บทที่ 314

หลินเฟิงชี้ไปที่สำนักไป๋เกาแล้วพูดขึ้น: “สถานที่นี้คือศูนย์การแพทย์สำนักไป๋เกาที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองเจียงโจว ต้องรักษาเป็นอยู่แล้ว”

ไป๋ชิงเฉี่ยนมองดูตู้ยาที่อยู่โดยรอบแล้วยิ่งมั่นใจว่าหลินเฟิงไม่ได้พูดโกหกจริง ๆ

เมื่อครู่ระหว่างที่หลบหนีเธอถูกปล่อยหมัดใส่

ตอนนี้ชี่และเลือดเสียสมดุล ถึงขั้นที่หายใจยังยากลำบาก

ในเมื่ออีกฝ่ายเป็นหมอ เธอจึงยื่นมือออกมาทันที

หลินเฟิงเพียงแค่สัมผัสชีพจรเบา ๆ ก็รู้ว่าปัญหาของเธออยู่ตรงไหน

เห็นเพียงแค่นิ้วมือของหลินเฟิงรวดเร็วเหมือนสายฟ้า

กดจุดตรงหน้าอกของไป๋ชิงเฉี่ยนติดต่อกัน

เธอรู้สึกเจ็บหน้าอกเป็นอย่างมากในทันที

“นี่ นายทำอะไรน่ะ? กล้าแต๊ะอั๋งคุณหนูของฉันเหรอ?” ต่งหลิงอวี้เห็นหลินเฟิงยื่นมือออกมาสัมผัสหน้าอกของไป๋ชิงเฉี่ยนก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันที

จากนั้นก็ดึงไป๋ชิงเฉี่ยนกลับไป

เธอถลึงตาใส่หลินเฟิงแล้วพูดต่อว่า: “นึกว่านายเป็นหมอมีจรรยาบรรณอะไร แต่คิดไม่ถึงว่าจะแอบอ้างการรักษาเพื่อแต๊ะอั๋งคุณหนูของฉัน?”

หลินเฟิงขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วมองไปทางต่งหลิงอวี้: “เธอพูดจาไม่น่าฟังเลยจริง ๆ”

“นาย…”

ต่งหลิงอวี้กำลังจะเอ่ยปากด่าคน

แต่กลับถูกไป๋ชิงอวี้