Share
บทที่ 306
Related chapter
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 307
ลู่เจ๋อไม่ลังเลเลยที่จะลุกจากเตียงเขาเปิดประตูแล้วเดินออกไป แต่ก็มีลมหนาวพัดเข้ามา เจ้าหนูลู่เหยียนที่อยู่บนเปลเปล่งเสียงเบา ๆ ... เฉียวซุนลุกขึ้น ก่อนจะตบตูดเกลี้ยกล่อมให้เธอนอนเบา ๆหลังจากนั้นไม่นาน ลู่เจ๋อก็กลับมาเขาเหลือบมองเฉียวซุน ก็เดินเข้าไปในห้องแต่งตัวเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนจะมีเสียงดังมาจากข้างใน : "ผมต้องออกไปข้างนอก คุณกับลูกเข้านอนไปก่อนเลย"เฉียวซุนอุ้มลูกเดินไปที่ประตูห้องแต่งตัวลู่เจ๋อกำลังถอดเสื้อคลุมอาบน้ำ ก่อนจะสวมเสื้อเชิ้ตและกางเกงลำลอง แม้ว่าหิมะจะตกและมีลมแรง แต่เขาก็ยังไปพบเด็กสาวในตอนดึกเมื่อเห็นเฉียวซุนจากหางตา เขาก็ขมวดคิ้ว : "ทำไมคุณไม่นอนล่ะ?”เฉียวซุนมองดูเจ้าหนูลู่เหยียน : "ลูกกำลังร้อง! ลู่เจ๋อ ในเมื่อคุณใส่ใจเธอมากขนาดนั้น ทำไมคุณไม่ตั้งตำแหน่งให้เธอล่ะ?"เธอไม่สนใจอีกต่อไปแล้ว เธอสู้กับลู่เจ๋อไม่ได้ เธอแค่ต้องการความโล่งใจภายใต้โคมไฟคริสตัลลู่เจ๋อค่อย ๆ จัดเสื้อผ้าของเขาให้เป็นระเบียบ ตอนดึกเขาแต่งตัวดีซึ่งทำให้เธอดูซีดเซียวอ่อนแอมากหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็เยาะเย้ย : "แล้วทำไมคุณไม่ขอร้องผม รั้งผมไม่ให้ออกไปข้างนอกล่ะ"เฉียวซุนจะไ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 308
รถของลู่เจ๋อจอดอยู่หน้าอพาร์ตเมนต์ในตอนเช้าหิมะสีขาวตกลงมาคนที่รออยู่ชั้นล่างดูวิตกกังวล ทันทีที่เธอเห็นลู่เจ๋อ เธอก็รีบเดินเข้าไปหาเขา อดไม่ได้ที่จะกอดเขาและพึมพำว่า : "คุณลู่คะ ฉันกลัวมาก! เมื่อกี้เหวินเหวินกินยานอนหลับไปสี่เม็ด ฉันคิดว่าเธอกำลังตกอยู่ในอันตราย……”ลู่เจ๋อปิดประตูรถด้วยหลังมือเขามองไปที่หญิงสาวในอ้อมแขนของเขา เธอล้ำเส้นเกินไปแล้ว แต่เขาไม่ได้ตำหนิเธอ ทำเพียงแค่ผลักเธอออกไปอย่างแผ่วเบา : "ตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้าง?”ไป๋เสวี่ยเงยหน้าขึ้น ดวงตาเหมือนลูกกวางน้อยของเธอเต็มเปี่ยมไปด้วยน้ำตาเธอกัดริมฝีปากเบา ๆ แล้วพูดว่า : "ครอบครัวของเธอมาหาแล้ว และกำลังปลอบเธอ... มันอาจจะไม่สะดวกในการไปพบเธอที่หอพักตอนนี้"เด็กสาวพูดจบด้วยความรู้สึกเขินอายและไม่สบายใจขณะที่เธอลังเล ลู่เจ๋อก็เปิดประตูฝั่งผู้โดยสารออกแล้วพูดอย่างใจเย็น : “ขึ้นรถเถอะ!”ไป๋เสวี่ยมองเห็นความคิดของลู่เจ๋อไม่ชัดเจน เขารีบมาหาเธอกลางดึก แต่กลับผลักไสเธอออกไปทว่าตอนนี้เขากลับบอกให้เธอขึ้นรถอีกครั้งได้ยินมาว่ามีเพียงภรรยาและแฟนสาวเท่านั้นที่สามารถนั่งในตำแหน่งข้างคนขับของผู้ชายได้ คุณลู่ให้เธอนั่งในตำ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 309
ลู่เจ๋อไม่ได้ผลักเธอออกไปทันทีเขาก้มศีรษะลงและมองดูใบหน้าเล็ก ๆ ที่ดูคล้ายคลึง เขาจำได้ลาง ๆ ว่าตอนเฉียวซุนยังเด็ก เธอจะเข้ามากอดเขาแบบนี้ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง (ลู่เจ๋อ ฉันชอบคุณ เป็นแฟนกับฉันได้ไหม? ฉันมีข้อดีเยอะมากเลยนะ!)แต่หลังจากนับมาเกือบทั้งวัน เธอก็ไม่สามารถนับได้หลังจากนั้นไม่นาน ลู่เจ๋อก็กลับมามีสติอีกครั้ง เขาผลักหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาออกไป แล้วพูดอย่างใจเย็น : "ฉันแต่งงานแล้ว!"ไป๋เสวี่ยถูกปฏิเสธใบหน้าของเธอแดงก่ำ เธอกัดริมฝีปากและพึมพำ : "ฉันไม่ได้คิดอะไรน่าเกลียดแบบนั้น! ฉันจะไม่ทำลายครอบครัวของคุณ และฉันจะไม่ขออะไรมากมายเหมือนพี่สาวของฉัน... ฉันรู้ตัวเองดี"แค่เหมือนกับคืนนี้ มาอยู่เป็นเพื่อนเธอเป็นครั้งคราว เธอก็พอใจแล้วลู่เจ๋อจะไม่รู้ความคิดของเด็กสาวได้อย่างไร? คืนนี้เขาจะมาหรือไม่มาหาก็ได้ แต่สุดท้ายเขาก็มาอยู่ดีแต่คำพูดของไป๋เสวี่ยนั้นไร้ความสนุกแล้ว!ลู่เจ๋อเข้าไปนั่งในรถโดยไม่สนใจเธอขณะที่กำลังจะปิดประตูรถ ไป๋เสวี่ยก็จับประตูรถไว้ ริมฝีปากของเธอสั่นและพูดด้วยความเขินอาย : "คุณลู่ ฉันจะช่วยคุณหาฟิล์มนั่นให้เร็วที่สุด คุณไม่ต้องกังวลนะ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 310
ณ ห้องผู้ป่วย ในโรงพยาบาลลู่เฉียวซุนนอนเงียบ ๆ คุณหมอสามารถช่วยให้ผ่านช่วงวิกฤติไปได้อย่างปลอดภัย... แต่ร่างกายของเธอยังคงอ่อนแอมากและเธอต้องอยู่ในโรงพยาบาลอีกสองสามวันเพื่อรอดูอาการลู่เจ๋อยืนอยู่หน้าต่าง พลางมองดูหิมะที่ตกลงบนต้นไม้ด้านนอกคุณหมอที่อยู่ข้างหลังเขาพูดเบาๆ : "คุณนายลู่กินยานอนหลับไปมากกว่า 20 เม็ดในคราวเดียว น่าจะเป็นการคิดฆ่าตัวตายที่เกิดจากภาวะซึมเศร้าหลังคลอด ฉันแนะนำให้คุณนายลู่เข้ารับการรักษาทางจิตเวชอย่างเป็นระบบ และอยู่ห่างจากสาเหตุที่แท้จริงของอาการป่วยของเธอ ในกรณีนี้อาการซึมเศร้าของเธอจะดีขึ้นได้อย่างรวดเร็ว!”หลังจากนั้นไม่นาน ลู่เจ๋อก็พูดอย่างใจเย็น: "ผมรู้!"คุณหมอเดินออกไปหลังจากบทสนทนาจบลงลู่เจ๋อหันกลับมาและมองดูคนที่นอนเงียบ ๆ อยู่บนเตียงในโรงพยาบาลแม้ว่าตอนนี้หัวใจของเขาจะสั่นเทาก็ตามเฉียวซุนเกือบจะตายแล้ว ถ้าเขากลับบ้านช้าไปอีกครึ่งชั่วโมง เฉียวซุนอาจจะไม่อยู่และได้จากไปแล้ว ส่วนเจ้าหนูลู่เหยียนก็คงไม่มีแม่ในอนาคตทันใดนั้น ดวงตาของลู่เจ๋อก็เริ่มเปียกชื้นเล็กน้อย...ช่วงเวลาบ่ายสองโมงเฉียวซุนตื่นขึ้นมา และแสงแดดส่องผ่านกระจกบนใบหน้าของ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 311
พวกเขามีความคิดเห็นต่างกันในเรื่องของเจ้าหนูลู่เหยียนลู่เจ๋อไม่เห็นด้วยเขามองเฉียวซุนอย่างลึกซึ้ง แต่ไม่มีความผูกพันเหมือนอดีตอีกแล้ว จริง ๆ แล้ว เมื่อมองย้อนกลับไป เขาเพิ่งชดเชยให้เธอได้เพียงสี่เดือนเท่านั้น......หลังจากที่ลู่เจ๋อเดินออกไปเฉียวซุนก็พยุงร่างกายที่อ่อนแอเดินเข้าไปในห้องน้ำ เธอจับอ่างล้างหน้าและมองดูตัวเองในกระจก......เธอดูอ่อนแอและซีดเซียวมากลู่เจ๋อไม่ยอมปล่อยเธอไป เธอไม่รู้ว่าคราวนี้เธอจะอยู่รอดได้นานแค่ไหนเธอจะอยู่กับเจ้าหนูลู่เหยียนได้นานแค่ไหน......*หลายวันต่อมา เฉียวซุนได้ออกจากโรงพยาบาลและกลับบ้านไป เธอพยายามฆ่าตัวตายอีกครั้ง ซึ่งเลือดไหลมากมาย!ในห้องน้ำมีเลือดสีแดงสดไหลออกมาตามสายน้ำร้อน...... เฉียวซุนนอนอยู่ในอ่างอาบน้ำ เดิมทีแขนก็มีรอยแผลเป็นอยู่แล้ว ตอนนี้กลับมีรอยบาดแผลลึกเพิ่มขึ้นมาอีกหลังจากที่เธอถูกส่งตัวไปยังโรงพยาบาล ลู่เจ๋อได้ถ่ายเลือดให้เธอจำนวน 800ccเขายืนอยู่หน้าประตูห้องฉุกเฉินด้วยใบหน้าที่ซีดเซียวคุณหญิงลู่ได้ยินข่าวจึงรีบตามมาทันทีเธอมองดูใบหน้าที่ซีดเซียวของลู่เจ๋อ และอดไม่ได้ที่จะกระซิบ : "ตอนนี้ลูกต้องดูแลทั้งเธอและลูก
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 312
คืนนั้นลู่เจ๋อไม่ได้นอนทั้งคืนห้องนอนที่เต็มไปด้วยเลือดถูกทำความสะอาดไปเรียบร้อยแล้ว แต่ในห้องยังคงมีกลิ่นเลือดจาง ๆ ลอยอยู่ในอากาศ คอยย้ำเตือนให้เขารู้เรื่องที่เกิดขึ้นไปก่อนหน้านี้อยู่ตลอดในที่สุดเขาและเฉียวซุนก็มาถึงจุดจบเจ้าหนูลู่เหยียนร้องไห้ตลอดทั้งคืน จนกระทั่งถึงตอนดึก ลู่เจ๋อถึงกล่อมเธอได้ แล้วจึงส่งให้ป้าดูแลต่อช่วงเวลากลางคืนเงียบสงบลู่เจ๋อเดินเข้าไปในห้องอ่านหนังสือและนั่งบนโซฟาเพื่อสูบบุหรี่ หลังจากนั้น ควันสีอ่อนก็ปกคลุมเขา ทำให้เขาดูมืดมนเขานั่งอย่างเงียบ ๆ พลางคิดถึงอดีตของตนกับเฉียวซุนห้องหนังสือห้องนี้ดูเหมือนจะเก็บความทรงจำอันเจ็บปวดมากมายไว้สำหรับเฉียวซุน เขาปฏิบัติต่อเธออย่างอัปยศอดสูที่นี่ และอาจเป็นเพราะฟิล์มแผ่นนั้นทำให้เขาตบเธอ หลังจากนั้นดวงตาของเฉียวซุนก็ดูหมดอาลัยถ้าหากความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาต้องจบลง ก็คงเริ่มมาจากการทำร้ายเธอครั้งนั้นเขาต้องการชดใช้ให้เธอแต่อย่างที่แม่ของเขาบอก เขามีความภาระหน้าที่มากเกินไปและเขาไม่สามารถอยู่ข้างเธอได้ตลอดเวลา เจ้าหนูลู่เหยียนก็ต้องการแม่ที่มีความมั่นคงทางอารมณ์เช่นกัน...... แต่มันก็เป็นเพียงแค่คำพูด ล
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 313
ใช่ เราแต่งงานกันมาหลายปีแล้วเธอเคยเจอกับความโหดร้ายของเขามาหลายครั้งเธอจะยอมได้อย่างไรล่ะ?คงเป็นเพราะเจ้าหนูลู่เหยียน!สถานการณ์ปัจจุบันของเธอไม่เหมาะสำหรับการเลี้ยงลูกอีกต่อไป เมื่อเจ้าหนูลู่เหยียนโตขึ้น เธออาจจะเกิดความกลัว...... เธอไม่อยากให้เจ้าหนูลู่เหยียนต้องอยู่ในความกลัว มีความทรงจำดี ๆ ในวัยเด็กพ่อแม่ที่รักลูก จะคิดถึงลูกอย่างลึกซึ้งเฉียวซุนรู้ว่าการไปสถานที่ดังกล่าวเป็นการพนัน คุณหญิงลู่อาจจะไม่สามารถปล่อยเธอไปได้ แต่เธอยอมพนันเพื่อลูกของเธอ......เธอตอบตกลงโดยที่น้ำเสียงของเธอสั่นเล็กน้อยเธอไม่ได้มองเขา......เธอไม่อยากเห็นใบหน้าที่โหดร้ายของเขา ไม่อยากจะคิดว่าเธอได้ให้กำเนิดชีวิตลูกสาวกับผู้ชายแบบนี้ และเธอไม่ต้องการที่จะจำได้ว่าเธอใช้เวลาช่วงวัยรุ่นทั้งหมดเพื่อรักเขาลูกกระเดือกของลู่เจ๋อกลิ้งเล็กน้อย และเขาก็พูดด้วยเสียงแหบห้าว : "ไปหลังอาหารเย็นเถอะ! ผมจะไปกับคุณ!"เฉียวซุนลดสายตาลงและยิ้มเบา ๆเธอพูดเบา ๆ : "ทำไมต้องไปล่ะลู่เจ๋อ! ในเมื่อคุณจะส่งฉันไปแล้ว ทำไมต้องกินข้าวมื้อสุดท้ายด้วยท่าทีเสแสร้งด้วย? ในเมื่อกำลังจะไปแล้ว...... ก็ไปเลยสิ!"หลังจากเธอ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 314
หลังจากที่เฉียวซุนจากไป ลู่เจ๋อก็เริ่มมีอาการนอนไม่หลับเขามักจะฝันถึงเธอเสมอ ฝันถึงช่วงเวลาที่ดี ในใจของเขา เขายอมที่จะจำช่วงเวลาที่ดี เพื่อที่เขาจะได้รู้สึกดีขึ้นเขาไม่ได้ไปเยี่ยมเธอเลยคุณหมอบอกเขาว่าคุณนายลู่ให้ความร่วมมือกับการรักษาเป็นอย่างดี เธออ่านและเขียนในบ้านพักส่วนตัวทุกวัน อารมณ์ของเธอมั่นคงมากขึ้นและเธอก็ฟื้นตัวได้ดี......ลู่เจ๋อคิดกับตัวเองว่าคงจะดีถ้าเธอหายดี......เจ้าหนูลู่เหยียนตัวน้อยมักจะร้องไห้อย่างหนัก อาจเป็นเพราะไม่ได้เจอเฉียวซุนและเธอก็คิดถึงแม่ของตนลู่เจ๋อดูแลเธอในเวลากลางคืนและพาเธอไปที่บริษัทในตอนกลางวันฉินอวี๋คอยช่วยเขาดูแลลูกเธอปลอบโยนเจ้าหนูลู่เหยียนอย่างอดทน พลางป้อนนมเธอไปด้วย และพูดเสียงเบา : "ลูกต้องการแม่ของพวกเขาเสมอ! การร้องไห้แบบนี้จะทำให้ร่างกายของเธอแตกสลาย"เธอสำลักก่อนจะพูดต่อ : "ลู่เจ๋อ พาเฉียวซุนกลับมาดูแลลูกเถอะ!"เลขาฉินเป็นเพื่อนร่วมโรงเรียนของเขา และเธอแทบไม่ได้เรียกชื่อเขาเลย ในตอนนี้เธออยากขอร้องเขาเป็นการส่วนตัว เธอทนไม่ได้ที่จะเห็นเจ้าหนูลู่เหยียนต้องทนทุกข์ทรมาน และเธอก็ทนไม่ได้ที่จะเห็นเฉียวซุนต้องทนทุกข์ทรมานอย่า
Latest chapter
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 376
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 375
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 374
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 373
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 372
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 371
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 370
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 369
- ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 368
