เว่ยซั่วพยายามลุกแล้วคุกเข่าดีๆ อีกครั้ง “แม่ทัพใหญ่ มารดาของติงต้าชิวป่วยหนัก เขาร่วมทุกข์ร่วมสุขกับข้ามาหลายปี ข้าจะไม่อนุญาตให้เขาไปเจอหน้ามารดาครั้งสุดท้ายได้อย่างไร!”“ร่วมทุกข์ร่วมสุขหลายปี?”เว่ยเหวินจงระเบิดโทสะพลันตะคอกเสียงดุ “พวกเขาสองพี่น้องเป็นไส้ศึกของเป่ยหวน!”“อะไรนะ?”เว่ยซั่วแสร้งทำเป็นตกใจ แล้วลุกยืนขึ้น “เป็นไปไม่ได้! ไม่มีทาง! พี่ใหญ่ นี่ต้องเป็นเรื่องเหลวไหลแน่! ติงต้าชิวไม่มีทางเป็นไส้ศึกของเป่ยหวนแน่!”“เป็นไปไม่ได้งั้นหรือ?”เว่ยเหวินจงโกรธ “ข้าตรวจสอบแล้ว หลักฐานทนโท่! ตอนนี้เจ้ารีบสั่งให้คนไปดูที่โม่หยางดู ดูว่าจะตามหาติงต้าชิวพบหรือไม่!”“เอ่อ…”เว่ยซั่วหน้าถอดสี แล้วตะคอกใส่ผู้บังคับบัญชาทหารข้างกายด้วยความโกรธ “เจ้ารีบพาคนห้าสิบคนเดินทางไปที่โม่หยางให้เร็วที่สุด ต้องตามหาติงต้าชิวให้เจอจงได้!”ผู้บังคับบัญชาทหารข้างกายไม่กล้ารอช้ารีบไปเรียกกำลังคนทันที“หยุดก่อน!”เว่ยเหวินจงกล่าว “ข้าจะให้คนไปตามหาติงต้าชิวด้วย! ข้าบอกแล้วว่านับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ทุกคนในจวนจะเข้าได้อย่างเดียว ออกไม่ได้! จนกระทั่งข้าจะสืบเรื่องให้เสร็จสิ้นค่อยว่ากัน!”กล่าวจบ
ภายใต้คำเกลี้ยกล่อมของฝูงชน สุดท้ายเว่ยเหวินจงก็ไม่ได้รับการโบยหกสิบทีคนเดียวแต่ทว่า เว่ยเหวินจงได้ตัดศีรษะทหารม้าของตนต่อหน้าสาธารณชนพร้อมเตือนทุกคนอย่างหนักแน่นว่าหากมีผู้ใดกล้าขายชาติร่วมือกับศัตรู มีแต่ตายสถานเดียว!ส่วนเว่ยซั่วไม่ได้โชคดีขนาดนั้นเว่ยซั่วถูกโบยสามสิบทีเต็มๆ ทำเอาเว่ยซั่ยถูกตีจนเนื้อตัวแตกยับหลังจากนั้น เว่ยเหวินจงก็สั่งการตู๋กูเช่อให้รับผิดชอบสอดส่องดูว่าป้อมเมืองจิ้งอันและป้อมเมืองสุยหนิงยังมีไส้ศึกของเป่ยหวนอีกหรือไม่ตกดึก เว่ยเหวินจงอยู่ต่อที่จวนแม่ทัพของเว่ยซั่วชั่วคราวคนรับใช้เพิ่งทายาให้กับเว่ยซั่วเสร็จสรรพ เว่ยเหวินจงก็เดินเข้ามาแล้วเมื่อเห็นท่าทีจะเป็นจะตายของเว่ยซั่วแล้ว ในใจเว่ยเหวินจงก็โกรธขึ้นมา“พี่ใหญ่ ท่าน…ท่านจะทำอะไรน่ะ?”เว่ยซั่วสัมผัสได้ว่าสีหน้าอารมณ์ของเว่ยเหวินจงผิดปกติจึงถามด้วยความกังวลใจ“แม่ทัพใหญ่มณฑลฝ่ายเหนือลงโทษเจ้าเสร็จแล้ว แต่เว่ยเหวินจงพี่ใหญ่เจ้ายังไม่เสร็จ!”เว่ยเหวินจงตะคอกทีหนึ่ง ไม่สนว่าเว่ยซั่วยังมีบาดแผลติดตัวพลันพุ่งเข้าไปทุบตีเว่ยซั่วอีกยกหนึ่งเว่ยซั่วถูกตีจนกรีดร้องด้วยความทรมาน อดไม่ได้ที่จะร้องขอชีวิต
ทันใดที่น้ำแข็งในแม่น้ำละลาย แม้เป่ยหวนจะแอบข้ามมาอย่างไร ก็มีแต่ต้องสร้างเรือเท่านั้นแต่เป่ยหวนไม่มีทางโง่ขนาดจะสร้างเรือขึ้นมา เรือลำใหญ่ขนาดนั้น ยังไม่ทันแอบข้ามมาถึงก็จะถูกจับได้!หลังจากจัดแจงงานให้กับแม่ทัพผู้นำกองทหารเสร็จสรรพ เว่ยเหวินจงก็รีบเดินทางกลับซั่วฟางทันที“ท่านอ๋อง เรื่องก่อนหน้านั้นสืบรู้ชัดแล้ว”เว่ยเหวินจงเองก็ไม่อ้อมค้อมต่อหยุนเจิง พร้อมบอกผลสรุปที่ตนสืบมาได้ให้กับหยุนเจิงทันทีแล้วแจ้งเรื่องที่ตู๋กูเช่อยังคงสืบหาไส้ศึกของสองป้อมเมืองอยู่ด้วย“เช่นนี้แสดงว่าข้าเข้าใจเจ้าผิดไปจริงๆ หรือนี่?”หยุนเจิงขมวดคิ้วเบาๆ “ดูท่าแล้ว ข้าควรจะขอโทษเจ้านะเนี่ย?”“ไม่จำเป็นๆ!”เว่ยเหวินจงส่ายศีรษะต่อเนื่อง “จะว่าไป ข้าควรจะขอบใจท่านอ๋องด้วยซ้ำ! หากไม่ใช่แผนการของท่านอ๋องล่ะก็ ข้าคงไม่รู้ว่าคนของเป่ยหวนจะส่งไส้ศึกมาที่จวนข้าด้วย! คิดไปคิดมา ครั้งก่อนก็เป็นไส้ศึกในจวนข้าที่แพร่ตกแหน่งที่ตั้งออกไป เพราะเช่นนั้นเป่ยหวนถึงได้กล้าลอบโจมตีหุบผาชันช่องลมโดยไม่เกรงกลัวได้!”“อืม ก็จริง!”หยุนเจิงยิ้มเยาะๆ “ไม่แน่ แม้แต่เหตุการณ์ชิงเสบียงระหว่างเป่ยหวนกับเป่ยหยวนก่อนหน้านั้นก็เก
ณ เมืองจักรพรรดิจักรพรรดิเหวินกำลังทำการประชุมเหมือนปกติช่วงนี้จักรพรรดิเหวินอารมณ์ดีไม่น้อยเจ้าหกได้รับชัยชนะอันยิ่งใหญ่ที่ซั่วฟาง และสร้างความเสียหายอย่างรุนแรงให้กับเป่ยหวนด้วยการสูญเสียที่น้อยที่สุดนี่เองก็เป็นสงครามกับเป่ยหวนที่ซะใจที่สุดในประวัติศาสตร์ของต้าเฉียนสงครามครั้งนี้ถือว่าได้แก้แค้นให้กับทหารดูแลเสบียงของเป่ยหยวนเหล่านั้นด้วยทำให้ต้าเฉียนปล่อยวางได้สักที!แต่ทว่า เขาเองก็มีเรื่องต้องปวดหัวเช่นกันตบรางวัล!หยุนเจิงนำทัพจนได้รับชัยชนะครั้งใหญ่เช่นนี้ หากไม่ตบรางวัลให้ล่ะก็ ไม่รู้จะพูดอย่างไรเช่นกัน!หลายวันมานี้ เซียวว่านโฉววพวกเขาได้ขอรางวัลแทนหยุนเจิงไม่ใช่ครั้งเดียวแล้ววันนี้ แม่ทัพอาวุโสเหล่านี้ก็เอ่ยถึงเรื่องนี้อีกครั้งบัดนี้ ทางราชสำนักได้โกลาหลวุ่นวายไปทั่วเพราะเรื่องตบรางวัลให้กับผู้สร้างผลงานเหล่านี้“สร้างผลงาน ไม่ตบรางวัลให้ แล้วจะซื้อใจทหารได้อย่างไร?”“นั่นน่ะสิ บัดนี้แคว้นเรากำลังเผชิญหน้ากับเป่ยหวนตาต่อตา หากฝ่าบาททรงตบรางวัลให้แก่ทหารที่สร้างผลงานเหล่านั้นให้ตอนนี้จะสามารถเพิ่มกำลังใจให้กับกองทหารมณฑลฝ่ายเหนือเป็นอย่างมาก!”“ไร้สาระ
มู่ซุ่นรับผลรายงานสงครามมา แล้วถวายให้กับจักรพรรดิเหวินจักรพรรดิเหวินรีบเปิดผลรายงานสงครามอย่างรวดเร็ว ยิ่งดูยิ่งดีใจเมื่อเห็นรอยยิ้มบนพระพักตร์ของจักรพรรดิเหวินแล้ว กลุ่มขุนนางพลันอยากรู้อยากเห็นผลรายงานสงครามด้วย“ฮ่าๆ…”อ่านไปอ่านมา จู่ๆ จักรพรรดิเหวินก็หลุดหัวเราะออกมา แถมยังทุบโต๊ะอย่างตื่นเต้น “ดี! ดี! ฮ่าๆ…”จักรพรรดิเหวินอดยิ้มไม่ได้จนน้ำตาแทบไหลออกมาเมื่อเห็นท่าทีของจักรพรรดิแล้ว กลุ่มขุนนางก็ร้อนใจสุดขีดพูดดีอย่างเดียว ท่านช่วยบอกหน่อยได้หรือไม่ว่าดีอย่างไร!ด้วยความรีบร้อน ทำให้ฝูงชนหงุดหงิดเสียไม่มีแม้ว่ากองทัพของหยุนเจิงจะกวาดล้างผู้คนหนึ่งหมื่นหกพันคนของเป่ยหวน โดยมีผู้เสียชีวิตเพียงห้าร้อยรายเมื่อไม่กี่วันก่อน พวกเขาก็ไม่เห็นฝ่าบาททรงยิ้มอย่างมีความสุขขนาดนี้มาก่อน!หรือว่าชัยชนะครั้งนี้จะยิ่งใหญ่กว่าครั้งก่อน?เป็นไปไม่ได้หรอกกระมัง?หากเป็นเช่นนี้ เกรงว่าต้าเฉียนคงไม่ต้องรอจนถึงฤดูใบไม้ผลิหน้าจึงจะออกรบได้เต็มทีแล้ว“ฝ่าบาท รายงานการต่อสู้นี้พูดว่าอย่างไรบ้าง?”เซียวว่านโฉวอดไม่ได้อีกต่อไปและถามอย่างสงสัยหลังจากที่เซียวว่านโฉวเปิดปาก กลุ่มขุนนางก็เ
บัดนี้ พวกเขาเข้าใจแล้วว่าเหตุใดจักรพรรดิเหวินถึงได้ดีใจถึงปานนั้นเหตุผลหนึ่งคือหยุนเจิงพวกเขาสร้างผลงานอีกครั้งแต่ยิ่งไปกว่านั้น หยุนเจิงยังฟังคำแนะนำของจางซู แล้วลอบกัดเป่ยหวนหนักๆ ครั้งหนึ่งถึงขนาดปานปู้ผู้เป็นราชครูของเป่ยหวนต้องกระอักเลือดแต่ทว่า จะว่าไปหากพวกเขาเป็นปานปู้ ก็คงกระอักเลือดเช่นกันม้าศึกก็ให้แล้ว แม้แต่ม้าศึกของตนก็มอบให้ด้วย!แต่สุดท้ายกลับไม่ได้ร่างศพพวกนั้นกลับไปด้วยไม่กระอักเลือดน่ะสิแปลก!“จางเก๋อเหล่า หลานชายท่านไม่เลวนะเนี่ย!”“ฮ่าๆ จางเก๋อเหล่า ครั้งนี้ท่านคงไม่บอกว่าหลานชายท่านไร้ประโยชน์แล้วกระมัง?”“จางซูเจ้าเด็กนี่เหลี่ยมเหมือนกันนะ! ต่อไปข้าต้องระวังเขาไว้แล้ว…”หลังจากหัวเราะ ฝูงชนก็ชื่นชมจางซูขึ้นมาเมื่อเผชิญกับคำชื่นชมของฝูงชนแล้ว จางฮว๋ายเองก็ดีใจสุดขีด แต่กลับแสร้งทำนิ่งๆ “ทุกท่านชมเกินไปแล้ว จางซูเด็กระยำนั่นไม่มีอะไรทั้งนั้น รู้จักแต่ทำธุรกิจ…”จางฮว๋ายต้องดีใจอยู่แล้วสิ!เพราะจางซูไปซั่วเป่ยไม่ได้ก่อเรื่อง!แต่ยังสร้างผลงานด้วย!นี่มันถึงกับทำให้ราชครูของเป่ยหวนกระอักเลือดเชียวนะ!มีหน้ามีตาจริงๆ!ในที่สุด ไอ้สารเลวนี่ก็ท
จักรพรรดิเหวินส่ายศีรษะถอนใจ สายตาพลันมืดครึ้มลงเว่ยเหวินจง หวังว่าเรื่องนี้จะไม่เกี่ยวข้องกับเจ้า!ร่วมมือกับศัตรูเป็นโทษสถานหนัก!หากเว่ยเหวินจงผู้บังคับบัญชากองทหารมณฑลฝ่ายเหนือคนนี้ร่วมมือกับศัตรู เกรงว่าซั่วเป่ยจะตกอยู่ในอันตรายแล้ว!โชคดีที่ตนวางแผนเอาไว้ก่อน โดยใช้เซียวติ้งอู่ไปแทนที่เว่ยซั่ว!คิดไปคิดมา จักรพรรดิเหวินก็นึกถึงหยุนเจิงหยุนเจิงได้รับชัยชนะครั้งใหญ่ต่อเนื่องสองครั้งต้องไม่ใช่เพราะเรื่องบังเอิญแน่!เห็นได้ชัดว่าในค่ายของหยุนเจิงมียอดฝีมือ!ตู้กุยหยวนพวกเขาหรอกหรือ?คนเหล่านั้นมีความสามารถถึงเพียงนี้เชียว?หากพวกเขามีความสามารถนี้จริง แล้วไปทำอะไรอยู่ตั้งนาน?หรือว่าจะเป็น…เสิ่นลั่วเยี่ยน?ไม่น่าจะเป็นไปได้นังหนูนี่นิสัยห้าวหาญ เดิมทีตอนที่ให้นางสมรสกับเจ้าหก นางเกือบจะคัดค้านราชโองการด้วยซ้ำ!นังหนูที่ห้าวหาญเพียงนี้จะมีแผนการมากมายขนาดนั้นได้อย่างไร?หรือว่าจะมีคนอื่น?หลังจากครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง จักรพรรดิเหวินก็เรียกมู่ซุ่นเข้ามา “เรียกฉินลิ่วก่านและจ้าวจี๋มา!”…ตอนเย็น หยุนลี่ได้เรียกพบสวีสือฝู่และไท่จื่อซื่อจงคนใหม่ฮั่วเหวินจิ้งหยุนลี่เล่
แน่นอนว่าหยุนเจิงไม่รู้เรื่องสายลับราชสำนักอยู่แล้วหลังจากประชันมือกับเว่ยเหวินจงแล้ว หยุนเจิงก็วางใจได้ชั่วคราวแต่ก็เพียงชั่วคราวเท่านั้นใครๆ ต่างก็รู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างหยุนเจิงกับเป่ยหวนได้พังทลายลงอย่างสิ้นเชิงเป่ยหวนต้องคิดหาวิธีปลิดชีวิตหยุนเจิงอยู่แล้วแต่หยุนเจิง ก็จะคิดหาวิธีลอบกัดเป่ยหวนให้ได้เพียงแต่ว่า มีเพียงคนส่วนน้อยเท่านั้นที่รู้ว่าหยุนเจิงกำลังเริ่มลอบกัดเป่ยหวนแล้วแต่จะสำเร็จหรือไม่นั้น หยุนเจิงเองก็ไม่มั่นใจเช่นกันหลังจากรับอาหารเช้า หยุนเจิงก็เรียกโจวมี่ แล้วสั่งการว่า “เจ้ารีบไปถ่ายทอดคำสั่งให้คัดเลือกทหารทั่วไปที่ชราและอ่อนแอมาสองหมื่นนายให้ไปสร้างฐานค่ายถาวรที่เขาลั่วเสียระหว่างซั่วฟางกับหม่าอี้ซะ!”โจวมี่รีบถ่ายทอดคำสั่งลงไปเยี่ยจื่อขมวดคิ้วเบาๆ “ช่วงเวลานี้ ไม่เหมาะที่จะทำการก่อสร้างกระมัง?”หยุนเจิงกล่าวอย่างหมดหนทาง “ข้ารู้ว่าไม่เหมาะ แต่เรามีเวลาจำกัด!”เมี่ยวอินไม่เข้าใจ “ท่านจะสร้างฐานค่ายที่เขาลั่วเสียทำไมกัน?”“สร้างฐานค่ายก็เพื่อฝึกทหารอยู่แล้วสิ!” หยุนเจิงมองเมี่ยวอินอย่างหัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้ “บริเวณระแวกเขาลั่วเสียมีสนามห