บทที่ 51

เมื่อองค์ชายสามได้ยินประโยคนี้ก็รู้สึกไม่สบายใจ

แต่มีปัญหาตรงไหนนั้นเขายังคิดไม่ออก จึงทำได้แค่รอดูสถานการณ์ต่อไป

แต่หลิ่วอี๋เหนียงมีความอดทนจำกัด เดิมก็พูดโกหกอยู่แล้ว จะไปหาคนแบบนี้ที่ไหน?

ด้วยเหตุนี้จึงอดไม่ได้ที่จะมองไปทางเจ้ากรมซุน

เมื่อเสิ่นอวี้เห็นจึงรู้สึกตะลึง “หรือว่าระหว่างหลิ่วอี๋เหนียงกับเจ้ากรมซุนยังมีเรื่องปิดบังอื่นอีก?”

เจ้ากรมซุนเดิมทีคิดจะส่งสัญญาณผ่านสายตาให้หลิ่วอี๋เหนียง แต่ไม่ทันตั้งตัวกลับเห็นสายตาของเสิ่นอวี้ เขาจึงทำได้เพียงนิ่งเฉย ก้มหน้ามองพื้น แกล้งทำเป็นไม่เห็นหลิ่วอี๋เหนียง

หลิ่วอี๋เหนียงตกใจ เวลาไม่คอยท่า นางทำได้เพียงเอ่ยชื่อคนหนึ่งออกมา “นะ หนังสือสมรสปลอมนี้เป็นฝีมือของเวินซื่อไห่จากหอตำราซื่อไห่”

เสิ่นอวี้หัวเราะเงยหน้ามององค์ชายสาม

องค์ชายสามกำหมัดแน่น ไม่มีทีท่าจะปล่อยวาง เพียงแต่อารมณ์บนใบหน้าไม่ได้ผ่อนคลายเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว

เวินซื่อไห่ไม่ใช่คนธรรมดา

ถึงแม้คนคนนี้จะเป็นเพียงเถ้าแก่หอตำราคนหนึ่ง ชอบเขียนอักษรวาดภาพเท่านั้น แต่ความจริงแล้วกลับเป็นคนขององค์ชายสาม ชาติก่อนองค์ชายสามใช้เขาปลอมหนังสือราชการใส่ร้ายขุนนางดี ๆ มาไม่น้อย ท้ายท