเยาะ คิดไม่ถึงว่าตัวเองจะได้พบเจอกับคนที่หน้าไม่อายแบบนี้

“บุญคุณของตระกูลหลี่ฉันตอบแทนไปจนหมดตั้งนานแล้ว ถ้าจะพูดว่าติดค้างก็คงเป็นตระกูลหลี่ของเธอที่ติดค้างฉัน”

“หลินเฟิง แกอย่าพูดไร้สาระ รีบเอาตำรับยาส่งมอบออกมา” จางซินไม่ใช่คนโง่ เธอรู้ว่ามูลค่าตำรับยาปรับประสานพลังมีมูลค่ามาก

เพียงแค่เอาตำรับยาแผ่นนี้มาได้ เธอก็ถือว่าได้อยู่ดีกินดีแล้วจริง ๆ

ไม่ว่าอย่างไรเธอจะปล่อยหลินเฟิงไปไม่ได้

หินเฟิงขมวดคิ้ว และมองเธอด้วยความเย็นช้าแล้วพูดขึ้น: “ปล่อยมือซะ ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจเธอ”

“ทำไม? นายกล้าตบผู้หญิงเหรอ? มาสิ ตบตรงนี้ได้เลย​” จางซินชี้ไปที่แก้มของตัวเอง

เธอไม่เชื่อว่าหลินเฟิงกล้าลงมือกับเธอที่เป็นผู้หญิง

หลินเฟิงไม่เคยเจอผู้หญิงที่หน้าขนาดนี้มาก่อน

เขาผลักจางซินออกอย่างแรง

“อ๊ะ…” จางซินสูญเสียการทรงตัวทันที จากนั้นเธออุทานออกมาแล้วหงายหลังไป

โชคดีที่สวีเชายืนอยู่ด้านหลังของเธอแล้วรับเธอเอาไว้

“ซินซิน เธอไม่เป็นไรใช่ไหม?”

จางซินโมโหจนขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน: “ไอ้สกุลหลิน แกกล้าผลักฉันเหรอ?”

“ฉันเป็นผู้หญิงนะ แกไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษสักนิดเลยเหรอ?”

หลิ