บทที่ 57

ฉินอิ๋งและหลินเฟิงคุ้นเคยกันดีอยู่แล้ว และเธอก็ทักทายเขาอย่างรวดเร็ว: "คุณหลิน"

โจวเฉินไม่พอใจหลินเฟิงมานานแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่เชื่อว่าหลินเฟิงสามารถปกป้องถังหว่านได้ดี และทำเสียงฟึดฟัดอย่างเย็นชาโดยไม่สนใจเขาเลย

หลินเฟิงกลอกตา: "คุณรู้วิธีการทำงานจริงๆหรือเปล่า"

“มันไม่ใช่แบบนั้น พวกคุณทั้งสามคนต้องรับผิดชอบต่อความปลอดภัยของฉัน ดังนั้นแน่นอนว่าฉันจะต้องพาคุณไปด้วย”

หลินเฟิงขึ้นรถ นั่งแถวหลังกับโจวเฉิน

มีพื้นที่ว่างและระยะห่างระหว่างคนทั้งสอง

ถังหว่านเหยียบคันเร่งและขับไปทางเขตซีเฉิง

มุ่งหน้าตรงไปยังโรงงานเก่าในเขตชานเมืองด้านตะวันตก

สถานที่แห่งนี้ถูกทิ้งร้าง บริเวณโดยรอบของโรงงานเต็มไปด้วยยานพาหนะที่ถูกทิ้งร้าง

แล้วทั้งสี่ก็ลงจากรถ

และเดินตรงเข้าไปในโรงงาน

ผู้นำหนุ่มคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้าทันทีเพื่อหยุดพวกเขา: "คุณมาทำอะไรที่นี่? ใครอนุญาตให้คุณเข้าไป?"

ถังหว่านพูดกับหัวหน้าคนงาน: "ฉันชื่อถังหว่าน เรียกเจ้านายของคุณออกมาพบฉันหน่อยสิ"

“ถังหว่าน? คุณหนูใหญ่ถัง?”

ถังหว่านพยักหน้า

“รออยู่ที่นี่ ผมจะรีบไปโทรตามเถ้าแก่ครับ”

หลังจากพูดจบหัวหน้าคนงานก็วิ่งกลับไปที่สำนักงาน